Ik heb weer heerlijk geslapen en genoot van een lekker ontbijt. Een wandeling langs de kust met de zon op je bolleke is toch altijd even heerlijk!
Na mijn lunch maakte ik me weer klaar voor een training. Toen ik de deur sloot keek Zenn me weer aan met van die oppie droppie oogjes van “je gaat me nu toch niet alleen laten he!!”
Ik wrong mezelf weer in het smalle zitje van mijn wheeler en liet mijn rolstoel in de receptie achter. De eerste helling is de zwaarste, maar zie er eigenlijk niet tegenop. Het genieten neemt de bovenhand. Onder weg kreeg ik 2 regendouches over me heen. In België zou ik serieus vloeken, maar hier brengt het geen enkele ergernis mee raar maar waar. Bekijk het als een soort verfrissing en als je dan nog eens beloond word met het zicht op een machtig mooie regenboog ben je die druppels regen al snel vergeten.
Omdat ik mijn douchegel niet bij had tijdens mijn training in de regenbui 😉 nam ik in mijn bungalow een deugddoende douche.
Een rolstoelatleet uit L.A. arriveerde, het was een blij weerzien. Ik moet er telkens weer aan denken dat ik op het eerste moment dacht dat dit een dame was, op zijn facebook is immers zijn naam Samantha, maar dit is de naam van zijn hond! Grappig!
Later op de avond ging ik samen met Chaxi en haar vrienden genieten van een leuke babbel en lekkere tappas. Hier leerde ik weer nieuwe dingen kennen zoals zwarte rijst bereid met de inkt van octopussen.