Het gaat nog steeds niet goed. Vanmorgen voelde ik me zo slecht dat ik haast het bewustzijn erdoor verloor!
Ik probeerde zoveel mogelijk te rusten, vanavond was het immers het eerste jaarfeest van assistentie honden vereniging Canisha. Als meter van deze prachtige instantie mocht ik toch niet ontbreken!
Samen met mijn ouders reed ik naar the place to be in Wetteren. Het jaarfeest was een groot succes! Toen we arriveerden in de bomvolle zaal was de wedstrijd “hulphond van het jaar” aan de gang. 3 baasjes met hun hulphond moesten samen opdrachten uitvoeren.
Een hotelschool van in deze omgeving zorgden super lekkere maaltijd
Vannacht is de pijn weer enorm komen opzetten waardoor ik me vanmorgen niet al te best voelde toen ik opstond.
Ik nam wat platte rust maar namiddag had ik een afspraak bij Dexterssport in Opglabbeek om trainingsrollen voor mijn wheeler uit te testen. Dit was een hele belangrijke afspraak voor mij aangezien het de laatste tijd zo verschrikkelijk slecht weer is geweest en buiten trainen een onmogelijke zaak is. Met deze rollen zou ik dan in de toekomst bij zulk weer binnen kunnen trainen.
Papa pikte me op en reden samen naar the place to be waar we warm onthaald werden.
Ik wrong mezelf in het smalle zitje van mijn wheeler en begon te bollen. Mannekes, dat was nogal stoempen geblazen! Dat beloven zware trainingen te worden dacht ik bij mezelf. Raar maar waar, op dat moment wandelde er een man de zaak binnen die ons de tip gaf om er langs de zijkanten iets onder te steken zodat ze schuin stonden. Inderdaad, dat was heel wat beter om te bollen! Hij is zelfs zo lief om een nieuw systeem voor mij uit te tekenen, ik ben super benieuwd!
Het grappige was dat Zenn me telkens kwam aflikken. Net een levende carwash!
Met grote fierheid wil ik jullie meedelen dat ik 2 nieuwe hoofdsponsors heb die mijn nieuwe wheeler helpen bekostigen!
Vanavond waren mijn Paralympics maatje Fredje die brons haalde op de marathon en ik eregasten op de sportshow in Zaventem waar we met open armen ontvangen werden!
Tijdens de uitreiking van de sportprijzen werden we geïnterviewd samen met de winnaar van de prijs.
Ik mocht de sofa delen met de beloftevolle jongere. Anke was haar naam, een heus zwemtalent! Mijn bewondering voor haar is groot omdat ik weet wat je er telkens voor moet opbrengen om aan de top te draaien in deze sport aangezien ik in mijn jeugd ook even aan competitie zwemmen gedaan heb.
Tijdens de receptie konden we napraten en haalde ik samen met Fredje heel wat paralympische herinneringen naar boven.
Vanavond kreeg ik de grote eer de opslag te mogen doen op de thuiswedstrijd van volleybalclub Noliko Maaseik tegen Zaksa Kedzierzyn-Kozle (Polen) in de LOTTO Dôme
Als ere gast werd ik enorm in de watten gelegd met een super lekker voorafgaand diner.
De 2 ploegen en atleten werden voorgesteld en dan was het mijn beurt om het plein op te rollen bij het horen van mijn naam door de luidsprekers. Alweer een kippenvel moment bij het zien dat ik een staande ovatie kreeg van het publiek!
Ja watte, die bal over dat hoge net kloppen is een ander paar mouwen! Ik viel al in afronten omdat de bal net het bovenste randje van het net raakte en bijgevolg er niet over vloog.
Dit was het begin voor een super spannende wedstrijd. Polen is een enorm sterke ploeg, maar Nolliko Maaseik moest zeker niet onder doen. Het was vaak met de nodige spanning in de stoel zitten.
Het publiek zorgde voor een leuke sfeer en riepen constant NOLLIKO NOLLIKO en klapte met een kartonnen waaier die veel geluid maakte.
Een mooi wit sneeuwtapijt siert ons landje! Heel mooi, maar toch zo onhandig voor mensen in de rolstoel!
Vlak na de middag had ik een date met Luc voor een heuse fotoshoot. Geen mooier decor dan de halve maan in de sneeuw! Wat een fun! Zonder erbij na te denken worp ik een hoopje sneeuw omhoog dat op mijn hoofd belandde. Lekker fris, lekker nat. We gierden van het lachen en ons Zenn begon als een gek in het rond te schieten van geluk. Sneeuw is voor haar één groot speelparadijs!
Luc die onder de naam Loek pictures werkt kon enkele prachtige kiekjes nemen!
Na de dolle sneeuwpret en als de handen begonnen te verkrampen van de koude reden we verder naar Karteria om er nog foto’s te maken in de fitnes.
Terwijl Luc zijn belichting om te fotograferen installeerde schoot ik mijn sportkledij aan en begon alvast op te warmen.
Ik kan er niet aan doen maar ik schiet me toch telkens weer in de lach als ik er andere mensen die er aan het trainen zijn in het oog krijg. Door hun inspanningen krijg je een hele gekke bekken show! Ik moet niet te hard lachen want ik denk dat ik er ook iets van ken van smoelen trekken als het zwaar begint te worden!
Om kwart vijf vanmorgen liep mijn wekker af, ik moet zeggen dat het beter mee viel om op te staan dan ik dacht, ik was zelfs vijf minuutjes voor de wekker zou aflopen wakker.
Onder het stromende water van de douche word je meteen wakker! Om stipt 6u pikte Cathy me met mijn hele hebben en houden op om richting Reyerslaan in Brussel te brengen waar de opnames voor Ketnet King Size plaats vonden.
Het verwonderde ons dat er op deze koude zondag ochtend voor 7 al zoveel mensen op pad waren of waren ze huiswaarts aan het keren van een nachtje op stap? Zou ook wel eens kunnen.
In Diest was er geen vlokje sneeuw te zien maar naar mate we Brussel naderden dwarrelden er kleine witte vlokjes uit de lucht naar beneden.
Bij mijn aan aankomst was er zelfs een parkeerplaats op naam gemaakt.
Meteen kwam er iemand naar buiten om ons naar de loge te leiden.
Er stonden koffiekoekjes en verschillende soorten drank. Al gauw werd ik mee naar de make-up genomen om me op te smukken voor de show.
Presentator Niels Destadsbader en de rest van de crew kwamen kennis maken en in de studio repeteerden we alvast.
De kinderen kwamen er ook al bij, geweldig hoe enthousiast ze zijn! Ik heb er echt mega van genoten!
Door een sliertengordijn in de spotlights moest ik naar binnen bollen in de kleurrijke studio.
Tijdens de show voerden we een gesprek en konden de kinderen vragen stellen, het werd een geweldige interactie!
Die reactie toen ik mijn medailles liet zien was zo geweldig! Schitterend!
Na het eerste gesprek mocht ik het wilde wasmachine meespelen wat heel erg grappig was. Een hoge wasmachine waarvan het wastrommeldeurtje geopend werd. Er vlogen onderbroeken uit die ik samen met een kindje in de wasmand moest opvangen. Bij de repetitie vloog er één van de onderbroeken op mijn hoofd en die bleef liggen, we hadden al meteen de tranen van het lachen in de ogen! Zenn die normaal mee moest helpen oprapen stond verwonderd toe te kijken met een blik van: “wat is hier in godsnaam aan de hand!” Uit de wasmachine kwamen propere maar ook vuile onderbroeken gevlogen. Alleen de propere telden als punt. Samen met mijn partner konden we 26 propere onderbroeken vangen en staan met deze score op kop!
In het tweede deel van het programma wilde Niels zien wie de dikste forsbollen had, zo grappig!
De top 10 van muziek werd voorgesteld en gedanst. Maar ook mijn wheeler en zwemspalken werden getoond. Mijn wheeler en de bijhorende handschoenen vonden ze zeer indrukwekkend.
Ten slotte werd het “snode snotterspel gespeeld” De benaming zegt al bijna genoeg. Jakkes zo vies. De winnaar van het spel mag kiezen welke mama of papa er “besnotterd” zal worden. Deze stonden beiden onder een gigantisch neusgat waar een vieze blauwe brij uitliep over het hoofd van de uitverkorene, jakkes, echt vies, maar dit vinden de kinderen echt geweldig!
Na de show vroegen de kinderen foto’s en handtekeningen.
Op de links hieronder kan je het hele programma herbekijken!
