Maand: januari 2013

Vandaag stond er een training van 15km op het programma. Het was me toch zo hard aan het regenen vanmorgen en stevige rukwinden dat ik het niet zag zitten om in deze weersomstandigheden buiten te gaan trainen. Ik zou onmiddellijk door en door nat geworden zijn en besloot ik te handbiken op rollen aangezien ik mijn rollen voor de wheeler nog niet heb. Het is best wel zwaar moet ik toegeven.

Namiddag begon het weer mooi op te klaren en mijn handen jeukten om toch die 15km te gaan wheelen , dus schoot ons Mie haar sportkledij aan, pompte mijn banden op en vertrok.

Ik had er echt plezier in en het ging super goed, maar vloekte hard op de fietspaden die er echt slecht bij liggen. Soms wat het echt slalommen tussen de putten door.

Eén keer zat ik haast in de kant en kon ik me nog net herpakken, de tweede maal lukte het niet meer. Ik stuurde tegen toen ik met mijn voorwiel in een groef geraakte en raakte zo uit evenwicht. Eerst op één wiel naar links en dacht dat het nog zou herstellen, maar toen ik weer op mijn rechter wiel terecht kwam ging ik overkop en belandde ik met een ferme smak met mijn hoofd op de grond.

Het gaf een vreemd gevoel. Net alsof er iets uit mijn hoofd liep maar er was geen sprankeltje bloed te zien strange! Voor de rest niets aan de hand. Alleen….. mijn wheeler weer helemaal stuk. Het voorwiel kon je helemaal rond draaien.

Meteen bij mijn val stopten er twee wagens om me te helpen. Een derde stopte ook om te checken of er hulp nodig was. Ook drie voorbijrijdende fietsers boden hun hulp aan. Fantastisch! Ik deed mijn straps los en werd uit mijn wheeler geholpen.

Met een kapotte wheeler geraakte ik onmogelijk weer thuis en belde papa op die gelukkig in de buurt was om me op te komen pikken. Daar zat ik dan op mijn poep op de weg zonder rolstoel. De man die het eerst gestopt was parkeerde zijn wagen voor me om me te beschermen en bood me een matje aan om op te zitten en gaf me een deken om me te verwarmen, wat een schatje!

Wat later arriveerde papa. Het is nog niet zo simpel om zonder rolstoel in de wagen te geraken!

Een paar uur later merkte ik pas pijn op aan mijn rechter kant waar ik op gevallen was en de lichte hoofdpijn bleef van de smak. Ja, dit avontuur zal ik niet rap vergeten! Ik heb wel een grote les geleerd! HELM OPZETTEN is de boodschap hoe klein de rit ook is en indien mogelijk de fietspaden mijden!

 

Yes, eindelijk is de sneeuw weg en straalde het zonnetje nog eens na lange tijd! Ook al voelde ik me nog niet op en top, ik snakte naar een training en maakte ik me klaar met het gedacht: als het me niet afgaat stop ik gewoon!

Ik pompte niet eens mijn banden op en reed zo richting piste. Met die gesmolten sneeuw was de parking aan de atletiek piste één en al slijk. Meteen hing ik al vol.

De training verliep beter dan ik verwachtte. Afzien en genieten tegelijkertijd. I like it!

Ik had er helemaal honger van gekregen. En kreeg het in mijn bolleke om tegenover de piste aan de Halve Maan aan de kraam bij Mia en Guido ne goeie vettige hamburger te eten en smaken dat dat deed jongens!

 

Het gaat nog steeds niet goed. Vanmorgen voelde ik me zo slecht dat ik haast het bewustzijn erdoor verloor!

Ik probeerde zoveel mogelijk te rusten, vanavond was het immers het eerste jaarfeest van assistentie honden vereniging Canisha. Als meter van deze prachtige instantie mocht ik toch niet ontbreken!

Samen met mijn ouders reed ik naar the place to be in Wetteren. Het jaarfeest was een groot succes! Toen we arriveerden in de bomvolle zaal was de wedstrijd “hulphond van het jaar” aan de gang. 3 baasjes met hun hulphond moesten samen opdrachten uitvoeren.

Een hotelschool van in deze omgeving zorgden super lekkere maaltijd

Ja, het was een op en top geslaagde avond!

 

Vanavond waren mijn Paralympics maatje Fredje die brons haalde op de marathon en ik eregasten op de sportshow in Zaventem waar we met open armen ontvangen werden!

Tijdens de uitreiking van de sportprijzen werden we geïnterviewd samen met de winnaar van de prijs.

Ik mocht de sofa delen met de beloftevolle jongere. Anke was haar naam, een heus zwemtalent! Mijn bewondering voor haar is groot omdat ik weet wat je er telkens voor moet opbrengen om aan de top te draaien in deze sport aangezien ik in mijn jeugd ook even aan competitie zwemmen gedaan heb.

Tijdens de receptie konden we napraten en haalde ik samen met Fredje heel wat paralympische herinneringen naar boven.