Geplaatst op

Maandag 5 augustus 2013

Vanmorgen werd ik opgepikt door de mensen van patienten vervoer om me met bed en al naar de plaats voor mijn EEG onderzoek te brengen. Ons Zenn stal de show door de hele weg op mijn bed te blijven zitten.

Het onderzoek kende ik ondertussen al uit mijn duimpje met het vettige papje op mijn hoofd om de draden die mijn hersenwerking controleren te doen kleven.

Al snel keerden we weer terug naar mijn suite op het vijfde verdiep en kreeg ik weer heel wat lieve vrienden over de vloer die me het hart onder de riem kwamen steken, super gewoon!

 

Geplaatst op

Zondag 4 augustus 2013

Mijn goede moraal komt langzaam maar zeker terug! Ik heb vechtlust om de lange revalidatieweg te ondergaan. De Canadese concurente waardoor ik dit schouder trauma opliep wil ik kost wat kost terug pakken, niet met woorden, maar wil beetje bij beetje in de toekomst alle records in mijn bezit nemen!

Elke dag weer worden mijn zinnen verzet door de vele mensen die me een bezoekje komen brengen, hier put ik mijn energie uit Bedankt allemaal!

 

Geplaatst op

Zaterdag 3 augustus 2013

Ons Zenneke vindt het best wel ok om me te vergezellen in het ziekenhuis. Aandacht van iedereen! Verpleging, verzorging of bezoekers die altijd wel bereid waren om mijn kleine meid uit te laten.

Haar plaatsje vlak voor de airco of languit in bed, daar kan ze precies wel aan wennen!

Geplaatst op

Donderdag 1 augustus 2013

Ik moet eerlijk bekennen dat ik vandaag een behoorlijk moeilijke dag achter de rug heb. Het besef dat ik voor langere tijd zo goed als niets meer kan kwam naar boven. Voor elk klein ding heb ik hulp nodig zoals bvb naar het toilet gaan, in bed gaan liggen, mezelf verleggen in bed,…. Ja watte, een serieuze brok ik de keel moment!

Geplaatst op

Dinsdag 30 juli 2013

Vandaag als eerste dag na de operatie kreeg ik al meteen kine, wat was ik bang zeg! Voelde me ook nog steeds moe. Het bezoekje Johan Boskamp en Svetlana Bolshakova waren een prima afleiding voor de pijn die ik leed.

Ons Zenn was ook ongelofelijk lief, het was zalig hoe ze bij me op bed kwam liggen.

 

Geplaatst op

Maandag 29 juli 2013

Vanmorgen heel vroeg kwam men mij met bed en al oppikken richting operatiezaal te rijden. Ik stond van mezelf versteld dat ik gespaard bleef van stress!

Het was al snel mijn beurt om het operatiekwartier binnen te gaan en werd in slaap gedaan.

Na de operatie die 4 uur lang duurde werd ik wakker in de ontwaakzaal. Ik had er naar het schijnt in mijn onderbewustzijn goed van mijn oren gemaakt tegen mijn Canadese tegenstandster met wie ik dit ongeluk had.

Ik kon niets meer. Later kreeg ik een goede uitleg over wat er allemaal gebeurt was tijdens de operatie door prof Nijs. Hij heeft er duidelijk zijn werk mee gehad maar hij was zeer tevreden dat het geslaagd was!

De hele dag was ik doodmoe van de verdoving