10 mei 1979 – 22 oktober 2019
Ik heb alweer een bijzonder slechte nacht achter de rug. Vanmorgen werd ik door mijn ouders naar uz Pellenberg gebracht waar ik een kamer toegewezen kreeg op het derde verdiep.
Mijn kamergenote was er niet, ze mag toevallig deze week even naar huis om gewoon te geraken aan de thuis situatie
Ik was vanmorgen al zeer vroeg wakker, ik kon voor mijn ontbijt smullen van het zelf gebakken overheerlijke brood van Carine!
Vanmiddag ging ik samen met een kammeraad mosselen eten in Oud Diest waar ik zo’n zin in had! Alleen, …….. toen ze voor mijn neus stonden kwam ik tot het besef dat dit toch niet zo’n slim idee was! Probeer maar eens mosselen te eten met 1 hand ;-)!
Namiddag werd ik verwacht in Bierbeek op het euro miniemen tournooi waar ik de eer kreeg de aftrap te mogen doen!
Het was even een zoektocht om mekaar te vinden maar eind goed, al goed!
Een chauffeur bracht ons naar een prachtig huis met fantastisch uitzicht waar de helicopter stond. 2 Nederlanders waren onze piloten. Papa hielp me me erin zetten. Het was lang wachten. De piloten waren streng 😉 Zenn mocht niet mee en mocht niet vooraan zitten. De gordel werd wel drie keer gecontroleerd en de hoofdtelefoon moest op, ook al was het slechts 300m vliegen. In tussentijd deed ik nog een leuke babbel met de mensen die hier op familiefeest waren.
Ik heb weer bijzonder slecht geslapen en voel me een beetje als een zombie. Ik kreeg vele telefoontjes wat deugd deed! Koffers moesten weer uitgepakt en ingepakt worden en waagde ik me aan de was en de plas.
Vandaag was het inpakken geblazen voor onze terugkeer richting België. Na het ontbijt maakten we een wandeling er was erg veel wind.
De kiné sessie bij Juan ging vandaag veel beter en heb ik een nieuwe bijnaam: murena mala
Ik ben blij dat ik vannacht wat beter geslapen heb!
Ons Zenneke genoot weer van een plonspartij in het zwembad, zo zalig om te zien!
Enkele jongeren kwamen een handtekening vragen. Ik word er al wat handiger in om links te schrijven ;-).
Zooooo grappig om Zenn als vicking te zien in de receptie! Mijn kleine pruts laat toch wel alles toe.
We namen afscheid van goede vroendin chaxi en mijn Sands Beach familie. Wat ga ik hen weer missen!
We hadden dezelfde chauffeur om ons naar de luchthaven te brengen als degene die ons kwam oppicken leuk!
Als laatsten gingen we aan boord van het vliegtuig maar werden super in de watten gelegd door het Thomas Cook personeel. Ons Zenn kreeg broodjes om haar af te leiden tijdens het opstijgen.
Ik verging van de pijn! Ik kon niet slapen tijdens onze nacht vlucht waarbij dan de 4 u wel heel erg lang lijken. Nadat we de bagage hadden na de landing nam ik afscheid van Jo en brachten mama en papa me weer veilig naar huis. Ik was stik op! Om 4 uur waren we pas thuis en kon ik eindelijk mijn beddeke inkruipen