10 mei 1979 – 22 oktober 2019
Het lijkt erop dat ik maandag heb overgeslagen, ik weet haast niets meer van gisteren. Vannacht heb ik gelukkig wel beter geslapen maar verloor weer even het bewustzijn na het ontbijt gelukkig deze keer niet zo lang en zo erg als gisteren!
Vlak na de middag kreeg ik mijn kiné in de grote kiné zaal. Het was zeer pijnlijk maar was fier en blij met hetgene ik al kon!
Oh boy, wat en nare dag! Vanmorgen toen ik opstond na een rotslechte nacht was alles nog ok. Ik weet dat ik naar de kiné gebracht werd om 9u, Zenn heeft er mij nog helemaal afgelikt en dan plots weet ik niets meer! Blijkbaar had ik het bewustzijn verloren en kwam ergens na de middag pas terug bij bewustzijn. Voor de rest van de dag voelde ik me mega slecht.
In het stadhuis van Leuven werden onze koning Filip en koninging Mathilde begroet door de deputatie van Vlaams-Brabant en het schepencollege. Ik kreeg de grote eer eregenodigde te zijn bij hun komst naar Leuven.
Terwijl we aan het wachten waren op ons koningspaar maakte ik kennis met onze schaatser/inline skater Bart Swings.
Op een zeer officiële manier werd ons kersverse fiere nieuwe koningspaar ontvangen op het het vroegere stadhuis van Leuven.
Ik was getuige toen onze Koning en Koningin het Gulden boek ondertekenden en mochten een geschenkt uit Leuven in ontvangst nemen. Een kunstwerk en een schaal uit keramiek.
Na het officiële protocol gingen Koning Filip en Koningin Mathilde de zaal in om met de genodigden een babbeltje te slaan.
Koningin Mathilde kwam vrijwel meteen op me af en boog zichzelf wat door de knieën om op ooghoogte met me te kunnen praten. Ze had een prachtig boeketje bloemen in hand. Ze had me meteen herkend en maakte zich duidelijk heel wat zorgen over mijn ingepakte arm en schouder en nam ruim de tijd om naar mijn hele verhaal te luisteren.
Met Koning Filip was het een totaal andere manier van contact. Hij was koeltjes en was steeds aan het rondkijken wie de volgende was waarbij hij een gesprek kon aangaan.
Toen ging het koningspaar weer naar buiten voor hun wandeling op de Bondgenotenlaan om het volk te groeten, hierna zouden ze het Depot en Provinciehuis bezoeken.
Zalig om te horen hoe vele kinderen enthousiast met hun Belgische vlaggetjes in de lucht herhaaldelijk “leve de Koning” riepen! Er stond een massa volk aan de kanten van de straten!
Ik was enorm fier dit te mogen mee maken en keerde met Jo weer huiswaarts!
Nog steeds was ik aan het nagenieten van ons koninklijk avontuur van vanmorgen toen we omstreeks 15.30u richting Heizelstadion bolden voor de Memorial Van Damme!
Er waren onderweg mega files waardoor we pas rond half zes arriveerden op een parking die vlak bij het Atonium gelegen was. Ik was nog maar net uit de wagen gestapt en mensen vroegen al om een handtekening.
Aan de kiosk kregen we onze toegangskaarten. We werden super goed ontvangen en werden naar de ere tribune begeleid die vlak tegen de piste lag. Het was de eerste maal na mijn ongeval dat ik weer een piste zag en dat viel echt niet mee moet ik eerlijk bekennen! Ik kreeg de tranen in de ogen die de vrije val deden over mijn wangen.
Voor de intredes reden mensen met oldtimers mee over de over de piste, mooi om aan te zien!
Ook ons Tia Hellebout haar afscheid werd geëerd met een erenrondje in een cabrio over de piste!
De wedstrijden kon ik vanuit mijn tribuneplaats perfect meevolgen. Bij de loopnummers betrapte ik me er op dat ik stiekem de start procedures mee deed alsof ik zelf in mijn wheeler aan de start stond.
Bij de 5000m dames wedstrijd was ere en heuse valpartij en deed me sterk herinneren aan mijn val op het WK in Lyon. Het ging weer even door merg en been!
Usain Bolt was de grote sfeermaker op de 100m sprint! Iedereen ging uit zijn dak toen hij op de piste door de luidsprekers werd aangekondigd voor de 100m sprint. Yes, yes, he did it again! Bolt wins again the 100m! Wilt lukken dat hij me een high five gaf op de terugweg! Ik kreeg er echt de kriebeltjes van! Het gaf me energie en kracht voor mijn comeback in deze moeilijke en pijnlijke strijd met mijn schouder!
Het hele stadion ging uit zijn dak toen de gebroeders Borlee het stadion betraden voor de 400m race. Het kot was da nook te klein toen Jonathan Borlee de fantastische winnaar werd van deze 400m sprint! Schitterend gewoon!
Het grote vuurwerkspektakel wilde ik ons Zenn niet aandoen en ging weer naar binnen. Het moet prachtig geweest zijn aan de knallen te horen.
Usain Bolt als DJ, dat wilde ik precies ook niet echt missen en ging er heen ook al was ik doodmoe.
Je ogen krijgen wel de kost op zulke afterpartys van mensen die op een uitdagende rare manier aan het dansen zijn.
Het was fijn om eens mee te maken maar denk niet dat je me op zulke dingen me nog vaak zal tegen komen 😉
Vlak nadat mister Bolt gestart was met Dj’en keerden we weer huiswaarts, mijn beddeke was immers al lang aan het roepen!
Ik was zo doodmoe dat ik op de terugweg haast in slaap dommelde
Vanavond overhandigde Luc Sano me mijn gloednieuwe wagen! Waaaaaaaaaaw!!!!!! Zo knap! Ik werd er al helemaal emotioneel van!
Dankzij ALD Automotive, auto aanpassingen Trapmann en Hyundai kan ik pronken met deze prachtige volledig aangepaste wagen on the road to Paralympics Rio in Brazilië 2016!
Oooooooooooeeeeeeeeeeef!!!!!!! Ik heb vannacht voor het eerst weer een paar uurtjes kunnen slapen!
Dit geeft al een heel ander gevoel!
Man, man, man, wat was me dat een helse nacht! Ik heb voor mezelf een nieuw record verbroken! Gedurende de hele nacht sliep ik slechts een half uurtje!
Verschillende malen verloor ik het bewustzijn door pijn. Het was zo ondraaglijk en baste in tranen uit en smeekte haast voor extra pijnstillers maar die kreeg ik echter niet omdat ik alles zogezegd al gehad had! Grrrrrrr!!!!
Ik kan het je verzekeren! Met een half uurtje slaap gedurende een ganse nacht voel je je mega slecht! Aan de reacties van mensen die me zagen was duidelijk te merken dat ik er echt niet goed uit zag!
Ik was blij dat de dokters besloten om mijn pijnmedicatie te verhogen!
Op hoop van zegen voor een goede nacht!