Woensdag 12 december 2012

Met Cathy en Lief naar sportpaleis in Antwerpen, fun gegarandeerd in de wagen!

Dat het druk is in Antwerpen hadden we nog eens extra in de mot. Ik wilde kost wat kost tijdig arriveren in het Sportpaleis voor de toss. Het eindpunt was in zicht, maar we juichten te snel, we mochten van de politieagent de straat niet over om de parking op te rijden. Iedereen was verplicht de brug eerst over te rijden en te keren om zo de parking op te rijden. Maaaaaaaaaaaaar!!!!!!!! Op de brug stond het verkeer stil, en daar werd ons Mie zenuwachtig van!

Gelukkig waren we tijdig op the place to be en werden goed onthaald door de organisatie die ons meteen wegwijs maakten.

Alvorens de mensen de zaal binnen kwamen werd me uitgelegd hoe ik naar binnen moest rollen en hoe te tossen. Je gaat het niet geloven maar ik was best wel wat zenuwachtig!

Wat later ontmoette ik hier ook Kim. Zo’n ongelofelijk sympathieke dame! Zonder haar persoonlijk te kennen voelde het aan of we al jaren vrienden waren.

Het sportpaleis was ondertussen goed gevuld met supporters voor de afscheid tennismatch van Kim Clijsters, “Thank you games!”

Kim Clijsters en Venus Williams kregen een daverend applaus toen ze de tennis court opwandelden, nu was het mijn beurt om naar binnen te rollen. Mijn hartje bonkte wat sneller toen ik mijn naam hoorde door de micro. Bij het naar binnen bollen van de zaal kreeg ik een staande ovatie van alle supporters in het sportpaleis! Even een ‘krop in de keel’ moment!

Ik kreeg de tosmunt in handen Kim en Venus kozen kop of munt en kreeg de eer deze op te gooien. Hoog in de lucht vloog de munt en viel op de grond met de kop naar boven, de gekozen kant van Kim. Ons flinke Zenn raapte fier de tossmunt voor me op.

Kim mocht dus beginnen met de opslag, het werd best wel een spannende match! Regelmatig hoorde je het typische Venus Williams kreuntje.

 

Ik zat in de supporters box van Kim Clijsters met haar familie en vrienden. Helemaal vooraan naast Marc Herremans volgde ik nauw gelet de hele match, ons Kim die won, wat een euforie!

Nu kon Café Clijsters gebracht door de mensen van Café Corsari beginnen, live uitgezonden vanuit het sportpaleis. Het filmpje werd getoond dat eerder deze week opgenomen was. Het lied Nobody’s wife van Annouck gezongen door allemaal top sporters en ex topsporters. Zalig om te zien!

Na de opnames van Café Clijsters kwam de afsluiter van de avond, het dubbel spel van Dominique Monami, Kirsten Flipkens en Venus Williams en Kim Clijsters.

Het was zeer grappig! Op een gegeven moment stonden ze met hun poep naar achter te zwaaien en de tegenspelers klopten de bal ertegen. Ook de grappige geluidjes vanuit het publiek.

Bij het binnen komen in de zaal zagen we een prachtige wagen staan en we hadden eigenlijk al in de mot dat deze wagen wel eens een prijs zou kunnen zijn vanavond en gelijk hadden we. De dubbel spel spelers klopten tennisballen het publiek in. De mensen die een bal konden bemachtigen maakten kans op de knappe gloednieuwe wagen.

De mensen met een tennisbal in de hand mochten  naar het tennisplein komen. Er werden tennisballen vanuit het plafond naar beneden gedropt. Tussen de massa gele tennisballen was er 1 rode winnende tennisbal. Het grappige was dat een knul van 9 jaar oud deze rode bal kon bemachtigen en nu de trotse eigenaar is van een gloednieuwe knappe wagen!

Ons Zenn vond het ook de max dat er zoveel tennisballen waren om mee te spelen!

Voor we weer naar huis keerden konden we nog nagenieten op de receptie. Deze toch wel bijzondere dag koester ik voor eeuwig in mijn geheugen!

 

Zondag 9 december 2012

Ik kan er niet genoeg van krijgen om mijn sportjuweel beeld te bewonderen, zo mooi!

Vandaag is het zo’n beetje een rare dag, ik zit met mijn gedachten meer in Lanzarote, vandaag vond immers de marathon plaats!

De warmte, de rust, ik moet eerlijk bekennen dat ik het echt wel mis. Sinds mijn thuiskomst merk ik wel hard dat er in ons Belgiën landje heel wat meer stress heerst. Ik word er soms zelf zenuwachtig van als ik mensen opgefokt heen en weer zie schieten.

 

Vrijdag 7 december 2012

Opnames sportgala dat op zondag 16 december plaats vindt, jongens toch, wat hebben we gelachen. Ons Zenn speelde de hoofdrol. De cameraman wilde bekomen dat Zenn de lens van de camera zou aflikken. Ja, dat beest is ook niet dom om dat zomaar te doen, ik zei dat er iets lekkers op moest hangen. Maar één idee kwam in me op: confituur op de lens smeren. Tot mijn grote verwondering zei de cameraman enthousiast, “ja, doe maar!” Het was een enorm grappig zicht die Zenn de confituur op de lens af te zien likken. Ik ben super benieuwd naar de beelden!

Ik vond het zeer vervelend om achterdochtig te doen waarom ik al terug was van Lanzarote. De grote reden was de uitreiking van het Vlaams sportjuweel dat vanavond plaats vond. Een paar dagen voor mijn vertrek kreeg ik telefoon met het goede nieuws dat de jury me samen met de grote tienkamper Hans Van Alphen verkozen had voor het Vlaams sportjuweel. Deze grote eer wilde ik niet zomaar aan mijn neus voorbij laten gaan. Dankzij Able2Sport kon ik een week vroeger dan gepland weer naar het koude België keren waarvoor grote dank!

Het werd een schitterende avond met vele mooie optredens en speeches. Alle winnaars op Ek, Wk en Paralympiërs werden in de bloemetjes gezet.

Alle winnaars mochten een prachtig horloge in ontvangst nemen. Bij ons stond er aan de binnenkant Paralympics Londen 2012, zo mooi!

Het mooiste moment van de avond was toen Hans en ik op het podium ons sportjuweel in ontvangst mochten nemen van minister Muyters. Dit kan je maar één keer in je carrière winnen. Ik had moeite om mijn tranen te bedwingen toen ik het prachtige beeld ontving van onze minister. Mezelf in mijn wheeler met de arm in de lucht en de overwinningskreet in gedachten, maar ook ons Zenn in een bronzen beeldje mocht niet ontbreken. Mijn kleine pruts kreeg zelfs een hangertje met haar naam en Londen 2012 op gegraveerd, zalig! Ook Hans kreeg een prachtig beeld! Himself met een speer in de aanslag!

Het was niet alleen een eer om het sportjuweel in handen te krijgen maar ook een hele eer om naast zo’n grote meneer zoals Hans Van Alphen te mogen staan. Een knappe man zowel uiterlijk als innerlijk. Doe het maar eens na, vierde worden in 10 verschillende disciplines!

Graag wil ik de organisatie bedanken voor een onvergetelijk moment, de schitterende show en de fijne ontvangst!

 

 

Donderdag 6 december 2012

Vandaag maakte onze lieve goede Sint weer heel wat kinderen blij.

Ik had alvast een drukke dag, maar was mentaal nog in Lanzarote bij mijn Nautilus en Sands Beach familie waar ik afgelopen 3 weken zo’n fantastische tijd had.

 

Woensdag 5 december 2012

Tijd om afscheid te nemen van mijn Sands Beach family! Ik moet eerlijk bekennen dat de zin om weer naar het koude België te keren ver te zoeken was.

Na het ontbijt pikte Chaxi me op om me met mijn hele hebben en houden naar de luchthaven van Arrecife te brengen.

In de luchthaven kwam Heidi me ook nog een afscheidsknuffel geven. Hier nam ik afscheid van mijn Lanzarotse schatten

Ik mocht mijn plaatsje vooraan in het vliegtuig weer innemen. In Las Palmas werd er een tussenlanding gemaakt waar alle passagiers van het vliegtuig moesten voor een poetsbeurt van het vliegtuig. Zenn en ik mochten blijven zitten.

Met een schoongepoetst vliegtuig waren we klaar voor de ongeveer 4u durende vlucht richting België.

Ja watte zeg! Op Belgische bodem was het als het ware dat ik in een mega grote diepvriezer beland was brrrrrrrrrrrrrrrrrrr, ma zo koud zeg! Papa stond me al op te wachten om me weer veilig tot in Diest city te brengen.

 

Dinsdag 4 december 2012

Vanmorgen vond er een persvoorstelling plaats.

Een Franse rolstoelatleet hielp me met het repareren van mijn wheeler. Hij is een echte kenner! Met een grote enthousiasme kon hij mijn wheeler voorlopig repareren, wat een schat!!!!!

Een beetje met tegenzin pakte ik mijn koffer in voor mijn vertrek naar het koude België