Ik heb met stukken en brokken geslapen. De matras is heel hard.
Deze morgen lekker ontbeten, om 10.30u was het AWAD briefing. Ik kwam atleten tegen die ik vorig jaar in
Lausanne leerde kennen en leerde nieuwe mensen kennen.
Ondertussen heb ik ook een maat uit Hawaii die voor het eerst aan een WK deelneemt. We babbelden over
het klimaat, het avontuur enz., het was een leuke kennismaking! Ook leerde ik een Columbiaan kennen,
een echte vleier.
Dit jaar nemen maar liefst 67 AWADS deel. Er wordt moeite gedaan om triatlon door te stampen tot een
paralympische sport . Niet voor 2008, maar voor de editie erna wat goed nieuws is.
Het zwem, bike en loopparcours werden voorgesteld op het grote doek. Achteraf konden we vragen stellen.
Na de briefing werden er nog leuke foto’s getrokken…
Op terugweg naar het hotel stopten we om ons middagmaal te eten. Veel tijd om te rusten was er niet.
Om 14.00u mocht er in het Alster binnenmeer gezwommen worden.
Het regende ondertussen. Van de warme temperaturen van in Lausanne vorig jaar konden we nu alleen van
dromen.nMet een dikke fleece en regenjas wandelden we richting start. Bijna niemand te zien die ook ging
inzwemmen. Welke zot gaat er nu ook bij deze temperatuur en regen buiten zwemmen? Ik behoor tot één
van die gekken. Persé wilde ik het water aanvoelen. Hoe koud was het? Hoe zitten de armen?
Ik wilde graag een antwoord.
Atleten zaten in hun wetsuit bibberend rond te draaien aan de start. In de verte aan de overkant van het
Alster binnenmeer zagen we atleten zwemmen.
We zijn tot aan de overkant gewandeld. Enkel daar mocht er ingezwommen worden. Er was een tent voorzien
waar de dames zich konden omkleden. Het was donker en we zaten kort op mekaar. Verschillende talen
kon je er horen. Er zaten atleten van Japan, Mexico, Frankrijk enz….
Na veel wringwerk kreeg ik mijn wetsuit aan. Er waren 3 ladders voorzien om in en uit het water te geraken.
Erin, geen probleem, maar hoe er terug uit geraken?
Er waren al een paar atleten uit het water gekomen met snij wonden door glas dat op de bodem lag.
Oppassen geblazen dus!
Eric en Julien lieten me langzaam in het water zakken. Het was ondiep, ik zat meteen op m’n poep in het
water. Omdat we weer een thermos warm water in mijn wetsuit gegoten hadden was het schrik effect met het
koude water niet zo groot.
Ik zwom een stuk verderop , je zag geen steek in het water. Het was bruin en troebel.
Ik had een goed gevoel en de armen zaten goed. Toen ik terug aan de ladders gezwommen was moest ik er
terug uit geraken. Ik probeerde me langs de eerste trappen wat op te hijsen en Eric en Julien konden me zo
verder op de kant trekken. In het propvolle tentje kleedde ik me weer om en keerden we terug naar het hotel
waar ik een heerlijke warme douche kon nemen.
Voor het 4uurtje had Christine gezorgd. Op hun kamer was het koffieklets, ze had koffie gezet en konden we
nog enkele dingen bespreken voor de wedstrijd.
Na het avondmaal gingen we naar de parade maar waren omwille van de regen vroeg terug.