Gisteren avond huilde ik mezelf in slaap van de pijn. Ondanks deze helse pijnen sliep ik toch iets beter dan vorige nacht, gelukkig maar! Ik had mijn energie broodnodig vandaag!
Vanmorgen werd ik opgepikt door Pascal en Greet die me naar het koninklijk paleis toe brachten.
We waren nog iets te vroeg en stonden voor een gesloten poort aan het paleis. De paleiswacht in officieel uniform paradeerde fier op en neer. Stipt elf uur werd de poort opengemaakt en werden we eerbiedig onthaald. Er was speciaal voor mij een hellend vlak gelegd om naar binnen te rollen in het paleis.
De wondermooie bangelijk grote lusters aan het plafond sprongen meteen weer in het oog! Ik zou het niet op mijn hoofd willen krijgen als die naar beneden zouden vallen 😉
Langs enkele omwegen werd ik met de lift naar de zaal gebracht waar iedereen opgevangen werd.
Hier kon ik kennis maken met de andere mensen die hun adelijke titel hier vandaag ook in ontvangst kwamen nemen.
We moesten lijn vormen in volgorde voor het naar binnen gaan bij onze koning en koninging.
Ik moet eerlijk bekennen dat mijn hartje wat sneller begon te slaan alvorens ik mijn eretitel officieel in ontvangst mocht gaan nemen.
Mijn naam werd afgeroepen en ik bolde fier de zaal binnen toen er door de micro klonk: “grootofficier in kroonorde Marieke Vervoort”
Toen ik bij de Koning en Koningin stond ik van emotie te rillen van emotie. Wat was ik blij en fier toen Koning Filip de medaille overhandigde!
Ik was zo vereerd en emotioneel er van gedaan dat hem een dike welgemeende knuffel wilde geven en zei dit ook. De woorden glipten me uit de mond. Je zag de twijfel op zijn gezicht. Hij wilde wel een knuffel geven maar ik denk dat de protocolregeltjes hem tegen hielden, zo jammer.
Na een kort babbeltje bij het officiële gedeelte werd ik naar de andere ruimte geleid waar de receptie door ging. Meteen werd een glas “dafalgan” (cava of champagne) aangeboden wat ons Mie zeker niet ging afslaan. En smaken dat het deed! Na een half glaasje steeg het al naar mijn hoofd 😉 maar kom! Hier konden we nog gezellig na praten en kwam het koningspaar ook naar binnen om met iedereen een uitgebreidere babbel te doen, echt leuk, ook om de andere mensen te leren kennen die net hun adelijke titel in ontvangst genomen hadden!
Vooraleer we terug richting UZ Pellenberg keerden, moest ik toch nog even het toilet passeren. Omdat de andere toiletten op de boven of beneden verdieping gelegen waren kreeg ik de eer mijn plasje te doen op het koninklijk toilet naast onze koning zijn kabinet.