Wat een avontuur! Vanmorgen omstreeks 06.00u kwam verpleegkundige Katleen me opfrissen en klaar maken voor de grote trip richting Doha Quatar. Gisteren avond al plaatste ze een voorlopige verblijfsonde om problemen op het vliegtuig te voorkomen zodat ik niet zou moeten sukkelen om op het smalle toiletje te geraken. zou je ons al bezig zien 😜. Gisteren avond waren mijn ouders en Liliane en Eddy de bagage al komen inladen wat heel wat inhoud. Hele grote tas met Wheeler en toebehoren en mijn super Vigo matrasje! Grote doos met vier wielen. Koffer vol met medicatie en een grote koffer met kledij, pomp en kussens. Bijna een hele verhuiswagen nodig. De Wheeler bij papa in de wagen, de box met wielen in de koffer van Eddy en de rest konden Peggy en ik wel de baas in mijn wagen.
07.45u perfecte timing om te vertrekken! Ondertussen kregen we een goed nieuws telefoontje van Steven dat Zenn mee op de vlucht mocht wat men gisteren nog niet zeker wist. Er viel een heel pak van mijn hart af. Mijn kleine lieve schat mocht gelukkig toch mee. Ik kan het je verzekeren ik was in alle staten toen ik het slechte nieuws hoorde.
Er was een serieuze File op de parking van de lucht haven, zo’n Drukte had ik hier nog nooit eerder gezin! Binnen werden we warm onthaald door het oxicom team die een baan voor oms loodsten tussen massa door!
Na slechts 10 minuten later konden we al boarden. Peter en ik kregen Beiden aan de uitersten zeiden helemaal achteraan in het gigantisch grote vliegtuig een plaats toegewezen.
Het voordeel van hier achteraan te zitten was ook omdat hier maar 2 zetels stonden en er nog ruin de plaats was om hier het dekentje van Zenn te leggen. Alhoewel ze er Niet veel op gelegen heeft, op baasjes schoot vond ons madam het beter 😜.
De reis op zich verliep zeer vlot! Ik heb wat geslapen, gegeten, een film gezien en Dan nog het spelletje Tetris gespeeld. De tijd is als het ware bijna letterlijk voorbij gevlogen!
Bij het uitstappen kregen Ann en ik niet de kans om ons baggage op te pikken. Ik kon nog net in de verte naar Steven roepen welke bagage ze van ons mee moesten brengen.
Terwijl de andere atleten rustig op hun babage wachtten werden Ann, Zenn en ik gelijk gevaarlijke beesten in de bus gedropt. Ja watte, leuk is anders hoor! Maar ja, volgens de relegie hier is een hond een onrein dier en van daar dat we zo snel mogelijk weg moesten.
De Vlieghaven was niet zo ver van het hotel gelegen. Het was een Klein paradijs in ons hotel.
Nadat we onze bagage hadden gedropt op onze grote en mooie honnymoon suitte gingen we iets eten en dan op verkenning in en buiten het hotel en erna was het tijd om in mijn kingsize bed te duiken!
10 mei 1979 – 22 oktober 2019