Maand: mei 2015

Thuis liet ik me gisteren onmiddellijk door de ado adl assistent me onmiddellijk in bed leggen ik was echt stik op en dommelde haast onmiddellijk in slaap met al die heerlijke herinneringen in mijn achterhoofd. Alles was ok tot een uur of twee in de nacht dat ik bruusk wakker werd omwille van onuitstaanbaare helse pijnen en spasmen die mijn hele lichaam in beweging hield nog erger alsof ik topprestaties moest neerzetten. Ja watten, het was weer serieuze hell!
Normaal stond er een training op het programma om 10u met coach Rudi maar mijn verpleging was wat later dan normaal en zou ik grandioos te laat komen op de training en besloot coach Jo te vragen voor een andere training. Ik kon hem jammer genoeg niet bereiken en mijn lichaam leidde zijn eigen pijnlijke leventje verder waardoor traienen een onmogelijke zaak werd zeker met mijn live interview vanavond met het programma Ter Zake op het programma.
Ondertussen arriveerden er ook 2 mensen van het Laatste Nieuws voor een interview. Ze waren erg geschrokken van me in deze toestand te treffen, maar ik was in tegendeel eigenlijk blij dat ze nekeer de echte zwaardere situaties ook een keer zagen. Een paar keer verloor ik heel even het bewustzijn tijdens het interview maar had hen hiervoor gewaarschuwd dat dit mogelijk was en goede vriendin  aanwezig als back-up . Na het interview zeiden ze dat ze toch wel wat onder de indruk waren. De meeste mensen zien me immers ook enkel en alleen tijdens de goede momenten en dat geeft een vertekend beeld.
De hele namiddag kwam ik niet uit mijn zetelde en probeerde zoveel mogelijk te rusten om mijn optreden voor Canvas het programma Ter Zake in zo goed mogelijke lijnen te kunnen laten lopen. Gelukkig voelde ik me mede dankzij de krachtige pijnstillers en de rust die ik nam wat beter.
Patricia pikte me op en reed samen met me naar de vrt studio’s waar we vriendelijk onthaald werden. Ik werd geschminkt en volledig klaar gemaakt voor de show. Toch steeds weer wat spannend. Ze hadden zelfs een oprij platform voor lmij in mekaar geknutseld om comfortabel aan de tafel te zitten. Ik kreeg alweer een heus kippenvel moment met het zien van de beelden die ze hadden samengesteld. Het was een super mooi interview en kreeg er achteraf ook hele mooie commentaren op.
Met een moe maar voldaan gevoel keerden we we weer naar Diest naar Casa Wielemie waar ik blij was om weer in mijn beddeke te kunnen duiken..

Vandaag was het toch wel een zeer bijzondere dag. Vanmorgen kwam Anna op bezoek om een interview met me te doen voor een boek dat ze aan het schrijven is over palliatieve mensen die dromen om als een bepaald iets of iemand terug wilde komen. Ik deed haar mijn hele verhaal dat ik ervan droomde om terug te keren als een echte indiaan. Niet als skwo maar een echte wijze indiaan met vele rimpels en een grote mooie pluimen hoed spelend en dansend op de doordringende muziek van een grote powow. Leven in een tipitent met een heerlijk gezellig vuur in het midden en dan nog het liefst in het prachtige Lanzarote landschap waar je de zee hoort klotsen tegen de lavarotsen. Ik zag het allemaal al voor me. Geen Zenneke als levensgezel maar wel een arend zo vrij als een vogel zijn. Wat een fantasie, heerlijk toch!

Omstreeks 14u werden we ik Cura bij meter Lieve Bullens, Walter Callebaut en het hele sky high team verwacht. We werden verwelkomd met een blauw dafalganneke (cava) om alvast in thé mood te komen voor mijn grote sprong. Ze hadden lekkere hapjes voorzien en er waren niets anders dan happy faces te zien, zalig gewoon!

Iets na 15u vertrokken we richting Versus in Hasselt, thé place to be voor mijne bengi sprong. Er waren al heel wat mensen aanwezig om met me mee te gillen bij de sprong. Eerst werd er een test gedaan enkel met mijn rolstoel. Ik werd op een gewone stoel geholpen en terwijl prepareerde Stefan mijn rolstoel met een jerrycan water op om al eens een test te doen. Het was raar om te zien hoe mijn rolstoel mee naar boven ging en erna peil snel naar beneden te zien duikelen. Nu was het mijn beurt! Ik had tot nu toe nog geen enkele stress voor de sprong van mijn leven. Er werd een harnas bij me aangetrokken en mijn rolstoel werd aan dit harnas bevestigd. Helm op mijn hoofd en ons Wie was er letterlijk klaar voor om van de grond te gaan. Ik werd met rolstoel en al in het bakje van de kraan geholpen. Ik genoot van het zicht hoog in de lucht. Ik had zeker gedacht dat wanneer ik boven zou zijn mijn hartje wel wat sneller zou gaan bonken, maar eerlijk gezegd niks ook niet, ik genoot van het mooie uitzicht. Stefan en zijn collega grepen mijn rolstoel vast en telden af 3,…..2,……1,……. en daar viel ik 60 meter naar beneden. Het was de kick van mijn leven! Waaaaaaaw!!!! Ik krijste zo hard als ik kon en toen ik weer naar boven gekatapulteerd werd loste ik mijn handen van mijn rolstoel en genoot van het gevoel van zo vrij als een vogel te zijn! Waaaaw, wat een bangelijk fantastisch gevoel! Toen ik weer met mijn vier wielen veilig op de grond stond was het eerste wat ik zei: “WAAAAAAAAW!!!!! FANTASTISCH! Mag ik nog eens?” De eerste keer is altijd zo een beetje aftasten en durf je jezelf niet volledig geven omdat je niet weet wat er komen zal. Ik wilde het persé een tweede keer intenser beleven en mocht van Stefan meteen weer mee naar boven! Yes yuppie jee!
Ik kreeg de tip mee mijn hoepels van de rolstoel niet meer te lossen omdat dit anders gevaarlijk zou zijn met de elastiek en moest mijn hoofd meer naar achter houden. Zo gezegd, zo gedaan. Het ging stukken vlotter dan de eerste sprong en kon inderdaad nog meer genieten van de bangelijke kick! Waarom deed ik dit met rolstoel en al? Gewoon ook een beetje om te bewijzen dat ook al heb je een beperking en zit je in een rolstoel dan is nog alles mogelijk zolang je zelf maar wil kan je meer dan je denkt! Het is een echte aanrader! Als ik ooit nog eens de kans heb wil ik het zeker nog een keer opnieuw doen! Bedankt meter Lieve Bullens en benjifun om me deze kans te geven. Alweer een droom is in vervulling gegaan en dit als mooie grote aanzet voor de verkoop van de cd sky high ten voordele van vzw Pinnochio dat zich inzet voor kinderen met brandwonden.
Natuurlijk kraakten we een flesje dafalgan (cava) voor de goede afloop en werd het lied sky high afgespeeld. Ik werd er even  heel emotioneel van. Ook mijn tranen deden even de vrije val..
Na mijn twee sprongen en alle interviews begon het te regenen. We hebben dus echt wel geluk gehad. Er werden wel duizenden foto’s gemaakt. Er waren ook heel wat mensen afgezakt naar Versus Hasselt om met me mee te gillen, fantastisch gewoon! Puur genieten! Een dag om nooit meer te vergeten! Dank aan alle medewerkers die mijn droom hielpen waar maken!

Nadien gingen we met een hele bende bij de gouden sponsor van sky high project “De Goei Goesting” in Hasselt tezamen nog een lekker hapje eten. Ja watten, een dagje om nooit meer te vergeten!

Ik was dood moe toen we weer richting Diest reden