Categorie: TRAINING

Gisteren nam ik afscheid van mij Duitse vrienden, vandaag keerde het Britse paralympisch team weer huiswaarts. Tja, als je zo lang blijft zie je mensen komen en gaan!

De dag begon koud en er was mega veel wind. Tegen de middag aan klaarde het helemaal op en was het lekker warm maar de stevige wind bleef waardoor ik mijn geplande training voor vandaag niet durfde uit te voeren en deed ik de plaats een krachttraining in de gym.
Na een heerlijk middagmaal in het zonnetje ging ik met Zenn op avontuur. Het was leuk om de windsurfers in volle actie te zien op zee. Ik bolde verder en verder met mijn rolstoel tot ik op een gegeven moment vast zat in het mulle zand. Oeps! Gelukkig kwamen 2 voorbijgangers ter hulp en trokken me achterwaarts verder tot ik weer met mijn 4 wielen op verharde ondergrond stond en ik mijn avontuur weer verder kon zetten.

Ik heb me alweer door 2 rotte dagen geworsteld maar voelde me vandaag goed genoeg om na de kiné te gaan trainen. Ik denk dat ik enkele kilo’s kwijt ben aangezien ik zo vlot in mijn wheeler geraakte. Er was enorm veel wind en was het soms echt knokken tegen de wind in. Tijdens de afdalingen was het bij momenten schrikwekkend hoe ik door de wind soms opzij gezet werd.

Met een happy volcano face arriveerde ik weer in het hotel waar ik weer in mijn rolstoel geholpen werd.
Namiddag gaf ik zwemtraining aan 2 Duitse triatletes. Mijn tips hadden blijkbaar effect Sabine zei dat ze nog nooit eerder zulke snelle tijden zwom!

Amai, ik heb een mega rotnacht achter de rug. Het was zo slecht dat plots de ambulance dienst aan mijn bed stond. het zuurstofgehalte in mijn bloed was gedaald naar 67, he was bij momenten zeer moeilijk om te ademen voor me wat heel beangstigend was. Plots stonden er al zes gele jassen binnen van de ambulance dienst in plaats van 3. Omdat ik niet mee wilde gaan naar het hospitaal kreeg ik op mijn kamer zuurstof toegediend en werd er medicatie intraveneus ingespoten. Andrea van de receptie bleef de hele nacht bij me wat me tot rust bracht.

Vanmorgen raapte ik al mijn moed bijeen om toch te gaan ontbijten ook al ging het alles behalve goed. Iedereen zag dat het niet ging en kreeg haast geen hap door mijn keel. Ik probeerde zoveel mogelijk mijn rust te nemen.

Tot en met gisteren was het een stuk kouder dan normaal in Lanzarote. Kom we gaan nog niet klagen als we het weer in België zien maar toch en er was een hele stevige wind. Vandaag was er nog steeds veel wind maar de zon kwam er goed door en voelde het meteen véél warmer aan! Genoeg gerust dacht ik bij mezelf en liet mijn banden van de wheeler bij Papagayo bike vlak na het ontbijt oppompen om te gaan trainen. Ik maakte me klaar, liet Zenn achter in de receptie en vertrok. Het gaf een super gevoel het gevecht tegen de wind. Knokken zo hard je maar kan en bij verandering van richting gedreven worden door de wind en gewoon knallen tegen hoge snelheid, zalig! Als een muis klom ik mega langzaam al kreunend de berg op maar nam als een pijl in een boog al krijsend van spanning tegen 35km/u de berg af. Kicken gewoon! Met 8 km in de armen arriveerde ik weer in casa Sands Beach. Ik wilde nog meer maar besloot mijn schouder toch wat te sparen en nam heerlijk mijn rust in het zonnetje aan het 25m zwembad. Er is heel wat te zien. Triatleten die hun baantjes zwemmen maar ook mensen die een heus gevecht met het water aan het leveren zijn om voorruit te geraken. Grappig om zien soms.

Vanmiddag was het een heerlijke lunch samen met Tine in de Mai Tai in de zon. Mmmm ik geniet er nog van.
Later in de namiddag kreeg ik bezoek van vrienden die in het Nautilus hotel bij vriendin Leda verblijven. Rob ken ik al jaren van in Diest toen hij er nog woonde. Samen met nog andere 3 rollers was hij hier op vakantie. Ik vind het super dat ze dit ondernemen onder hun viertjes allemaal rolstoelgebruikers en 2 aangepaste wagens die ze huren. We kraakten een flesje cava en hadden een zeer gezellige babbel.
Na het avondmaal ging ik nog even naar de receptie. Daar stond ons Zenn voor de ultieme proef. Links van haar 3 katten en rechts papegaaien. Ik ben fier op mijn kleine pruts want ze bleef braaf bij me

Ondertussen ben ik hier nog bekende Belgen tegen het lijf gerold triatleten Tine Deckers en Marino Vanhoenacker zijn hier ook op stage.

Vanmiddag had ik een afspraak bij kiné Juan Montero. Hij behandelde niet alleen mijn brandwonden maar manipuleerde ook mijn nek. Wat deed het verlossende knakje deugd!