Vanmorgen vond er in het expertise centrum voor levenseinde W.E.M.M.E.L. waar ik mascotte van ben een persvoorstelling plaats. Als aller eersten mochten we onze LEIF kaart in ontvangst nemen. Het is een kaartje wat je steeds op zak draagt waar je wilsbeschikking op staat en kan men bij deze meteen ook zien in geval van nood wat je nog wel en niet meer wil van behandeling.
Er waren ook heel wat BV’s aanwezig om hun LEIF kaart in ontvangst te nemen. Onder het oa Chris Lomme die hier als vrijwilliger in het TOPAZ centrum werkt.
Ik had verdomd veel pijn. Alhoewel ik mijn best deed om het te verbergen kwam er onmiddellijk een verzorgende op me af met de vraag of ik een pijnstiller wilde.
Na het officiële gedeelte voelde ik me plots onwel worden en zei tegen papa: “ik ga precies van mijne sus vallen” en vanaf dat moment weet ik niets meer.
Toen ik weer bij mijn positieven kwam was mijn broek helemaal nat, ik had mijn urine verloren en voelde me net een klein incontinent kind. Het enige pluspunt was dat hier in het centrum gebeurd was en onmiddellijk omringd was door dokters en verpleegkundigen.
Ze hielpen me opfrissen en kreeg een schone broek. Gelukkihadden ze hier reserve kledij liggen, ik had immers ook nog een afspraak bij VIGO
Ook hier is het steeds weer een beetje thuis komen! Eén grote familie! Mijn kussen dat ik omgedoopt heb tot tettekussen werd meteen mee naar de werkplaats genomen om het te repareren.
Ik voelde me ellendig en had eigenlijk helemaal geen zin om naar de uitreiking van de sportprijzen van stad Diest te gaan. Maar in mijn eigen stad moest ik toch gaan, ik raapte al mijn moed bijeen en vertrok.
Ja, in ons kleine stadje zijn vele opkomende talenten waar Diest best wel fier op mag zijn!
De hele show werd gegeven door Carl Berteele.
Ik werd door 3 knappe gespierde mannen het podium opgeholpen (ja, in de rolstoel zitten heeft ook zijn voordelen ;-)) Een staande ovatie van het publiek bezorgde me weer een heus kippenvelmoment!
Niet alleen ik werd beloond maar ons Zenn kreeg ook een groot pak! Ze deed het zelf open op een kostelijke manier! Het eten en de beentjes dat er in zaten zei haar niets op dat ogenblik maar het speeltje stak haar ogen uit. Terwijl er met mij een interview gedaan werd zwierde ze er mee in het rond op het podium en liet het piepen, probeer dan maar eens je lach in te houden.
Wat een prachtige avond, had ik thuis in mijn bed gekropen had ik al deze mooie dingen moeten missen, zou zonde geweest zijn! Bedankt Stad Diest voor die fantastische avond!