Wat heb ik toch weer slecht geslapen vannacht! Ondanks ik moe was en ere en stevig windje blies zette ik goede tijden neer op de training in Leuven!
Normaal zou ik vanmiddag het startschot gaan geven op de triatlon van Meer maar mijn lichaam vroeg om rust en besloot te luisteren.
In eerste instantie was men teleurgesteld dat ik niet kwam wat ik wel begrijp, maar we vonden er een bangelijke oplossing om ervoor te zorgen dat er geen leegte was. De organisatie belde me vlak voor de start op en hield de microfoon tegen de luidspreker van de telefoon. Zo moedigde ik de atleten aan met een woordje. Ik hoorde mezelf galmen door de luidsprekers, raar hoor! En kreeg een luid applaus waar ik even kippenvel van kreeg!