Om 8u vanmorgen zaten we met onze Belgische delegatie aan de ontbijttafel. Na het ontbijt gingen Ann Livia, Basil en ik even op verkenningstocht in het hotel en de 2 dames en Basil gingen meteen al in de schommelstoelen in de kindertuin zitten grappig om te zien! Ons Zenn had het ook naar haar zin in zee en rollebollen in het zand. We hadden er allemaal spik in hoe ze zich amuseerde. Het was een prachtig uitzicht waar we stonden op die mega grote gebouwen. Je oogt je precies meer in Miami of zo, ja, echt knap.
Het is buiten verschrikkelijk warm en als je dan het hotel dan naar binnen komt is het echt fris om niet te zeggen soms best wel koud van de airco die hier overal vollenbak op volle toeren draait.
We gingen verder op verkenning en vonden de fitness zaal die jammer genoeg niet aangepast is voor rollers. Wel grappig om de 2 mannen uit verschillende landen naast elkaar op de loopband te zien lopen.
Na de lunch sondeerde Ann me en viel erna in een diepe slaap op bed. We werden maar net op tijd wakker om ons klaar te maken voor de training die we gepland hadden.
Samen met Peter en Veerle namen we de bus richting opwarmingspiste. Het was best wel akelig in de bus om achterover te vallen en kon me nergens aan vast houden. Gelukkig mocht ik een trui van Veerle op de bus lenen want het was er verdorie koud met die airco die vollenbak draaide.
Onderweg genoten we van de mooie uitzichten en grappige verkeersborden om over te steken was er zelfs een verkeersbord met een gesluierd mannetje. Je houdt het niet voor mogelijk!
Toen we aan de trainingspiste arriveerden stonden er al meteen mensen paraat on oms uit de bus te helpen. Ze zouden je haast alles uit je handen nemen om toch zoveel mogelijk te kunnen helpen.
In een ijskoude tent stond alle materiaal per land mooi gesorteerd. Hier sleutelden Peter en ik onze wheeler weer in mekaar en liet ik Ann haar forsbollen goed trainen door mijn banden knal hard te laten op pompen tot 11kg, je had haar moeten zien geven, best wel grappig!
2 mannen droegen mijn wheeler tot op de piste, wat een service seg!
Veerle hielp me in mijn wheeler en ik kon beginnen met afstellen van mijn wheeler. Veel moest ik Niet aanpassen hij stond al bijna perfect ingesteld. Nu kon ik aan mijn training zonder trobbels beginnen.
De piste bolde goed, ik had een goed gevoel. Op het einde van mijn training zag ik Carry mijn Amerikaanse concurrente ook haar training doen. Ik bolde er meteen naar toe en hadden een leuke babbel.
Na de training kroop ik weer in mijn rolstoel en friste mezelf wat op.
Terwijl we op de bus wachtten wilden vele mensen foto’s nemen van Zenn en mij, best wel grappig maar een hond zie je hier zelden.
Op de bus kon ik haast mijn ogen niet open houden ik viel constant in slaap.
Eenmaal terug in ons hotel friste Ann me op vooraleer we aan tafel gingen voor het avondmaal.
Eenmaal in bed begon de hel weer: spasmen tot en met en zelfs spasmen op mijn diafragma waardoor ik haast Niet kon ademen. Kine Julien kwam ter hulp om mijn diafragma proberen weer open te zetten wat af en toe iets of wat verzachtend werkte.
10 mei 1979 – 22 oktober 2019