Alweer bad time omstreeks 10 u kwamen ze me al halen ik verging al stilaan van honger en dorst maar nuchter blijven was de boodschap . Zo gezegd zo gedaan ook al Was ik eerlijk gezegd aan het dromen van een ontbijtje met bubbels. Ik was blij dat ze eindelijk met me naar de one day reden. Ik had op dat moment ook redelijk wat pijn en wilde liefst van al zo snel mogelijk in slaap. Wat was ik blij dat na de transfer naar het bad het masker oo mijn mond werd gezet en zo zo snel mogelijk in een diepe slaap slaap lag. Ik ging langzaam maar zeker dromenland in. En konden mijn wonden verzorgd worden die er zeer goed uitzagen. Naar het schijnt. Ik kwam weer bij in een epileptische aanval. Psychologe Els stond me onmiddellijk nambij en probeerde me na de aanval te kalmeren. Ik had nu bijna geen verbanden om en mocht zelf een kijkje nemen ik vond het zeer vies en walgde er bijna van zeker toen ik er eens moest aankomen. Namiddag kwam het nieuws dat is ’s anderendaags onmiddellijk naar Pellenberg overgeplaatst moest worden. Het nieuws sloeg als een bom in. Hier was ik nog helemaal niet klaar voor. Net nog in slaap gedaan en donderdag zonder verdoving en en verpleging die erin gekend is verzorgd te moeten worden. Het maakt me bang en boos tegelijk! Waarom nu al en niet als alles genezen is? Ik kan nog niet eens afscheid nemen van dit fantastisch team. Ben bang oh zo bang het is nu bijna 3 u in de ochtend en kan niet slapen van pijn en zorgen…
10 mei 1979 – 22 oktober 2019