Wat vliegt de tijd toch snel voorbij! Het was alweer tijd om mijn pomp bij te tanken in UZ Gasthuisberg.
Alvorens naar mijn afspraak te gaan bezocht ik mijn beste maat en grote voorbeeld Gunther die al reeds 4 maanden op intensieve zorgen ligt. Als ik mensen nu hoor klagen omwille van een prul wordt ik echt boos en zie ik Gunther voor me die vecht voor zijn leven en die ik nog nooit heb horen klagen!
Ik hoop dat ik mijn maatje snel weer kan tegen komen op één of andere rolstoelbasketbal match of samen ene kunnen gaan drinken in plaats van hem in het ziekenhuis te bezoeken!
Ondertussen ken ik na al die jaren mijn weg naar neurochirurgie al op mijn duimpje en wordt ik er steeds weer warm onthaald aan de balie!
Ik moest niet lang wachten en werd snel verder geholpen.
Shaken op de PowerPlate, het is en blijft zwaar, maar zo’n effectieve training, ons zenn was deze namiddag mijn trouwe supporter!