Vanavond deed ik mijn training samen met de mensen van de Diestse atletiekclub. Het was eens wat anders! Zo in het donker trainen met mijn slechte zicht vond ik niet zo aangenaam. Ik zag bijna geen steek, maar het gezelschap van de andere lopers was toch aangenamer dan steeds alleen te moeten trainen.
Maandag 4 februari 2013
Met grote fierheid kan ik jullie meedelen dat ik een naast loodgieterij Mario en Zamex een nieuwe hoofdsponsor heb! Namelijk Golazo! Zij zorgen ervoor dat ik een tweede gloednieuwe wheeler kan aankopen!
Cafe Corsari, ik koester nog steeds leuke herinneringen aan dit programma! Vandaag kwamen ze opnames doen betreffende “mijn klein geluk!” Ik ga jullie toch lekker niet verklappen wat mijn “klein geluk is!”
Zaterdag 2 februari 2013
The Boatshow in Gent, ik was er nog nooit eerder geweest, ik heb ook geen connectie met boten, maar wel met ex top judoka Gella en haar coache Eddy! Ze stonden hier vandaag met een zeer indrukwekkende stand om te promoten namelijk de Wavesurfer. Een gigantisch decor dat een perfecte golf simuleerde om te surfen. Jong en oud kon zich wagen op het surfboard aan deze simulatie golf. Gella droeg me in één van haar judo grepen om me de simulatie te tonen. Het was enorm knap om het te zien en hoe de ene de golf al wat beter kon verteren dan de andere.
Mijn dag vol fantastische dag was nog niet afgelopen! Ik had vanavond de eer om de aftrap te mogen doen bij thuisploeg Lierse tegen Lokeren. Ik kreeg een kippenvelmoment toen ik bij aankondiging op het veld een staande ovatie kreeg van het publiek!
Ik moet eerlijk bekennen dat de betutteling als VIP gast toch wel super was! Eerst een heerlijk diner waar ik onder andere de toffe mensen van Hyunday leerde kennen en erna hoefde ik niet in de koude te staan om de match te volgen. Zo achter glas heerlijk in de warmte, I likei it! Live vanachter het glas en de commentaar op tv, wat wil je nog meer?
Vrijdag 1 februari 2013
Vanavond was ik samen met Hans Van Alphen eregast op de sportshow van Gooik.
Hans pikte me op en reden samen naar the place to be, zo konden we onderweg bijbabbelen.
Het was een geweldig toffe avond!
Donderdag 31 januari 2013
Man, man, man, ik heb vannacht amper 2 uurtjes geslapen. De slag van mijn val gisteren eist zijn tol. Ik voelde me dan ook alles behalve goed toen vanmorgen de wekker afliep. Tja, ik moest opstaan! Ik had immers een afspraak bij vrt voor een live opname van Radio2 programma “De madammen”. Een ander in mijn plaats zou zich lekker omdraaien en zeggen: “het lukt mij niet!” Maar zo steekt ons Mie niet in mekaar!
Ik hoopte me beter te voelen na een warme douche, maar geen effect. Cathy pikte me op en reden samen naar de Reyerslaan, ja we beginnen onze weg op den duur goed te kennen!
We werden fijn onthaald, ons Zenn voelde zich meteen thuis. Ik liet haar vrij en ze liep meteen door de sluis de studio in. De presentator die op dat moment nog binnen was schrok zich dood, zoooo grappig.
Het was al snel mijn beurt om de studio binnen te bollen. Hier in de studio hadden ze zelfs een elektronische studio stoel voor rollers, schitterend!
Ik kreeg een interview over Lanzarote met de 2 toffe madammen Cathérine Vandoorne en Ilse Van Hoecke
Na mijn interview ontmoette ik Guido Belcanto. Een hele lieve gevoelige man met het hart op de juiste plaats. Zijn gitaar leek een beetje op die van mijn van toen ik nog gitaar speelde. Het raakte me aangezien ik omwille van mijn verkrampte vingers zelf geen gitaar meer kan spelen. Ik vertelde Guido dat het eerste liedje dat ik kon spelen op de gitaar “Mr. Tambourine Man” van The Byrds was. Spontaan nam hij zijn gitaar in de hand en speelde dit lied voor me. Ik kreeg er de krop van in de keel!
Zo genoot ik ondanks de pijn van mijn dag!
Woensdag 30 januari 2013
Vandaag stond er een training van 15km op het programma. Het was me toch zo hard aan het regenen vanmorgen en stevige rukwinden dat ik het niet zag zitten om in deze weersomstandigheden buiten te gaan trainen. Ik zou onmiddellijk door en door nat geworden zijn en besloot ik te handbiken op rollen aangezien ik mijn rollen voor de wheeler nog niet heb. Het is best wel zwaar moet ik toegeven.
Namiddag begon het weer mooi op te klaren en mijn handen jeukten om toch die 15km te gaan wheelen , dus schoot ons Mie haar sportkledij aan, pompte mijn banden op en vertrok.
Ik had er echt plezier in en het ging super goed, maar vloekte hard op de fietspaden die er echt slecht bij liggen. Soms wat het echt slalommen tussen de putten door.
Eén keer zat ik haast in de kant en kon ik me nog net herpakken, de tweede maal lukte het niet meer. Ik stuurde tegen toen ik met mijn voorwiel in een groef geraakte en raakte zo uit evenwicht. Eerst op één wiel naar links en dacht dat het nog zou herstellen, maar toen ik weer op mijn rechter wiel terecht kwam ging ik overkop en belandde ik met een ferme smak met mijn hoofd op de grond.
Het gaf een vreemd gevoel. Net alsof er iets uit mijn hoofd liep maar er was geen sprankeltje bloed te zien strange! Voor de rest niets aan de hand. Alleen….. mijn wheeler weer helemaal stuk. Het voorwiel kon je helemaal rond draaien.
Meteen bij mijn val stopten er twee wagens om me te helpen. Een derde stopte ook om te checken of er hulp nodig was. Ook drie voorbijrijdende fietsers boden hun hulp aan. Fantastisch! Ik deed mijn straps los en werd uit mijn wheeler geholpen.
Met een kapotte wheeler geraakte ik onmogelijk weer thuis en belde papa op die gelukkig in de buurt was om me op te komen pikken. Daar zat ik dan op mijn poep op de weg zonder rolstoel. De man die het eerst gestopt was parkeerde zijn wagen voor me om me te beschermen en bood me een matje aan om op te zitten en gaf me een deken om me te verwarmen, wat een schatje!
Wat later arriveerde papa. Het is nog niet zo simpel om zonder rolstoel in de wagen te geraken!
Een paar uur later merkte ik pas pijn op aan mijn rechter kant waar ik op gevallen was en de lichte hoofdpijn bleef van de smak. Ja, dit avontuur zal ik niet rap vergeten! Ik heb wel een grote les geleerd! HELM OPZETTEN is de boodschap hoe klein de rit ook is en indien mogelijk de fietspaden mijden!