Vandaag was het wedstrijd in Ninove en had afgesproken met Patricia die mijn chauffeur van de dag was. Ze zag al meteen aan mijn gezicht dat ik me niet al te best voelde. Onderweg naar Ninove kon ik me niet wakker houden. Bij aankomst in Ninove zag coach Mieke ook al onmiddellijk aan mijn gezicht dat ik me niet al te best voelde en was blijkbaar niet de enige. Peter had ook forfait gegeven omwille van een blaasontsteking. Toch warmde ik mezelf op en stond ik aan de start van de 100m. Ook al hadden we teveel wind mee, het leek net alsof elke slag tegen mijn hoepels een marteling was. Het was nog een hele tijd wachten voor de tweede wedstrijd en nam ik de wijze beslissing terug naar huis te keren, en iedereen vond dit de juiste beslissing al had ik een beetje spijt want als de wind ietsie pietsie minder was voor de 200m was dit een perfect moment geweest om een Europees of Wereldrecord te rijden.
Toen we de afrit in Halen naderden kregen we een heuse wolkbreuk over ons. In Webbekom was meteen de schade al te zien, aan de overkant van de straat was een diepe modderstroom en een kettingbotsing tot gevolg. Thuis was er gelukkig geen waterschade maar Halen was serieus getroffen.
Ik kroop meteen in de zetel en viel in een diepe slaap.
10 mei 1979 – 22 oktober 2019