Omstreeks half 5 deze ochtend schrok ik wakker. “Is het nu half vijf of half zes?” ik wist het helemaal niet goed meer. Om 5u kon ik het niet meer keren. Ik maakte me klaar en ging naar beneden en vroeg het uur, ik was natuurlijk véél te vroeg, maar nu had ik wel de tijd om rustig mijn banden op te pompen en alles nog eens dubbel en dik te controleren aan mijn wheeler.
De man van de receptie kwam al een kijkje nemen in de bergruimte, blijkbaar bleef ik te lang weg naar zijn zin.
Om 06.00u stroomden de vele atleten die in dit hotel verblijven het buffet binnen om een uitgebreide maaltijd voor hun marathon te nemen. Sommigen gingen de gezonde weg op en anderen gokten meer op de zoetigheden.
Veertig minuten later werden onze wheelers en hanbikes opgepikt om richting start te voeren, de atleten werden om 7u opgepikt. Ieder om de beurt met de lift de bus in. Best wel grappig! Tijdens de rit van ongeveer 40 minuten werd er weer geen woord tegen mekaar gezegd. Een babbel kon er zeker niet van af, meerdere pogingen werden resoluut afgeketst. Enkel af en toe een geforceerde glimlach, soms zelfs niet. Zeker niet het aangenaamste publiek om mee om te gaan!
Op onze bestemming stonden onze wheelers en handbikes al netjes klaar en was het aan ons om alles wedstrijd klaar te maken. Ik prepareerde mijn sportdrank en plakte de flesjes Guerana van 3action tegen mijn wheeler voor als ik een dipje moest krijgen onderweg. Mijn Frizziqs had ik al vanmorgen bij het ontbijt genomen. Bij de voorbereiding van een wedstrijd lijk ik wel een Freek!
In eerste instantie was het erg bewolkt en hoopte ik dat het niet zou regenen want dan ben ik verloren, eenmaal de hoepels nat zijn heb je immers geen grip meer. Maar ik heb weer iets bijgeleerd van de prof wheelers! Zij gebruiken een soort lijm wat de handbal spelers ook gebruiken om betere grip te hebben op de bal.
Rafa plakte wat tape op mijn wheeler en deed er wat van de lijm op en gaf me de tip het enkel te gebruiken als het effectief regende.
Voor ik in mijn wheeler kroop trok ik me terug op het toilet om mijn armen in te smeren met de top BES&T producten die verzuring tegen gaan en de spieren extra energie voorzien. Het werkt effectief en hoop dat het vandaag niet anders is!
Ik nam afscheid van Zenn die met Chiara mee ging (de dame die alles tot in de puntjes regelde voor alle rolstoelatleten)
Vanaf nu was het grote concentratie op de wedstrijd en begon ik met in te rijden op het parcours. Handbikes, wheelers en inline skaters warmden zich op. Sommigen gaven al serieus van kapit. Ik besloot heel rustig wat in te bollen en mijn krachten te sparen voor de race..
De starttijd naderde en moesten we per discipline achter de lijn gaan staan in volgorde van starttijden.
Eerst was het de beurt aan de inline skate marathon. En dan konden wij van start gaan voor de handbike marathon en marathon voor lopers.
Na een foto sessie werd met de groene vlag gezwaaid en konden we van start gaan. Ik maakte meteen een goede start. Een Franse atleet reed vlak voor me, voor 3km kon ik vlak achter hem rijden zodat ik dankzij hem uit de wind gehouden werd. Om hem niet al het werk te laten leveren stak ik hem voorbij en bolde ik aan kop, maar in plaats van nog eens af te wisselen bleef hij gewoon achter mij hangen en profiteren van mijn cadans. Voor meer dan 10km bleef hij in mijn “gat” hangen vuile profiteur (hihi), na een kleine helling was ik hem te snel af en kon ik hem lossen en zag ik hem verder en verder achter me verdwijnen.
Ik duwde mijn ziel uit mijn lijf, en maar blijven gas geven, het ging super! Vele supporters langs de kant moedigden me aan.
Voor de laatste 4 kilometers stak die profiteur van een Fransman me toch wel niet weer voorbij zeker! Deze keer hangend achter een handbike, eigenlijk niet fair wat deze man deed.
Ik ben trots op mezelf, ik heb mijn eigen record verbroken! Met een tijd van 1.46u reed ik na 42,2km bollen over de finish, dit had ik nooit verwacht!
Amai mijn armen, ik kreeg ze nog bijna niet meer omhoog, zo hard had ik mezelf gegeven!
aankomst TM
TM
Na de wedstrijd was er onmiddellijk een prijsuitreiking en mocht ik zo fier als een gieter op het podium staan. Ons Zenn was natuurlijk ook heel blij om me weer te zien en likte mijn zweet vrolijk op. Ze werd het fotomodel van de dag!
Chiara TM
Een pasta party mag natuurlijk niet ontbreken na deze wedstrijd. Het deed echt wel deugd om iets te eten om mijn energie bij te laden
Ik had geluk, de atleten hadden ook recht op een glaasje Dafalgan (cava) wat ik natuurlijk niet liet staan, maar moet toch toegeven dat het me na al die sportdrank toch eigenlijk niet echt smaakte.
Ik deelde de tafel met een atleet uit Noorwegen, de enige waar ik wel een fatsoenlijke babbel kon doen, gelukkig toch iemand. Hij wist me te zeggen dat hij er bijna zeker van was dat ik in mijn categorie met mijn zonet behaalde tijd het wereldrecord verbroken heb. Mijn dag kan niet meer stuk!
Toen we terug in het hotel arriveerden genoot ik van een lekker warme douche en smeerde ik mijn spieren ik met de Total Recup crème van BES&T om pijnlijke stijfheid te voorkomen. Ik plofte me op het gigantische bed en viel als een blok in slaap.
