Categorie: TRAINING

Zoals afgesproken arriveerde iedereen deze ochtend om 8u bij me thuis en werd alle bagage in de camionette geladen waar Eddy en Liliane mee reden en wij reden met mijn wagen. Ann reed, Greet zat er naast en ik lag languit in het kussenparadijs met Zenn.
De rit richting campus Sursee verliep vlot.
In ons hotel settelden we ons en gingen we met z’n allen samen gezellig eten.
Vanuit het bed keken we nog even naar BVN en gingen vroeg slapen.

Mmmm ik heb geslapen als een roosje wat deugd deed maar na de zalige nacht volgde een rot dag met super veel pijn en had koorts. De huisdokter kwam langs en schreef de nodige medicatie voor. Ondanks ik me echt rot voelde moest ik alles inpakken voor de reis naar Zwiserland. Ik kreeg gelukkig de hulp van de ADO assistent want bij mij zat er echt de fut niet in! Voor de rest van de dag heb ik niets anders gedaan dan geslapen en mijn koorts letterlijk uitgezweet! Het gaf me wel echt geen goed gevoel om morgen naar Zwitserland te vertrekken!

Mmmm ik heb geslapen als een roosje wat deugd deed maar na de zalige nacht volgde een rot dag met super veel pijn en had koorts. De huisdokter kwam langs en schreef de nodige medicatie voor. Ondanks ik me echt rot voelde moest ik alles inpakken voor de reis naar Zwiserland. Ik kreeg gelukkig de hulp van de ADO assistent want bij mij zat er echt de fut niet in! Voor de rest van de dag heb ik niets anders gedaan dan geslapen en mijn koorts letterlijk uitgezweet! Het gaf me wel echt geen goed gevoel om morgen naar Zwitserland te vertrekken!

Pffffft amai, ik heb een verschrikkelijke Rotnacht achter de rug. Ik heb mijn inspanningen van op de wedstrijd moeten bekopen. Ik was bij momenten echt bang. Ik had niet alleen verschrikkelijke pijn maar ook door de spasmen op mijn diafragma kon ik bij momenten geen lucht binnen krijgen.
Gelukkig kon Bart vandaag langs komen die me een stevige fit en energiek sportmassage kon geven. Het deed pijn en deugd tegelijkertijd.
Vanavond werd er besproken over de gang van zaken in Zwitserland voor de Open Swiss. Taken werden verdeeld en dat deden we met een glaske dafalgan gevolgd door een lekker etentje bij Casa Iberico.

Pffffft amai, ik heb een verschrikkelijke Rotnacht achter de rug. Ik heb mijn inspanningen van op de wedstrijd moeten bekopen. Ik was bij momenten echt bang. Ik had niet alleen verschrikkelijke pijn maar ook door de spasmen op mijn diafragma kon ik bij momenten geen lucht binnen krijgen.
Gelukkig kon Bart vandaag langs komen die me een stevige fit en energiek sportmassage kon geven. Het deed pijn en deugd tegelijkertijd.
Vanavond werd er besproken over de gang van zaken in Zwitserland voor de Open Swiss. Taken werden verdeeld en dat deden we met een glaske dafalgan gevolgd door een lekker etentje bij Casa Iberico.

De zon schijnt, ik heb een goede nacht achter de rug en heb er echt zin in om er vandaag in te vliegen voor mijn eerste 4 wedstrijden van het jaar op het open Nederlands kampioenschap. Ann en Patricia pikten me s morgens vroeg op en reden naar Breda. Eddy en Liliane stonden ons al op t wachten en hielden plaats om onze wagen kort aan de piste te kunnen parkeren dik tegen de zin van een Nederlandse dame die grondig tegen ons voeten gaf maar kom. Eddy en Liliane hielpen ons met het uitladen van mijn materiaal en pompten mijn banden nog eens goed hard op. Ik werd in het smalle zitje van mijn wheeler geholpen en stelde mijn wheeler af op de piste. Ik had een goed gevoel, het bolde goed. Mijn eerste wedstrijd was de 400m. Een kwartier voor de start moesten we de callroom in. Nu bleek dat ik tegen dames T54 en T34 moest rijden die over veel meer lichaamsfuncties beschikken dan ik en sommigen onder hen kunnen zelfs nog stappen. Bij het startschot kon je meteen al het verschil zien. De anderen waren al 30m verder eer ik vertrokken was maar eenmaal op weg ging het super. Ik finishte misschien wel laatste van de groep maar behaalde met een tijd van 1.10 toch nog een zilveren medaille omdat mijn tijd het tweede kortst bij het WR in mijn categorie was. Ik was fier en gefrustreerd tegelijkertijd. Het geeft niet veel ever om alles op alles te zetten als je weet dat je het bijlange niet kan halen tegen de mensen uit hogere categorieën en bij de eerste race werd niet eens vermeld dat ik T52 was, bij de andere wedstrijden werd het wel vermeld waar ik me veel beter bij voelde. De tweede wedstrijd was de 800m waar ik nog steeds angstig voor ben na het ongeval op deze afstand op het Wk in 2013. Maar ditmaal verliep het goed en kon ik goed bij aansluiten aan de groep enkel de laatste 100m verzuurden mijn armen totaal en moest ik lossen maar was zeer blij met een bronzen medaille. Mijn wereldrecord van vorig jaar kan ik nooit meer evenaren. Dat was in Oordegem toen ik niet mee naar de open Swiss mocht omdat men dacht dat ik nog niet goed genoeg gerecupereerd was van mijn brandwonden. Ik was toen zo boos dat ik het wereld record met maar liefst 7 seconden verbrak! Ook op de 100 en 200m behaalde ik een mooie tijd waar ik echt tevreden over was en ging naar huis met 2 bronzen en 2 zilveren medailles. We maakten eerst nog een tussenstop op de camping waar Christine en Filip stonden met hun mobilhome om voor mij te komen supporteren. Ze hadden dafalgan (cava) voorzien om te klinken op de mooie resultaten. Moe maar tevreden keerden we weer huiswaarts.