Man, man, man, ik heb geslapen al een roosje! Ik ben content dat ik de kussens van mijn gloednieuwe D!nasleep mee tot hier gebracht heb. Ik lig zoveel comfortabeler in mijn bed. Eigenlijk is di teen must voor iedereen! Slaap is het allerbelangrijkste!
Na het ontbijt gingen Jo en ik met het busje naar de piste waar het wk zal plaatsvinden. Een enorm grote ruimte helemaal afgezonderd voor deze grote wedstrijd. Er bolde al heel wat rollend volk uit verschillende landen van de hele wereld rond. Nieuwe gezichten maar ook oude bekenden van in Londen.
We werden naar een ander hotel gebracht om het papierwerk in orde te brengen. Het Belgisch volkslied werd ter controle nog eens afgespeeld op de computer, grappig!
Een hele groep Columbianen zat wat te sukkelen met hun papierwerk. Gelukkig weet Jo goed van wanten en ging het bij ons stukken vlotter!
We werden met het busje weer afgezet in ons hotel, voor het middagmaal moesten we weer op de atletiekpiste zijn. We waren al een tijdje aan het wachten op een volgend busje tot we te horen kregen dat de busjes tussen 12.00 en 15.00u niet reden. Tja, ons buikske begon al stilaan te knorren en reden er zelf heen met de wagen.
Een hele organisatie van catering voor alle atleten en iedereen in functie van het wk!
Ik was zodanig moe dat we besloten van niet te trainen en keerden terug naar het hotel waar ik genoot van een schoonheidsslaapje.