Categorie: TRAINING

Ik ben blijkbaar toch niet zo goed hersteld dan dat ik verwacht had toen ik donderdagavond het ziekenhuis mocht verlaten. Gisteren heb ik de hele dag doorgebracht op de zetel. Ik voelde me moe en slap en draaide regelmatig weg. Ik verwacht dat ik dan net zoals in het ziekenhuis een bloeddruk val heb en dat brengt dat gevoel wel mee. Ik heb wel niet moeten braken maar langs de andere kant kreeg ik dan ook weer geen hap door de keel. Ik had er heel erg graag bij geweest gisteren avond bij de steenlegging voor een tehuis voor mindervalide mensen! Jef De Smedt (beter gekend als nonkel Jan uit familie) zou me komen oppikken samen met nog enkele personen van het hart team van de soap serie familie die verschillende goede doelen steunen. Mijn geest wilde super graag mee gaan maar mijn lichaam zei streng neen en was het ook beter dat ik de tijd om te rusten nam om vandaag op het BK in Brussel te kunnen staan.
Ik ben blij dat ik redelijk goed heb kunnen slapen ook al werd ik vaak wakker omwille van pijn en voelde ik me maar zwakjes liet ik de adl assistent mijn banden al helpen oppompen en stak ze al mijn materiaal in de wagen. Terwijl rustte ik nog wat op de zetel en voelde me echt moe en viel weer in slaap. Omstreeks 12u arriveerde Patricia om me naar het Koning Boudewijn stadion te brengen. Puur op karakter ging ik mee. Joyce was er al en zag een paar dames van het Nederlandse team zichzelf op de parking opwarmen. Het was voor de moment gelukkig wat droog toen ik mijn wheeler in baan 2 afstelde. Bij elke start van de 400m van de valide lopers beeldde ik me in alsof ik aan de start stond en klopte een keer of drie hard op mijn hoepels en bolde ik verder gewoon uit en deed enkele oefening en om me op te warmen. Door afwisselend linker en rechter arm te gebruiken en af en toe een kort   sprintje in
te zetten. En de spieren wat los te rijden. Nu dat ik over los rijden spreek bedenk ik me net iets wat ik haast vergat te zeggen!!!!  Ik sliep dan nog wel half maar ben deze morgen al om 7.30u belde er een goede ziel aan mijn deurbel! Het was Bart Lemmens, mijn goede sportmasseur die zijn job met heel veel passie uitoefent! Het deed deugd dat hij  mijn geblokkeerde spieren nog eens goed los masseerde voor de wedstrijd die ik vanmiddag moest rijden in het Koning Boudewijnstadion. Hij voelde ook al meteen waar de pijnlijke punten zaten en trachtte ze zo goed mogelijk los te maken. Voor de rest van de voormiddag rustte ik nog een beetje omdat ik me nog steeds niet op en top voel na mijn ziekenhuis opname.
Op de middag pikte Patricia me op en reden we samen naar het Boudewijnstadion waar ik zo een mooie herinnering aan heb van mijn deelname aan “de Memorial Van Damme!” Er stonden alweer heel wat Wielemie supporters paraat in Wielemie tenu om me aan te moedigen super!
We konden meteen op de piste opwarmen en de wheeler afstellen op de piste. Er waren heel wat atleten en mensen van Parantee aanwezig om hun steentje bij te dragen! De 400m race ging super goed en werd met een goede tijd van 1.10.27 Belgisch kampioene waar ik best wel fier op ben als je ziet wat voor een week ik achter de rug heb en voel me nog steeds niet op en top. Na de podium ceremonie bracht Patricia me veilig weer terug naar huis waar ik na een deugddoende douche terug goed mijn rust nam. Enkel vervelende vliegen kwamen regelmatig mijn rust verstoren en aan Zenn haar reacties bleef ook zij niet gespaard van het vervelende gezoem en gekriebel van die pootjes over je vel grrrr!

Het deed echt deugd om thuis weer in mijn eigen bed te slapen zonder het gesnurk van mensen in de naast je niet meer te hoeven horen en al die vreemde geluiden van de monitors waar ik aan hing en telkens als die bloeddruk meter zichzelf opblies rond mijn arm schrok ik me dood! Het was net het geluid of er een kou naast je oor begon te loeien 😜. Toch heb ik helemaal niets te klagen over mijn tijd die ik in het ziekenhuis doorbracht! De verpleging was altijd even lief en behulpzaam en hebben we af en toe het zotteke uitgehaald met Zenn dat een verpleegster met Zenn door de hal liep en zulke dingen best grappig!

Sinds vorige week donderdag ben ik opgenomen in het ziekenhuis. Ik was dood ziek toen ik opgenomen werd maar nu voel ik me toch al stukken beter! Het infuus en de bijhorende medicatie hebben goed zijn werk gedaan. Enkel mijn zwak punt mijn maag blijft me kwellen maar kreeg het goede nieuws van mijn behandelende arts dat ik vanavond weer naar huis mocht! Duuuuuus inpakken en wegwezen en natuurlijk de lieve verpleging bedanken!

Oh boy what a storry again! Sinds maandag voelde ik me niet op en top. Niets kon ik binnen houden van eten of drinken en voelde me mega slecht. In plaats dat het zou beteren ging het eigenlijk van kwaad naar erger. Woensdag op donderdag  nacht ben ik in een hele diepe slaap gesukkeld. Ik heb de verpleging van donderdag ochtend nog niet eens horen binnen kom en dan te weten dat ik zo’n verschrikkelijke bel heb! Verpleging vond me naast bed op de grond, naar het schijnt zat Zenn naast me te blaffen en duidelijk te maken dat er iets mis met me was. Verpleging en een ADL assistent hebben me weer in bed gelegd en probeerde me te wassen
en door hard op me te roepen en eens te schudden kwam maar mijn lijfke moovde de dees hier helemaal niet meer echt raar! Omdat Peggy me naar t schijnt al een paar keer had opgebeld en ik nooit de telefoon opnam wist ze onmiddellijk dat er iets niet pluis was. Ze belde in eerste instantie naar mijn ouders dat zij op de hoogte waren en ook mijn super lieve supporters Eddy en Lilianei. Ondertussen was het al donderdag late namiddag dat ik voor het eerst mijn ogen weer heel even op deed en toen kon mijn moeder met een. Geruster hart weer naar huis. Nu bleven zowieso Eddy en Liliane bij mij. Het ging van kwaad naar erger.ik was woensdag avond niet meer wakker geweest pas donderdag rond 17u werd ik heel even wakker en kwam de verpleging me ook net sonderen. Op de bureau van het wit/geel kruis was ik ook al niet komen opdagen. Iedereen was zo’n beetje in paniek aan het geraken. Ik lag weer drijfnat in bed mijn kledij kon je haast uitwringen niet te doen en de spasmen op mijn middenrif zijn het ergste, dan komt er haast geen lucht binnen. Een vreselijk gevoel van verstikking en niets kan je helpen hetgthfcbuuu
Niet gewoon nat maar echt drijfnat!

Vandaag kreeg ik leuk bezoek van goede vriendin Michelle en haar moeder. We hadden mekaar al een hele tijd niet meer gezien en hadden dus heel wat bij te kletsen! Ze had er ook aan gedacht haar kappersgerief mee te brengen! Kwam goed uit want mijn haar zag er uit als een ontplofte kerstboom 😜. Nu heb ik weer een fris mooi opgeknipt kapseltje merci Michelleke voor de fijne middag en kappersbeurt aan huis!
(Ik ben eigenlijk toch een luxepaardje he)

Pfffft, ik heb een verschrikkelijke rotnacht en dag achter de rug. Heb haast niets geslapen en de hele dag wist ik niet hoe te liggen zitten kruipen van de pijn. Niets van eten smaakte me terwijl ik iemand ben die echt kan genieten van lekker eten. En als ik dan toch het initiatief nam om iets te eten smaakte het niet echt of kwam soms degoutant het eten er soms s avonds als in zijn geheel als een soort smerige smoothy er weer terug uit omdat het gewoon niet verteerde! Echt degoutant en alles behalve leuk!