Zaterdag 20 september  2014  

‘s Morgens werd ik gewassen en genoot ik van mijn ontbijt. Namiddag kwam ons Zenn nog eens op bezoek. Het was fantastisch om haar weer te zien na al die tijd. Ze knorde van blijdschap omdat ze weer terug herenigd was met haar baasje! Wat genoot ik er van om nog eens bij mijn klein hartendiefje te kunnen zijn!

Tegen de avond kwamen mijn spasmen weer heftig opzetten waarschijnlijk omdat de pomp nu zo goed als helemaal stuk is.

Ik kreeg een blauw vies smakend drankje om te kalmeren en valium in plaats van baclofen toegediend. Ik was boos en helemaal niet akkoord! van deze geneesmiddelen voelde ik me helemaal ‘gaga’ en was ik boos om!

 

 

Vrijdag 19 september 2014  

Gisteren werd ik weer geopereerd en heb de hele dag liggen ijlen van de pijn. Gelukkig kreeg ik die dag ook niet veel bezoek ik zou het niet aangekund hebben maar voelde me soms wel alleen. Tegen de avond aan kwam er meer bezoek en ben ik in een diepe slaap gevallen  met als gevolg dat ik al zeer vroeg wakker was maar had mijn babbeltjes met de toffe nachtverpleegkundigen!

Vanmorgen kreeg ik tijdens de verzorging veel ellendige aanvallen met verschrikkelijke pijnen in mijn middenrif en rug als gevolg van die aanval. Namiddag zorgde weer veel bezoek voor voldoende afleiding! tegen de avond kwam maatje Bert van het restaurant Oud Diest binnen gewandeld met een overheerlijke portie scampi’s oud Diest zalig gewoon! Mijn behandelende arts wilde ook wel eens proeven van die overheerlijke maaltijd en haalde er een vork bij. Zalig gewoon ne tete à tete samen met mijn behandelende arts eten uit een bord zoals Lady en de Vagebond.zalig gewoon! Dezelfde avond nog kreeg ik telefoon van Chris dat zijn vrouwenbasket team net goud behaald had op de special olympics!!!!  Door de telefoon zongen de meiden in koor: “Marieke, we love you!!!!!!!!” Tranen rolden over mijn wangen van emotie! Zalig gewoon!

Woensdag 17 september 2014  

Blijkbaar moest mijn kaars gisteren avond wel helemaal op zijn! Half naakt bibberend van  de koude vatte ik de slaap en zat ik zo achter mijn computer . De verpleging van de nacht vond me al bibberend van de koude in bed en hielp me toedekken voor de nacht.

Ik bibberde me bijna uit mijn vel.

 

 

Maandag  15 september 2014  

Vandaag stond er geen verzorgingsbad op het progamma dus kon ik rustig wakker worden. Na het ontbijt hielp verpleging me opfrissen. En was het al snel middag . Een moment waar ik steeds weer naar uit keek want vanaf 14 u was het immers bezoekuur!

 

 

Woensdag 9 sept 2014  

Ik was al zeer vroeg in de morgen omstreeks 04.30u klaar wakker  nog voor het uur dat verpleging dagelijks binnen komt om alles te controleren, baxters vervangen, hun dagelijkse portie bloed trekken enz. ik voelde me nog goed tot dat ze me kwamen wassen. Minste aanraking aan de pijnlijke plekken schreeuwde, brulde en huilde ik het uit van de pijn, ja, leuk is anders! Ik kreeg een flinke dosis pijnstillers waardoor de pijn snel weg ebde.

Onmiddellijk erna werd ik klaar gestoomd voor mijn operatie. Het was een hele verhuis met al die baxters en monitors. Het viel me meteen op dat het in de operatiezaal veel warmer was dan in de operatiezalen die ik tot hier toe gewend was maar dat was blijkbaar nodig voor mensen met brandwonden. Ik werd in gereedheid gebracht voor de operatie en met een zuurstofmaskertje op mijn neus en mond ebde ik langzaam weg en wist ik van niets meer. Het volgende dat ik weer wist was dat ik in mijn beddeke op high care lag en goed omringd door verpleging die de nazorg nog wat deed. Vanaf toen viel ik in slaap van mijn operatie, het deed nog deugd ook. Ik de late namiddag was ik mega blij met het bezoekje van coach Jo en zijn vriendin Nancy vanaf toen ben ik me ook beter en beter beginnen te voelen. Nu mijn 2 liter water water van mijn longen verdwenen was kon ik al veel beter ademen maar doordat mijn longblaasjes wat beschadigd  wareb en ik een zware longontsteking had krieeg ik contstant zuurstof door mijn neus met een buisje om mijn saturatie op pijl te houden.