Amai, 3 nachten heb ik amper geslapen. Alhoewel ik doodmoe was liet ik de date met Rosemary doorgaan. Op onze weg naar Playa Blanca kon ik mijn ogen nauwelijks open houden. Het is ongelofelijk hoe het weer anders kan zijn aan de andere kant van het eiland. Daar het in Costa Teguise zwaar bewolkt was was het in Playa Blanca stralende zon. We gingen op zoek waar de handbike race door ging en zagen al meteen waar de place to be was door de afbakening van de weg. Blijkbaar was gisteren de handbike wedstrijd en vandaag een groeps race. Maar we konden toch iets van de sfeer opsnuiven. Voor de rest genoten we van de zon en de mooie promenade langs de zee in Playa Blanca. Later reden we richting El Golfo waar de mooie herinneringen van Wauters versus Waes weer naar boven kwamen en ik genoot van de adem benemende mooie uitzichten. Op een terras knal in het zonnetje namen we de tijd om te lunchen en smulden we van de mega verse vis tapas. Mmmm het water komt me al terug in de mond als ik er aan denk. Buikje vol, moe en voldaan vertrokken we weer richting Costa Teguise. Onderweg in Yaiza zagen het mooie veld met paarse bloemetjes wat nieuw is voor Lanzarote er stonden dan ook vele wagens geparkeerd en mensen trokken foto s van het prachtige bloemenparadijs. Zenn vond het ook super om te rollebollen in de weide! Stik op maar super tevreden arriveerden we weer in casa Sands Beach. Ik lag al vroeg in mijn beddeke.
Zaterdag 7 februari 2014
Ik heb vannacht heerlijk geslapen en dat deed echt deugd! Vandaag waagde ik me opnieuw aan een training, het ging super goed! Afzien en genieten tegelijkertijd. Tegen 42 km/u knalde ik de berg naar beneden. Ik kon er niet genoeg van krijgen. Met 14km in de armen arriveerde ik weer in het hotel.
Vrijdag 6 februari 2015
Wat vliegt de tijd toch snel voorbij zeg! Afgelopen 2 nachten heb ik weer niet al te best kunnen slapen. Op Facebook vernam ik dat iChantal een lieve dame uit Diest heeft vannacht de strijd tegen haar vreselijke aandoening verloren en heeft nu haar rust gevonden als een ster aan de hemel. Ik kende haar nog van de vele babbeltjes met haar toen ze fier rond reed met haar pizzamobiel.
Om mijn zinnen te verzetten en voor Chantal waagde ik me toch aan een training en kwam met 12 km in de armen weer aan in het hotel.
Vanavond ging ik met mijn Lanzarotse vrienden op stap naar parque Rancho Texas. Wat een fun in cowboy stijl vanavond! Als verassing werd ik op het podium geroepen en werd ik voorgesteld aan de gasten als Paralympische kampioene en kreeg een echte cowboy hoed! Cool!
Er was een show BBQ en bier en sangria met de vleet. Er stond een fake Stier waar mensen moesten proberen zo lang mogelijk op te blijven zitten. Echt leuk! Daar wilde ik natuurlijk ook eens opzitten zonder dat het ding in gang gezet werd. Voor de foto kreeg ik ook nog een revolver in mijn handen. Super! Toen we terug naar casa Sands Beach keerden viel ik haast in slaap onderweg, zo moe was ik!
Zondag 1 februari 2015
Gisteren nam ik afscheid van mij Duitse vrienden, vandaag keerde het Britse paralympisch team weer huiswaarts. Tja, als je zo lang blijft zie je mensen komen en gaan!
De dag begon koud en er was mega veel wind. Tegen de middag aan klaarde het helemaal op en was het lekker warm maar de stevige wind bleef waardoor ik mijn geplande training voor vandaag niet durfde uit te voeren en deed ik de plaats een krachttraining in de gym.
Na een heerlijk middagmaal in het zonnetje ging ik met Zenn op avontuur. Het was leuk om de windsurfers in volle actie te zien op zee. Ik bolde verder en verder met mijn rolstoel tot ik op een gegeven moment vast zat in het mulle zand. Oeps! Gelukkig kwamen 2 voorbijgangers ter hulp en trokken me achterwaarts verder tot ik weer met mijn 4 wielen op verharde ondergrond stond en ik mijn avontuur weer verder kon zetten.