Om 08.00u was alles ingeladen en had iedereen zich op een plaats in het busje gesetteld.
De rit begon al goed. Ons Germain (GPS) liet ons een ommetje rond de blok rijden.
Daarmee zat de sfeer er al onmiddellijk in.
Onderweg heb ik vooral gerelaxt en naar mooie muziek geluisterd.
Er waren redelijk wat wegenwerken, maar we hadden er geen belemmering van. Ons Germain sloeg op een
gegeven moment wel tilt, we reden op de autosnelweg en plots zei ze “nu keren alstublieft”.
Op onze stopplaats in Duitsland was een super aangepast toilet. Je kon er je achterwerk zelfs spoelen en
drogen. Wees gerust, ik heb het niet uitgeprobeerd. De lavabo kon met een draaisysteem hoger of lager naar
wens zetten. Ik kon mezelf zelfs in de spiegel zien. Gewoonlijk hangen die veel te hoog.
Na 6u onderweg te zijn kwamen we aan in het Duitse Hamburg.
Bij het inchecken in het hotel maakte ik al meteen kennis met een Canadese AWAD atlete. Ze zei me moest
gaan laten classificeren en wees behulpzaam ons de weg.
Nadat we alles uitgepakt hadden in onze piepkleine kamer wandelden we naar het triatlongebeuren.
Eerst naar classificatie tent voor AWADS. Daar werden we vriendelijk onthaald.
Nadat ik het papierwerk ingevuld had kwam de controle. Mijn kracht en flexibiliteit van mijn spieren werd
gecontroleerd en er werden punten gegeven naar gelang ik al dan niet kracht kon zetten van 0 tot 5.
Als deze lange lijst achter de rug was, ben ik me gaan inschrijven en kreeg ik het nummer 1060 toegewezen.
Toen alles geregeld was wandelden we terug naar het hotel, waar ze ons al aan het opwachten waren met
mijn materiaal. Alles werd uitgeladen en in een kamer in de kelder gezet die voorzien was voor het materiaal
van de Belgen.
We hebben lekker gegeten, en zo hard gelachen dat de tranen oven mijn wangen rolden.
Er was een koud buffet met heerlijke verse groenten. Lekker, lekker, ik nam van alles wat. Ik nam van de
grote pot mayonaise (dacht ik) een schep. Niet dus, het was witte chocolademousse dat ik op mijn groenten
geschept had. Ik kreeg pas echt de slappe lach toen ik zag dat Ivo net dezelfde vergissing begaan had. Het is
zo eens wat anders. Ik kon niet meer, zo grappig! Slecht was het niet.
We gingen vroeg slapen. De sprei van het bed gedaan, toen zagen we het donsdeken. Ofwel liggen ze hier in
Duitsland heel dicht tegen mekaar aan ofwel liggen ze hier met de voeten buiten boord. Gelukkig vonden we
nog een extra deken in de kast.