Ondanks een goede nachtrust verloor ik vanmorgen na mijn ontbijt het bewustzijn wat verre van een goed gevoel geeft om te vertrekken naar de wedstrijd! Ik bleef een draaierig gevoel hebben, leuk is anders!
Ik zette mijn materiaal alvast klaar in afwachting dat coach Jo me kwam oppikken. Samen reden we richting Lier the place to be, trouwens ook mijn eigen club AC Lyra die deze wedstrijd organiseerde.
Er waren heel wat supporters afgezakt naar Lier en de zon scheen, zalig gewoon! Als het draaiiering gevoel nu ook eens weg ging dan zou het perfect geweest zijn!
Terwijl Jo mijn wheeler uit de wagen haalde kon ik met kennissen al eens een babbeltje slaan. Zaaaaalig als er zoveel supporters op post zijn!
Ook de mensen van Telefacts waren al gearriveerd, zij zullen me volgen tot na mijn reis naar Japan eind oktober. Ze hielden me nauwlettend in het oog met de camera tijdens de opwarming.
Hier in Lier is het een mondo baan, een snelle harde baan dus waar records kunnen sneuvelen. Ik voelde meteen bij mijn opwarming dat het goed zat ondanks ik door de draaiingen het gevoel had dat ik de zogenaamde flosh op de paardenmolen gevangen had!
Mijn super soigneur Bart Lemmens van Fit en Energiek was ook speciaal gekomen om me in de watten te leggen voor en na de wedstrijden.
Het kwam echt wel goed van pas want sommige spieren voelden aan als een overspannen contrabas snaar. Zijn massage deed echt deugd en was ik klaar voor mijn eerste race, de 100m! Ik moest het opnemen tegen drie mannelijke atleten onder leiding van mijn vroegere coach Ineke Boekelman
Ik werd wat opgezweept door de fantastische aanmoedigingen van supporters waardoor ik er al seen pijn in een boog vandoor ging na het horen van het startschot!
Yeeeeeeeees!!!!!! Een nieuw pr en Europees record op zak.
Fantastisch hoeveel mensen me Kwamen feliciteren! Mijn IronMaids kwamen meter aanmoedigen, goede vrienden, maar wat zo bijzonder was, was date r vandaag ook supporters waren die me al sinds 2004 volgen bij mijn allereerste zwemloop, vanaf toen misten het Koppel toch al wat bij leeftijd geen enkele triathlon waar ik aan deelnam. Ook Mario en Patricia die mee naar Hawaii afreisden om voor me te supporteren tijdens mijn deelname aan de IronMan van Hawaii waren hier aanwezig. Wat een fantastisch gevoel!
Ik nam mijn rust tot het tijd was om me klaar te maken voor de 200m race
Na wat ingereden te hebben trok ik mijn T-shirt uit en maakte ik me weer klaar voor de start.
Het startschot weerklonk en was snel weg! Ik klopte op de hoepels alsof mijn leven er vanaf hing en raasde er met een topsnelheid van een dikke 25km/u vandoor, amai, patat!
Nu had ik een lange pauze tot aan mijn 800m race en had ik weer de tijd om een babbeltje te slaan en nam Bart weer de tijd om mijn spieren te masseren en legde een kinesiotape aan ter ondersteuning. Ook al voelde ik me nog steeds draaierig, ik had een super goed gevoel voor deze race!
Zoals in de pits van F1 wagens deed ik een wielen wissel en verving mijn vierspaakswielen door mijn volle wielen voor de 800m. Ik kroop in het smalle zitje van mijn wheeler en coach Jo snoerde mijn rug vast zodat ik erin kon vliegen.
Ons Zen mocht samen met mij de opwarming doen. Wat genoot mijn kleine pruts er van!
Ons Mie was klaar voor de start en zag het volledig zitten!
Na het startschot was ik zeer snel weg en kon al gauw tweede positie innemen. Na 100m mocht ik de binnenbaan nemen wat goed lukte. De eerste 400m ging mega snel, maar de tweede ronde trad de verzuring op die ik wilde verbreken. Ik zat er zo door dat ik de laatste bocht een beetje mispakte en alles tolde precies op en neer, maar ik viel nog liever dood dan opgeven en wilde kost wat kost nog een derde record neerzetten.
Al kreunend en draaiend reed ik over de finishlijn! Totaal uitgeput bolde ik uit en Jo kwam net tot bij mij gerend, op dat moment hoorden we door de micro dat ik geen Europees record maar een wereldrecord verbroken had! En niet een klein beetje!!!! Het oude record stond op 2.16.27, ik maakte er nu 2.11.92 van jiiiiiiihhhhhhaaaaaaa!!!!!!! Lier op stelten! Dezelfde krijs en tranen van geluk zoals in Londen op de spelen!
Ons Zenn kwam me ook meteen feliciteren
Meteen werd ik ook getrakteerd op een welverdiend dafalganneke (cava) mmmm en werd geïnterviewd. Ja watte, mijn dag kon niet meer stuk! En dat in het bijzijn van mijn 3 coaches en die massa supporters! Schitterend!
Ik bolde de ganse avond als het ware op wolkjes!
Op het wedstrijdgebeuren konden we nog genieten van een overheerlijke BBQ!
Dank aan de prima organisatie AC Lyra!
Deze nieuwe records van vandaag zullen me nog lang bij blijven. Het maakt het des te leuker dat ik dit in het bijzijn van mijn 3 coaches kon waarmaken! Coach Rudi, Jo en Wilfried waren al even gelukkig als ik!