DAGBOEK

Zondag en maandag ging het nog zo fantastisch goed maar maandag nacht keerde het weer helemaal. Ik had een verschrikkelijke nacht. De wit/geel kruis verpleegkundige vond me dinsdag ochtend bewusteloos op de grond terug en had een echte baaldag alhoewel ik er nog het beste van maakte en desondanks nog genoot met een uitstapje met goede vriendin Kathleen Vandenhoudt die trouwens fantastisch zingt! Ik werd bij Nike Laakdal verwacht waar een 3 daags kamp doorging met jongeren tussen 11 en 17 jaar oud, met en zonder beperking wat het net zo leuk maakte! Normaal sliepen ze in leger tenten buiten maar omdat het nog steeds een modder poeltje was sliepen de jongeren binnen als alternatief. Het was een leuke bedoening! Gisteren waren de mensen van Canisha bij hen op bezoek geweest waar ook Zenn is opgeleid en vonden ze het leuk om haar te zien maar eigenlijk was de bedoeling van mijn komst om wat meer te vertellen over de Paralympische sporten en ook om wat meer te vertellen over het Wheelen en had mijn oude wheeler bij waar ze een proef ritje mee konden doen dat vonden ze best wel leuk! Bij mijn vertrek werkten ze ijverig verder aan hun kunstwerken die ik later zou krijgen. Het was echt een fijne namiddag die ik samen met Kathleen afsloot met een glaske dafalgan (cava). Het deed deze keer jammer genoeg vannacht weer niet zijn werk waardoor ik weer een verschrikkelijke nacht achter de rug heb. Het was bij momenten echt mensonwaardig afzien! Ik was blij dat ik niet alleen was vannacht! Puur op karakter ging ik toch samen met Eddy en Liliane naar de training zelfs na een inspuiting morfine en valium. Ik probeerde vol goede moed aan de training te beginnen maar het leek alsof mijn wielen vierkant bolden. Ook al deed ik mijn uiterste best het ging niet maar puur op karakter heb ik de training volbracht en de rest van de dag kon ik niet van plek omdat ik me zo rotslecht voelde. Hopelijk zijn volgende dagen en nachten beter!

Zondag z’n maandag ging het nog zo fantastisch goed maar maandag nacht keerde het weer helemaal. Ik had een verschrikkelijke nacht. De wit/geel kruis verpleegkundige vond me dinsdag ochtend bewusteloos op de grond terug en had een echte baaldag alhoewel ik er nog het beste van maakte en desondanks nog genoot met een uitstapje met goede vriendin Kathleen Vandenhoudt die trouwens fantastisch zingt! Ik werd bij Nike Laakdal verwacht waar een 3 daags kamp doorging met jongeren tussen 11 en 17 jaar oud, met en zonder beperking wat het net zo leuk maakte! Normaal sliepen ze in leger tenten buiten maar omdat het nog steeds een modder poeltje was sliepen de jongeren binnen als alternatief. Het was een leuke bedoening! Gisteren waren de mensen van Canisha bij hen op bezoek geweest waar ook Zenn is opgeleid en vonden ze het leuk om haar te zien maar eigenlijk was de bedoeling van mijn komst om wat meer te vertellen over de Paralympische sporten en ook om wat meer te vertellen over het Wheelen en had mijn oude wheeler bij waar ze een proef ritje mee konden doen dat vonden ze best wel leuk! Bij mijn vertrek werkten ze ijverig verder aan hun kunstwerken die ik later zou krijgen. Het was echt een fijne namiddag die ik samen met Kathleen afsloot met een glaske dafalgan (cava). Het deed deze keer jammer genoeg vannacht weer niet zijn werk waardoor ik weer een verschrikkelijke nacht achter de rug heb. Het was bij momenten echt mensonwaardig afzien! Ik was blij dat ik niet alleen was vannacht! Puur op karakter ging ik toch samen met Eddy en Liliane naar de training zelfs na een inspuiting morfine en valium. Ik probeerde vol goede moed aan de training te beginnen maar het leek alsof mijn wielen vierkant bolden. Ook al deed ik mijn uiterste best het ging niet maar puur op karakter heb ik de training volbracht en de rest van de dag kon ik niet van plek omdat ik me zo rotslecht voelde. Hopelijk zijn volgende dagen en nachten beter!

Vandaag was het weer race day! Samen met Greet en Dominique reed ik naar the place to be Flanders Cup Lokeren. Bij aankomst stonden supporters Eddy, Liliane en Patricia al klaar om een parkeerplaats vrij te houden voor ons! Geweldig he! Eddy had me al ingeschreven en moest ik me enkel en alleen bezig houden met mijn race en opwarming. Peter was al aan het opwarmen op zijn rollen en ook het Nederlandse team onder leiding van Ineke Boekelman waren al gearriveerd. Er waren ondertussen nog supporters van ver en kortbij naar Lokeren afgezakt om voor me te komen supporteren zelfs mijn lieve tante die normaal doodsbang is om verre afstanden en zeker om over de autostrade te rijden was samen met Ed er om te supporteren! Ben mega trots op haar dat ze zo haar grenzen verlegd en dat speciaal voor mij!
Eddy hielp me samen met Mieke onze coach me in mijn wheeler om op te warmen. Het verliep soepel, van de moment we opende piste konden opwarmen liet ik me van de rollen af halen en stelde ik mijn wheeler in op de piste. Er waren heel veel atleten die deelnamen aan deze meeting over heel de wereld waren atleten aanwezig zelfs uit Nieuw Zeeland en deed een babbeltje in het Spaans met een paar knappe gespierde atleten van de Domenikaanse Republiek!
Ik dacht net nog een rondje voor de start van de 100m maar goed dat ik niet vertrokken was want onze start bleek een dikke 5 minuten vroeger te zijn dan op het programma stond en stelde ik me meteen op in mijn baan voor de 100m. Ik voelde me sterk, ik was er klaar voor! Toen het startschot klonk klopte ik zo hard als ik kon op mijn wielen. Het was een wedstrijd met gemixte categorieën waarvan ik de enige T52 was en door mijn beperking iets trager was in de start dan de dames maar haalde ze al heel snel in en knokte zo hard als ik kon tegen de wind in en finishte fier als eerste met een tijd van 20.61 mijn Europees record is 19.99 dus zat ik er erg dicht bij terwijl zowel bij de andere dames en de deelnemende heren de tijden trager dan normaal reed ik mijn seizoens beste tijd vandaag!
Na de race was het 2u wachten wat ik echt niet leuk vind! Je raakt helemaal uit je ritme, en de race prikkels moeten dan weer helemaal opgerakeld worden, maar tegelijkertijd was het ook wel leuk om even tijd te kunnen maken om met vrienden te kunnen babbelen die ik al super lang niet meer gezien heb. Zalig om al die mensen weer te zien en ook tijd vrij te kunnen maken voor mensen die graag mee opende foto willen of een handtekening willen. Ik vind het steeds een hele eer als mensen dat aan me vragen en het is nog leuk ook! 20 minuten voor de 400m race begon ik me terug op te warmen. Ik kreeg baan 2 toegewezen. Er werd omgeroepen:”op uw plaatsen, klaar ….” Maar er kwam geen knal. Het startpistool moest weer herladen worden. Man dat was wel even balen je staat gespannen klaar voor de race en dan werkt dat startpistool niet! Maar kom. Tweede keer, goeie keer. Deze keer werkte het startpistool wel en ging ik er meteen met de tanden op mekaar vandoor met mijn zogenaamde “beast from Diest” uitdrukking. Nog in de beginnende bocht haalde ik de ene na de andere atleet in en ging tegen een hoge snelheid er tegenaan. De laatste 100m was echt sterven! Zo hard knokken tegen de wind in maar bleef al kreunend volhouden en alweer reed ik met een best tijd van dit seizoen 1.06.93 als eerste over de finish. Ik deed het niet alleen goed want Joyce en Luna verbeterden ook hun persoonlijk record op deze afstand.
Bij de prijsuitreiking vond ik het zo erg dat de jongste deelneemster uit Duitsland (14j) geen podium plaats haalde en al huilend wilde vertrekken liet ik tegen houden door Eddy. Toen ik mijn bloemen kreeg voor mijn overwinning vroeg ik de microfoon even en probeerde in het Duits Julia naar het podium te roepen en zei dat zij mijn grote kampioen was en gaf mijn bloemen aan haar. Zalig om haar smile op haar gezicht te zien! Ik nam afscheid van iedereen en sliep bijna heel de rit naar huis. Ik was dood op! Moe maar zeer tevreden!

Vandaag was het weer race day! Samen met Greet en Dominique reed ik naar the place to be Flanders Cup Lokeren. Bij aankomst stonden supporters Eddy, Liliane en Patricia al klaar om een parkeerplaats vrij te houden voor ons! Geweldig he! Eddy had me al ingeschreven en moest ik me enkel en alleen bezig houden met mijn race en opwarming. Peter was al aan het opwarmen op zijn rollen en ook het Nederlandse team onder leiding van Ineke Boekelman waren al gearriveerd. Er waren ondertussen nog supporters van ver en kortbij naar Lokeren afgezakt om voor me te komen supporteren zelfs mijn lieve tante die normaal doodsbang is om verre afstanden en zeker om over de autostrade te rijden was samen met Ed er om te supporteren! Ben mega trots op haar dat ze zo haar grenzen verlegd en dat speciaal voor mij!
Eddy hielp me samen met Mieke onze coach me in mijn wheeler om op te warmen. Het verliep soepel, van de moment we opende piste konden opwarmen liet ik me van de rollen af halen en stelde ik mijn wheeler in op de piste. Er waren heel veel atleten die deelnamen aan deze meeting over heel de wereld waren atleten aanwezig zelfs uit Nieuw Zeeland en deed een babbeltje in het Spaans met een paar knappe gespierde atleten van de Domenikaanse Republiek!
Ik dacht net nog een rondje voor de start van de 100m maar goed dat ik niet vertrokken was want onze start bleek een dikke 5 minuten vroeger te zijn dan op het programma stond en stelde ik me meteen op in mijn baan voor de 100m. Ik voelde me sterk, ik was er klaar voor! Toen het startschot klonk klopte ik zo hard als ik kon op mijn wielen. Het was een wedstrijd met gemixte categorieën waarvan ik de enige T52 was en door mijn beperking iets trager was in de start dan de dames maar haalde ze al heel snel in en knokte zo hard als ik kon tegen de wind in en finishte fier als eerste met een tijd van 20.61 mijn Europees record is 19.99 dus zat ik er erg dicht bij terwijl zowel bij de andere dames en de deelnemende heren de tijden trager dan normaal reed ik mijn seizoens beste tijd vandaag!
Na de race was het 2u wachten wat ik echt niet leuk vind! Je raakt helemaal uit je ritme, en de race prikkels moeten dan weer helemaal opgerakeld worden, maar tegelijkertijd was het ook wel leuk om even tijd te kunnen maken om met vrienden te kunnen babbelen die ik al super lang niet meer gezien heb. Zalig om al die mensen weer te zien en ook tijd vrij te kunnen maken voor mensen die graag mee opende foto willen of een handtekening willen. Ik vind het steeds een hele eer als mensen dat aan me vragen en het is nog leuk ook! 20 minuten voor de 400m race begon ik me terug op te warmen. Ik kreeg baan 2 toegewezen. Er werd omgeroepen:”op uw plaatsen, klaar ….” Maar er kwam geen knal. Het startpistool moest weer herladen worden. Man dat was wel even balen je staat gespannen klaar voor de race en dan werkt dat startpistool niet! Maar kom. Tweede keer, goeie keer. Deze keer werkte het startpistool wel en ging ik er meteen met de tanden op mekaar vandoor met mijn zogenaamde “beast from Diest” uitdrukking. Nog in de beginnende bocht haalde ik de ene na de andere atleet in en ging tegen een hoge snelheid er tegenaan. De laatste 100m was echt sterven! Zo hard knokken tegen de wind in maar bleef al kreunend volhouden en alweer reed ik met een best tijd van dit seizoen 1.06.93 als eerste over de finish. Ik deed het niet alleen goed want Joyce en Luna verbeterden ook hun persoonlijk record op deze afstand.
Bij de prijsuitreiking vond ik het zo erg dat de jongste deelneemster uit Duitsland (14j) geen podium plaats haalde en al huilend wilde vertrekken liet ik tegen houden door Eddy. Toen ik mijn bloemen kreeg voor mijn overwinning vroeg ik de microfoon even en probeerde in het Duits Julia naar het podium te roepen en zei dat zij mijn grote kampioen was en gaf mijn bloemen aan haar. Zalig om haar smile op haar gezicht te zien! Ik nam afscheid van iedereen en sliep bijna heel de rit naar huis. Ik was dood op! Moe maar zeer tevreden!

Pfffff ik heb een meeeeeeeeeega slechte nacht achter de rug en alles deed pijn. Ben wel blij dat ik vannacht niet alleen was!
Vandaag heb ik nog wat los gewheeld, buiten de verschrikkelijke pijn in mijn rug verliep het beter dan ik had durven hopen!

Pfffff ik heb een meeeeeeeeeega slechte nacht achter de rug en alles deed pijn. Ben wel blij dat ik vannacht niet alleen was!
Vandaag heb ik nog wat los gewheeld, buiten de verschrikkelijke pijn in mijn rug verliep het beter dan ik had durven hopen!