Categorie: DAGBOEK

Waaw, het was de eerste keer dat we ‘s morgens een schelletje ham bij het ontbijt zagen liggen. Mmmmm dat smaakte echt af!

Vandaag genoot ik van een rustdag wat echt wel nodig was! Amai, ik voel het nog dat ik gisteren serieus over mijn schreef gegaan ben!

Vandaag straalde de zon en was het lekker warm, waarom kon het afgelopen twee dagen niet zulk weer zijn op de wedstrijd?! Nu genieten, nu leven zeker! Niet dubben over het verleden Mie!

Een wandeling in het midden van de natuur was super! We zagen een ooievaar en andere waterbeestjes. Zo rustgevend!

 

Namiddag trokken we naar Mulhouse city en genoten van een zoning terrasje op het mooie marktplein!

 

 

Het duurde vannacht weer lang eer ik de slaap kon vatten en werd meerdere keren wakker.

Om 6.40u deze ochtend schrok ik wakker van mijn wekker die afliep en maakte me klaar.

Het ontbijt sloeg alweer tegen. Man, man, oud brood wat verre van smakelijk was. Er waren nog mensen duidelijk niet content van het ontbijt.

Na het ontbijt nog snel tanden poetsen, inpakken en wegwezen richting Pratteln!

Pffff, er was mega veel wind en regenwolken dreigden in de lucht. Voor mijn eerste wedstrijd van de dag kreeg ik alweer de slechte positie van baan 5 toegekend. Ik was enorm telleurgesteld! Weer maar eens en ik die top tijden wilde neerzetten!

Maar goed, ik kon er alleen maar het beste van maken. Toen ik uit de callroom kwam was het gelukkig nog droog en nam ik plaats in baan 5 aan de startlijn.

Het beloofde een 200m tegen de wind knokken te worden. Ik zette me schrap voor de start! Na het schot ging ik er goed vandoor. Na de bocht zag ik links een Japanse atlete me voorbij gaan. Dit was een super uitdaging voor mij om nog sneller te kloppen op mijn wielen en haalde het onderste uit de kan. Yeeeeeeeees, in de laatste meters kon ik haar inhalen en reed ik als eerste over de finishlijn!

Ik ben super tevreden met mijn tijd van 00.35.39 met een tegenwind van 1.5! Coach Jo en Zenneke vonden het ook super!

Jo hielp me weer in mijn gewone rolstoel en namen weer onze rust in de Hyundai. Ik laadde mijn energie weer op met een lekkere Starmeal.

Voor mijn 800m race besloot ik met volle wielen te rijden. Mijn handen stonden al vol wondjes van me te bezeren aan mijn 4spaaks wielen. Met de volle wielen kan ik dit niet voor hebben en deed een wielen wissel met de hulp van coach Jo, wij twee oei pardon Zenneke wij drie zijn 1 geheel, het Wielemie dream team!

Toen we te weten kwamen dat ik in de 800m race alleen moest rijden was ik weer maar eens teleurgesteld! Ik die records wilde verbreken toevalligheden willen me hier precies aan weerhouden! Shit man! Ik had er helemaal geen zin meer in eigenlijk! Jo Ging nog vragen of ik de 800m niet in de T54-T53 reeks mocht doen om goede tijden te halen maar dit werd niet toegestaan. Dan maar alleen.

De wind ging flink tekeer de tenten wapperden helemaal en het werd donkerder en donkerder. Ik had het koud en mocht gelukkig iets eerder in de callroom waar ik toch al meer beschut zat!

Nummer 3 werd er op mijn helm gekleefd. Ik mocht me naar deze baan begeven om te starten.

Vlak voor mijn start werd er iemand van het Nederlandse team even onwel na haar race en lag op de grond. Gelukkig was er niets ergs aan de hand en kon ik eindelijk overgaan naar mijn start. Ik was ondertussen bevrozen van de koude!

Omdat ik heel alleen was zat er maar weing spanning en strijdlust in mij. Het startschot klonk en was snel weg! Wind mee ging ik zelfs met een maximum snelheid van 27km/u, maar dan,…… na de bocht, wind pal op kop. Ik kan jullie verzekeren, dat is ter plekke sterven! Man, man, man!

Ik verkrampte compleet en kreeg in de volgende bocht mijn stuur nog bijna niet recht geklopt en reed ik bij wijze van spreken zigzag al seen dronkaard puur op koppigheid. Vele mensen moedigden me aan, super gewoon! Wat was ik blij toen ik over die finishlijn bolde!

En als je dan wat later op de uitslag lijst ziet dat je het Europees record met een tijd van 02.18.53 met een dikke 8 seconden verbeterd zelfs in deze weersomstandigheden is het wel echt een vreugdenkreetje waard en een warme omhelzing met coach Jo!

Ik was total leeg en op maar met een geweldig mentaal gevoel reden we terug naar onze verblijfplaats in Mulhouse.

‘s Avonds na een deugddoende douche en een dikke lag BES&T recup gesmeerd te hebben op mijn pijnlijke spiertjes verkondigden we het goede nieuws via skype aan coach Rudi Diels die natuurlijk ook zeer tevreden was met mijn resultaat!

 

Om kwart na zes vanmorgen liep mijn wekker af. Erg vroeg als je het mij vraagt, zeker als je pas in de late uurtjes indommelt!

Ik was snel klaar en ging met Jo ontbijten. Deze keer werden we wel in de watten gelegd met Spiegel eitjes en kaas mmmm, dat was heel wat anders dan gisteren!

We laadden de wagen in en reden met slaperige oogjes richting wedstrijd in Pratteln in Zwitserland. De regen kletterde op de ruiten wat niet zo’n leuk gevoel met zich meebracht.

Onderweg zag ik op een verkeersbord Lausanne aangegeven. Ik kreeg kippenvel over mijn hele lijf toen ik het zag! Dit is de plaats waar ik voor het eerst wereldkampioen paratriathlon werd! De herinneringen van het zwemgedeelte in het koude meer van Lausanne en de overwinningskreet bij het halen van de finish zaten nog vers in het geheugen, ja, ja, het wk van 2006 draag ik nog diep in mijn hartje!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Aan de atletiekpiste waren al heel wat wheelers van verschillende landen uit de hele wereld hun wheeler aan het afstellen voor hun race. Mensen van buurlanden maar ook van het verre Australië, Canada, Japan, ongelofelijk! Zij hadden al ettelijke reisuren achter de rug!

 

 

 

 

 

Ondertussen was het opgehouden met regenen en kon ik beginnen inrijden en me te focussen op mijn 400 meter race. Ik kreeg baan 5 toegewezen wat niet zo gunstig is. Je hebt niemand voor je in zicht om heen te rijden.

Nadat we ongeveer 10 minuten in de callroom gezeten hadden mochten we ons naar de startlijn begeven. Ik voelde mijn hart in mijn keel bonken toen er “on your marks” door de luidsprekers weerklonk.

Ik zette me schrap en na het startschot was ik meteen goed weg. Mijn concurerende atleten heb ik niet meer gezien en bolde met een nieuw Europees record in T52 van 1.05.87 over de finishlijn wat met een paar honderdsten van seconden net geen wereldrecord was. Toch was ik niet echt tevreden en had het gevoel iets sneller te kunnen gaan had ik iemand gehad om de strijd mee aan te gaan.

Na mijn wedstrijd was er genoeg tijd om mijn energie weer op pijl te brengen met een lekkere gezonde Starmeal die ik van België meegebracht had 😉

Het regende weer en nam mijn rust in de wagen. Voor alle zekerheid schroefde ik de wielen waar ik de hars op deed op mijn tweede wheeler moest het hard regenen vlak voor of tijdens de race om toch iets grip te hebben en reed deze in op de parking.

Ondertussen was het pause en kon ik weer inrijden op de piste. Ik voelde me nog steeds niet goed, mijn maag lag al de hele dag overhoop en had de hele tijd een koud en dan weer warm gevoel. Echt niet leuk op een wedstrijd.

Omdat de regenbui weer voorbij was besloot ik toch te racen met de wheeler zonder hars en wisselde vlak voor ik de callroom weer in moest. Men was deze keer later dan voorzien. Ik begon me op te jutten voor de donkere grijze wolk die drijgde om te vormen tot een fikse regenbui. En een Canadees meisje bleef maar tegen me tetteren waardoor ik echt zenuwachtig werd.

Ik was blij toen mijn naam afgeroepen werd dat ik de callroom in moest. Na de tien minuten moest ik me klaar zetten in baan 2 voor de start, weer zo’n slechte positie!

Na het startschot was ik meteen goed opweg maar zag een dame T54 rechts van me wegschieten en finishte tweede met een tijd van 18.99 dezelfde tijd als mijn vorige Europese record!

Mijn maag bleef opspelen en moest meerdere malen braken.

Samen met Jo keerde ik weer terug richting Mulhouse waar we verbleven en genoot ik van een lekkere warme douche en smeerde mijn armen in met een goede lag recup van BES&T en probeerde wat te rusten op bed.

 

Hamai, wat heb ik slecht geslapen met die op zijn minst uitgedrukt oncomfortabele bedden! Alles deed pijn precies of ik weet niet wat verzet had vannacht!

Het ontbijt, tja, daar hadden we eigenlijk wat meer van verwacht ;-). De buffettafel was heel erg lang maar er was niet meer dan confituur of choco te bespeuren als broodbeleg.

 

 

Na het ontbijt schroefde ik mijn wielen op de wieler en legde ik me toen alles tip top in orde was weer even op bed om wat bij te rusten.

 

Voormiddag nog reden we naar de piste die vlakbij gelegen was om wat in te rijden. Het had net geregend en de zon kwam er wat door. Je zag het water op de grond verdampen wat een mooi zicht was.

 

Ik probeerde mijn wheeler op de bochten af te stellen en reed enkele ronden in. Het gevoel zat em goed!

Vlak na het middagmaal reden we met de wagen richting Nottwil Zwitserland waar ik mijn race nummer moest oppikken. Ongelofelijk hoe op korte tijd van Frankrijk naar Zwitserland het uitzicht veranderde! Zo mooi! Zwitserland wil ook zeggen: tunnel in, tunnel uit!

 

 

Ons Germain (gps) wees ons vlotjes de weg en bereikten we onze bestemming waar er heel wat begankenis op wielen was 😉 (rolstoelgebruikers). De eerste mensen waar ik in contact mee kwam waren toevallig Japanners! Het was een zeer aangename kennismaking! Ik ga hen zeker weer zien als ik met Gella en Eddy naar Japan ga en er de halve Oita marathon zal doen.

 

De inschrijving verliep zeer vlot en kreeg ik my lucky number 20! En konden we weer naar onze verblijfplaats in Mulhouse keren. We maakten nog een slimme tussenstop op de piste van Pratell waar morgen de wedstrijd zal doorgaan. Nu kon ik mijn 2 wheelers al perfect afstellen op de wedstrijd piste! Yes, I like it!

 

 

Nu kan ik morgen zonder zorgen aan mijn wedstrijd beginnen!

 

Ik was doodmoe van de rotslechte nacht en dommelde soms in een lichte slaap in de wagen. Plots ging mijne tikker wel een heel stuk sneller toen de wagen voor ons in de tunnel op zijn rem ging staan en stopte zonder zijn 4 pinkers op te zetten.

 

Vanavond legde ik alvast al mijn spullen klaar voor de race morgen. Ik kijk er echt naar uit! Hopelijk blijft het droog!