DAGBOEK

Rosemary’s zoon Jack had vandaag zijn eerste examens en had een oppepper nodig en vroeg om vanmorgen om half 8 mee te gaan ontbijten. De wekker liep af, maar onbewust dommelden we allebei weer in slaap tot we wakker schoten van de telefoon die rinkelde. Het was Rose die vroeg of we nog kwamen. Ik denk dat ik nog nooit zo snel klaar was als vanmorgen. Jack leek dood kalm maar denk dat hij vol zenuwen zat. Hij wilde kost wat kost samen met ons ontbijten om wat moed ingesproken te krijgen.
Terwijl Jack zijn examens deed, reden wij weer naar de atletiekpiste om te trainen. De zon straalde, zalig weer al van ’s morgens af aan, een klein windje om tegen te knokken maar dat is goeie power training. Nadat ik mijn opwarming gedaan had kreeg ik plots in het oog dat mijn band serieus beschadigd is. Ik heb gelukkig nog een reserve tube bij maar ga toch proberen zo lang mogelijk met deze band te trainen.
Zelfs met krakkemikkelige band verliep mijn training goed buiten dat ik bij een 800m start met mijn hand tussen de spaken schoof. Een hele kap aan mijn pols, het zijn net messen. Ik kwam er met de schrik en een bloedende pols van af en trainde gewoon door en ging met een goed gevoel weer terug naar Casa Sands Beach!

Sinds vandaag hebben we een huurwagen ter beschikking en reden we naar de atletiekpiste waar ik mijn training kon doen met het zonneke op mijn bolleke maar ook tegenwind om tegen op te boksen.
Ik was tevreden van mijn training die coach Rudi voorop gesteld had dat ik deze zonder al te veel problemen kon volbrengen!
Vanavond hadden we een date met Rosemary en Andrea. Omdat Andrea pas later kon komen gingen we met Rosemary aperitieven op een terrasje met uitzicht op de ondergaande zon op zee, zalig!! Deze keer dronk ik geen dafalgan maar een lekkere Sangria!
Op het tijdstip dat Andrea zou arriveren vertrokken we naar het Indische restaurant waar we een super gezellige avond hadden en eten om duimen en vingers af te likken! Doodmoe nagenietend van de fijne dag bracht Rose ons terug naar het hotel. De afspraak met de dokter is dat hij elke dag om 22u zou komen maar tot nog toe waren ze geen enkele avond er op afgesproken tijd en werd het meestal middernacht dan 22u grrr!

Voormiddag was het nog wat bewolkt maar tegen de middag kwam de zon er goed door en was het zalig om te liggen op de zonnebedden aan het zwembad. Na wat rust begon ik aan mijn krachttraining met de elastieken. Ik merkte aan de training dat ik nog niet volledig gerecupereerd ben van mijn ziekenhuis opname. Het verliep niet zoals ik gehoopt had maar kom, elke dag weer beter he!

Wat gaat de tijd toch snel voorbij! We zijn al in de meimaand, einde deze maand begin ik weer met mijn eerste wedstrijden!
We hebben vannacht als een roosje geslapen. Ik was al redelijk vroeg wakker, ik denk dat dit eerder aan het uurverschil ligt. Omdat gisteren zo een zware dag was besloten we vandaag een dagje rust te nemen. Mmm zalig in de zon met een zuchtje wind, het gevolg hiervan is dat ik er weer uit zie als een panda (mijn zonnebril is er mooi ingebrand) ik heb nu een heel kleurenpalet 😉 alles wat bedekt was zag wit, de andere plaatsen bruin of rood.
Vanaf morgen vlieg ik er weer in om op dit prachtig eiland vollebak te trainen met het oog op Rio. Coach Rudi Diels heeft alvast het trainingsschema doorgemaild. Morgen begin ik met een krachttraining.
Ik hoop enkel dat mijn gezondheid me geen parten zullen spelen. Sinds ik maandag avond het ziekenhuis verliet heb ik nog steeds redelijk veel last.

Eigenlijk was dit een echte rot maand. Maximaal 3 goede dagen na mekaar vreselijk gewoon! Het was zeer moeilijk om vol te houden. Soms schreeuwde ik het uit dat het genoeg geweest was en had helemaal geen zin meer om er tegen te vechten wat een hel!
De week voor mijn vertrek naar Lanzarote lag ik nog in het hospitaal. Ik kon niets meer binnen houden. Zelfs drinken kon ik niet meer. Ik had bijna 39° koorts en plaste niets meer dus was er geen andere keuze dan met spoed binnen te gaan. Tijdens mijn opname moest ik mijn pomp bijvullen en op controle bij urologie. Met de ambulance werd ik naar UZ Gasthuisberg gebracht. De 2 ambulanciers waren 2 toffe mannen en hadden ondanks ik me rot voelde echt wel fun!
Een week voor vertrek naar Lanzarote werd ik ontslagen uit het ziekenhuis.

D day om weer naar mijn lievelingseiland Lanzarote te gaan. Het deed eigenlijk wel een beetje raar terug op te stijgen vanop vlieghaven Zaventem. We werden 3u voor boarding op de luchthaven verwacht.Nu ga ik eigenlijk iets lelijks zeggen, maar voor 1 keer had ik het geluk dat ik in een rolstoel zit. Het waren eindeloos lange rijen wachtende mensen doorheen de tenten die voorlopig de inkomhal vervangen. Terwijl de valide mensen in ijle lange rijen sto,de, aan te schuiven werden de mensen met een beperking door de massa heen geloodst omdat we zeker op tijd ter plekke waren voor boarding. Ik heb meerdere malen bij mezelf gedacht “had ik niet in de rolstoel gezeten hadden we zeker 4 uur op voorhand hiervoor moeten uitrekken en zo zijden vele mensen in het vliegtuig ook, dat ze 4u op voorhand in de luchthaven waren en nog hebben moeten lopen om juist op tijd te kunnen boarden op het vliegtijd. Uiteindelijk zijn we met 1u en 20 minuten vertraging pas kunnen vertrekken omdat niet alle bagage op het vliegtuig was. Ook al was het een grote heisa en liep e veel in het honderd. Het fantastische Thomas Cook team loste alle problemen rustig op zodat elke klant tevreden was! Je moet het maar doen, ik had erg veel bewondering voor hen!
De vlucht verliep goed en worden goed in de watten gelegd door de  Thomas Cook crew! Tijd we in Lanzarote landden mochten eerst de valide passagiers het vliegtuig verlaten, voor mij stond de assistentie al meteen klaar om me in mijn rolstoel te helpen en begeleidde ons naar de bagageband en hielp ons met alle bagage van de band te halen. Als ik op reis ga is het steeds en hele verhuis. Een koffer met kledij, een koffer met medische dingen, een zuurstofkoffer, een rugzakje handbagage en 2 wielspaken, en den nog de bagage en handbagage van de persoon die me begeleid. Echt fijn dat men steeds weer paraat staat om ons zo goed mogelijk verder te helpen!
In casa Sans Beach werden we weer super onthaald en kregen we de sleutels van onze bungalow. Alvorens we begonnen met uitpakken gingen we eerst iets een aan het buffet. Later op de avond kregen we nog bezoek van onze Lanzarotse vriendin Rosemary en haar zoon Jack en konden we wat bijbabbelen.
Nadat de dokter langs kwam voor mijn injecties ploften we ons in bed en vielen we haast onmiddellijk in slaap.