Maandag 17 december 2012

Man, man, man, ik heb vannacht geen oog dicht gedaan van emotie! Niet te doen!

Toch vond ik het jammer toen ik bij het bladeren in de verschillende kranten zag dat de sportman en sportvrouw van het jaar in het lang en het breed met grote foto in alle kranten vertoond werden en ik als Paralympiër van het jaar ergens in het klein tussen de belofte en coach van het jaar.

 

Eerder toen ik het sportjuweel samen met Hans Van Alphen won stond er ’s anderendaags ook in sommige kranten in het groot: “ Vlaamse reus voor Evi Van Acker, Vlaams Sportjuweel voor Hans Van Alphen” En waar was ik? Mijn naam stond ergens in het klein vermeld in mijn artikel!

Dit brengt ergernis mee!

 

Zondag 16 december 2012

Alweer een dag dat ik nooit meer zal vergeten!

Deze ochtend ontmoette ik voor het eerst enkele dames van mijn Iron Maids. Meter zijn van deze dames die hersteld zijn van kanker en nu voor het goede doel gestart zijn met triatlon schept een bijzondere band voor mij!

 

We gingen samen ontbijten in Oud Diest. Het was een super fijne kennismaking en hoop dat we mekaar nog veel zullen zien!

Michele van de Iron Maids is kapster en bood zich meteen aan om mijn haren in de plooi te leggen voor één van de bijzonderste avonden per jaar voor de topsporters, het sportgala! Wel grappig zo’n kapster aan huis! Als het van mij zou afhangen was ze meteen aangenomen!

Meter Lieve Bullens pikte me op en reden samen naar Lier waar het sportgala plaats vond. Peter Piet Den Boer reed voor ons op. Mijn ouders en zus waren ook al op de the place to be.

Bij het naar binnen gaan werden we gefilmd, ons Zenn stal meteen de show door wangedrag! Ons madam had een kat gezien en besloot er achteraan te gaan, ik werd al bijna mee de bosjes ingesleurd!

 

In de hal vielen de mooie grote foto’s van de sporters meteen op. Zo prachtig!

 

We genoten van een overheerlijk diner! Iedere genomineerde sporter werd apart even weggeroepen om even door te nemen hoe alles te werk ging op het podium

 

waar me moesten zitten, en wat te doen als je eventueel de sportprijs wint. Het leek allemaal vanzelfsprekend. Ik was er eigenlijk van overtuigd dat Michelle Georges de titel paralympiër van het jaar zou worden met haar 2 gouden medailles dus maakte ik me helemaal geen zorgen.

In de schmink werd ik helemaal opgetut en klaar gemaakt voor de show, maaaaaaaaaar, mijn haren, die waren al dik in de sjakos!

Ik deed met vele sporters en ex sporters een praatje onderandere Ludo Dierxkes die in 2007 nog een spinningmarathon voor me mee reed naar aanleiding van de Iron Man van Hawaii.

We werden naar de studio geroepen voor de live uitzending, wat spannend! Dafalgan (champagne) met de vleet, maar er stond geen water, oeijejoei, het steeg wat naar mijn bolleke!

 

Vrijdag 14 december 2012

Vandaag was het best weer een drukke dag! Vanmorgen had ik een afspraak in het huis van de sport in Gent met de mensen van Parantee en mijn coach om de sportieve plannen van 2013 te bespreken.

Naar huis rijden na deze bespreking was geen optie aangezien ik ’s Avonds in Aalst samen met de andere paralympische medaillehouders eregast waren op een sporttrofee uitreiking.

Samen met mama en papa reden we alvast naar de eindbestemming in Aalst en ontdekten dat Aalst best wel een leuke stad is om te shoppen!

Op afgesproken tijdstip werden we al opgewacht door Louis De Pelsmaeker die ons wegwijs maakte. Het was leuk om de andere Paralympiërs weer te zien!

We werden naar de zaal geleid waar de sportshow van start ging. Tussen de uitreikingen door kregen we enkele optredens. Het optreden van de “Busonnetjes” gaf me een echt kippenvel moment! Het is zo bijzonder omdat dit koor enkel zangers met een mentale handicap telt. Het maakte niet uit of ze naast de toon zaten, het was zo bijzonder!

Ook werd er telkens na een optreden of uitreiking een paralympiër in de bloemetjes gezet.

Laat in de nacht plofte ik me thuis neer op mijn bed en dommelde vrijwel meteen in een diepe slaap.

 

Woensdag 12 december 2012

Met Cathy en Lief naar sportpaleis in Antwerpen, fun gegarandeerd in de wagen!

Dat het druk is in Antwerpen hadden we nog eens extra in de mot. Ik wilde kost wat kost tijdig arriveren in het Sportpaleis voor de toss. Het eindpunt was in zicht, maar we juichten te snel, we mochten van de politieagent de straat niet over om de parking op te rijden. Iedereen was verplicht de brug eerst over te rijden en te keren om zo de parking op te rijden. Maaaaaaaaaaaaar!!!!!!!! Op de brug stond het verkeer stil, en daar werd ons Mie zenuwachtig van!

Gelukkig waren we tijdig op the place to be en werden goed onthaald door de organisatie die ons meteen wegwijs maakten.

Alvorens de mensen de zaal binnen kwamen werd me uitgelegd hoe ik naar binnen moest rollen en hoe te tossen. Je gaat het niet geloven maar ik was best wel wat zenuwachtig!

Wat later ontmoette ik hier ook Kim. Zo’n ongelofelijk sympathieke dame! Zonder haar persoonlijk te kennen voelde het aan of we al jaren vrienden waren.

Het sportpaleis was ondertussen goed gevuld met supporters voor de afscheid tennismatch van Kim Clijsters, “Thank you games!”

Kim Clijsters en Venus Williams kregen een daverend applaus toen ze de tennis court opwandelden, nu was het mijn beurt om naar binnen te rollen. Mijn hartje bonkte wat sneller toen ik mijn naam hoorde door de micro. Bij het naar binnen bollen van de zaal kreeg ik een staande ovatie van alle supporters in het sportpaleis! Even een ‘krop in de keel’ moment!

Ik kreeg de tosmunt in handen Kim en Venus kozen kop of munt en kreeg de eer deze op te gooien. Hoog in de lucht vloog de munt en viel op de grond met de kop naar boven, de gekozen kant van Kim. Ons flinke Zenn raapte fier de tossmunt voor me op.

Kim mocht dus beginnen met de opslag, het werd best wel een spannende match! Regelmatig hoorde je het typische Venus Williams kreuntje.

 

Ik zat in de supporters box van Kim Clijsters met haar familie en vrienden. Helemaal vooraan naast Marc Herremans volgde ik nauw gelet de hele match, ons Kim die won, wat een euforie!

Nu kon Café Clijsters gebracht door de mensen van Café Corsari beginnen, live uitgezonden vanuit het sportpaleis. Het filmpje werd getoond dat eerder deze week opgenomen was. Het lied Nobody’s wife van Annouck gezongen door allemaal top sporters en ex topsporters. Zalig om te zien!

Na de opnames van Café Clijsters kwam de afsluiter van de avond, het dubbel spel van Dominique Monami, Kirsten Flipkens en Venus Williams en Kim Clijsters.

Het was zeer grappig! Op een gegeven moment stonden ze met hun poep naar achter te zwaaien en de tegenspelers klopten de bal ertegen. Ook de grappige geluidjes vanuit het publiek.

Bij het binnen komen in de zaal zagen we een prachtige wagen staan en we hadden eigenlijk al in de mot dat deze wagen wel eens een prijs zou kunnen zijn vanavond en gelijk hadden we. De dubbel spel spelers klopten tennisballen het publiek in. De mensen die een bal konden bemachtigen maakten kans op de knappe gloednieuwe wagen.

De mensen met een tennisbal in de hand mochten  naar het tennisplein komen. Er werden tennisballen vanuit het plafond naar beneden gedropt. Tussen de massa gele tennisballen was er 1 rode winnende tennisbal. Het grappige was dat een knul van 9 jaar oud deze rode bal kon bemachtigen en nu de trotse eigenaar is van een gloednieuwe knappe wagen!

Ons Zenn vond het ook de max dat er zoveel tennisballen waren om mee te spelen!

Voor we weer naar huis keerden konden we nog nagenieten op de receptie. Deze toch wel bijzondere dag koester ik voor eeuwig in mijn geheugen!

 

Zondag 9 december 2012

Ik kan er niet genoeg van krijgen om mijn sportjuweel beeld te bewonderen, zo mooi!

Vandaag is het zo’n beetje een rare dag, ik zit met mijn gedachten meer in Lanzarote, vandaag vond immers de marathon plaats!

De warmte, de rust, ik moet eerlijk bekennen dat ik het echt wel mis. Sinds mijn thuiskomst merk ik wel hard dat er in ons Belgiën landje heel wat meer stress heerst. Ik word er soms zelf zenuwachtig van als ik mensen opgefokt heen en weer zie schieten.

 

Vrijdag 7 december 2012

Opnames sportgala dat op zondag 16 december plaats vindt, jongens toch, wat hebben we gelachen. Ons Zenn speelde de hoofdrol. De cameraman wilde bekomen dat Zenn de lens van de camera zou aflikken. Ja, dat beest is ook niet dom om dat zomaar te doen, ik zei dat er iets lekkers op moest hangen. Maar één idee kwam in me op: confituur op de lens smeren. Tot mijn grote verwondering zei de cameraman enthousiast, “ja, doe maar!” Het was een enorm grappig zicht die Zenn de confituur op de lens af te zien likken. Ik ben super benieuwd naar de beelden!

Ik vond het zeer vervelend om achterdochtig te doen waarom ik al terug was van Lanzarote. De grote reden was de uitreiking van het Vlaams sportjuweel dat vanavond plaats vond. Een paar dagen voor mijn vertrek kreeg ik telefoon met het goede nieuws dat de jury me samen met de grote tienkamper Hans Van Alphen verkozen had voor het Vlaams sportjuweel. Deze grote eer wilde ik niet zomaar aan mijn neus voorbij laten gaan. Dankzij Able2Sport kon ik een week vroeger dan gepland weer naar het koude België keren waarvoor grote dank!

Het werd een schitterende avond met vele mooie optredens en speeches. Alle winnaars op Ek, Wk en Paralympiërs werden in de bloemetjes gezet.

Alle winnaars mochten een prachtig horloge in ontvangst nemen. Bij ons stond er aan de binnenkant Paralympics Londen 2012, zo mooi!

Het mooiste moment van de avond was toen Hans en ik op het podium ons sportjuweel in ontvangst mochten nemen van minister Muyters. Dit kan je maar één keer in je carrière winnen. Ik had moeite om mijn tranen te bedwingen toen ik het prachtige beeld ontving van onze minister. Mezelf in mijn wheeler met de arm in de lucht en de overwinningskreet in gedachten, maar ook ons Zenn in een bronzen beeldje mocht niet ontbreken. Mijn kleine pruts kreeg zelfs een hangertje met haar naam en Londen 2012 op gegraveerd, zalig! Ook Hans kreeg een prachtig beeld! Himself met een speer in de aanslag!

Het was niet alleen een eer om het sportjuweel in handen te krijgen maar ook een hele eer om naast zo’n grote meneer zoals Hans Van Alphen te mogen staan. Een knappe man zowel uiterlijk als innerlijk. Doe het maar eens na, vierde worden in 10 verschillende disciplines!

Graag wil ik de organisatie bedanken voor een onvergetelijk moment, de schitterende show en de fijne ontvangst!