Woensdag 5 december 2012

Tijd om afscheid te nemen van mijn Sands Beach family! Ik moet eerlijk bekennen dat de zin om weer naar het koude België te keren ver te zoeken was.

Na het ontbijt pikte Chaxi me op om me met mijn hele hebben en houden naar de luchthaven van Arrecife te brengen.

In de luchthaven kwam Heidi me ook nog een afscheidsknuffel geven. Hier nam ik afscheid van mijn Lanzarotse schatten

Ik mocht mijn plaatsje vooraan in het vliegtuig weer innemen. In Las Palmas werd er een tussenlanding gemaakt waar alle passagiers van het vliegtuig moesten voor een poetsbeurt van het vliegtuig. Zenn en ik mochten blijven zitten.

Met een schoongepoetst vliegtuig waren we klaar voor de ongeveer 4u durende vlucht richting België.

Ja watte zeg! Op Belgische bodem was het als het ware dat ik in een mega grote diepvriezer beland was brrrrrrrrrrrrrrrrrrr, ma zo koud zeg! Papa stond me al op te wachten om me weer veilig tot in Diest city te brengen.

 

Dinsdag 4 december 2012

Vanmorgen vond er een persvoorstelling plaats.

Een Franse rolstoelatleet hielp me met het repareren van mijn wheeler. Hij is een echte kenner! Met een grote enthousiasme kon hij mijn wheeler voorlopig repareren, wat een schat!!!!!

Een beetje met tegenzin pakte ik mijn koffer in voor mijn vertrek naar het koude België

 

Maandag 3 december 2012

Pijnlijke schouders waarmee ik vanmorgen opstond verontrusten me een beetje. Het is een rare dag vandaag. Edwin een rolstoelatleet uit LA stelde voor om mijn wheeler te repareren. Met volle moed begon hij eraan en ik was blij dat hij de moeite deed om het te proberen. Alleen,…………. Hij brak het nog harder af, nu was mijn wheeler onbruikbaar. Nu zat ik met een serieuze krop in de keel en Edwin voelde zich verschrikkelijk schuldig. Toch was ik verre van boos op hem, hij heeft me immers toch proberen te helpen. Op deze momenten vervloek je het gewoon dat je maar één wheeler hebt en helemaal vast zit.

Namiddag bezochten we een school in Arrecife. Ik zat met de mannen van Costa Rica in het busje en hadden serieuze lol!

Wat er zo bijzonder is aan deze school is dat er valide en minder valide kinderen gemengd zitten. Dit heeft zo’n grote voordelen. Ze helpen mekaar. Valide kinderen zullen helemaal niet naar opkijken naar mensen in de rolstoel omdat ze het gewoon zijn.

Sands Beach steunt dit project om de kinderen van jongs af aan van sport te laten proeven.

De rolstoelatleten werden voorgesteld aan de kinderen en samen met hen moesten we drie ronden rond de speelplaats rollen. Ik had niet beter gevonden om een meisje wat sneller te laten rollen door haar verder te duwen met 1 hand, genieten dat ze deed!

Ook de valide leerlingen mochten plaats nemen in een rolstoel om een parcours af te leggen. Bij de ene lukte het al wat beter dan bij de andere.

Ja, deze trip heeft echt indruk op me gemaakt!

We keerden terug naar casa Sands Beach. In de Mai Tai bar kon ik genieten van een heerlijke lunch. Sinds gisteren heb ik last van een pijnlijke schouder. Ik wijt het aan de steile brug waar ik me aan de leuning moet omhoog sleuren om in deze op te kunnen geraken.

Een wheeler die naar de … is en een pijnlijke schouder, mijn duurtraining die ik gepland had met het Engelse triatlon koppen kon ik nu wel op mijn buik schrijven.

Vanavond heeft men mij even heel boos gemaakt. Eén van de rolstoelatleten zei namiddag in de groep in het Spaans dat we om 20.30u samen zouden eten vanavond. Ondertussen kan ik al een beetje Spaans en begreep dus wat hij zij. Wij Belgskes zijn het echter niet gewoon om zo laat te eten en begon ons Mie haar maagske serieus te knorren.

Op afgesproken uur arriveerde ik haast uitgehongerd in het restaurant. Het was dan ook een serieuze opdoffer toen ik alle andere atleten al lustig zag eten. Blijkbaar werd zonder mijn weten het uur vervroegd. Tot daar toe, maar toen ik bij aan de tafel wilde aanschuiven constateerde ik dat er helemaal geen plaats meer was voor mij en moest ik toch helemaal alleen gaan zitten. Had ik het geweten had ik niet met honger gezeten en gewoon mijn ding gedaan! De atleet van L.A. Edwin kwam me vergezellen en was ook niet zo goed gezind op het voorval van vanavond.

Zaterdag 1 december 2012

Mmmmmmmmmmmmmmm heerlijk zo ’s morgens een zalig zonnetje op je smoel bij het open trekken van de gordijnen! Na het ontbijt pompte ik de banden van mijn wheeler weer op en smeerde me in met zonnecrème en de BES&T sportmassage crème, wrong mezelf in het smalle zitje van mijn wheeler. Trainen is geen opdracht maar genieten geblazen van de eerste tot de laatste minuut!

Na een deugddoende douche werd ik opgepikt door een vriendin van Heidi en reden naar haar woning. Onderweg genoot weer van de mooie uitzichten. Ons Heidi had de dafalgan (cava) al kou gezet. Het werd een heus vrouwen namiddagje met lol gegarandeerd!

Bangelijk lekkere vis met zoete aardappel vers uit de oven. Mmmmmmmmmmm, jongens dat is om duimen en vingers af te likken!

Tijdens de afwas zag ik een wasknijper liggen en kreeg plots zin om het zotteke uit te hangen. Tranen liepen over onze wangen van het lachen!

Tijdens de afwas zag ik een wasknijper liggen en kreeg plots zin om het zotteke uit te hangen. Tranen liepen over onze wangen van het lachen!

Ik kon de verleiding niet weerstaan om een wasknijper aan Zenn’s oor te hangen. Ze wilde ermee spelen. Het was zo lachwekkend hoe ze de wasknijper wilde vangen!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Buiten in het prachtige tuintje konden we nog nagenieten van de zon.

Ons Zenn had het ook naar haar zin. Als de bbq aan zou zijn hadden we bijna hot dog 😉

Ons Zenn had het ook naar haar zin. Als de bbq aan zou zijn hadden we bijna hot dog 😉

Heidi bracht me terug naar casa Sands Beach zodat ik mijn rust even kon nemen voor we weer samen op pad zouden gaan naar het optreden van Angie.

Een schoonheidsslaapje deed deugd en had ik weer nieuwe energie om ’s avonds op pad te gaan.

Heidi klopte op mijn raam. Toen we de receptie passeerden om naar de auto te gaan maakten we wel iets mega grappig mee

Blijkbaar was er vanavond in de bar een show met papegaaien. Ons Zenn liep zoals altijd los. Aan de receptie hoorde ik plots een vrouw gillen. Ooooooooooooooooh nee, Zenn wilde met de vogels spelen. Een papegaai viel letterlijk van zijn stokske van het schrikken. Zenn kwam gelukkig onmiddellijk terug. Voor hetzelfde geld nam ze papegaai op grootmoeders wijze op haar menu. De vrouw was heel erg boos op ons. Het zal wel meer van het verschieten zijn. Wij schaterden nog lang na met het zicht van de vogel die van zijn stokske viel!

Wat verderop op een mooi gezellig pleintje hoorden we de warme doordringende stem van Angie, mmmm het was genieten geblazen van haar optreden!

Amai, ik had weer een zalige dag!

 

Donderdag 29 november 2012

Ik heb weer heerlijk geslapen en genoot van een lekker ontbijt. Een wandeling langs de kust met de zon op je bolleke is toch altijd even heerlijk!

Na mijn lunch maakte ik me weer klaar voor een training. Toen ik de deur sloot keek Zenn me weer aan met van die oppie droppie oogjes van “je gaat me nu toch niet alleen laten he!!”

Ik wrong mezelf weer in het smalle zitje van mijn wheeler en liet mijn rolstoel in de receptie achter. De eerste helling is de zwaarste, maar zie er eigenlijk niet tegenop. Het genieten neemt de bovenhand. Onder weg kreeg ik 2 regendouches over me heen. In België zou ik serieus vloeken, maar hier brengt het geen enkele ergernis mee raar maar waar. Bekijk het als een soort verfrissing en als je dan nog eens beloond word met het zicht op een machtig mooie regenboog ben je die druppels regen al snel vergeten.

Omdat ik mijn douchegel niet bij had tijdens mijn training in de regenbui 😉 nam ik in mijn bungalow een deugddoende douche.

Een rolstoelatleet uit L.A. arriveerde, het was een blij weerzien. Ik moet er telkens weer aan denken dat ik op het eerste moment dacht dat dit een dame was, op zijn facebook is immers zijn naam Samantha, maar dit is de naam van zijn hond! Grappig!

Later op de avond ging ik samen met Chaxi en haar vrienden genieten van een leuke babbel en lekkere tappas. Hier leerde ik weer nieuwe dingen kennen zoals zwarte rijst bereid met de inkt van octopussen.

Woensdag 28 november 2012

De feestdagen komen er aan en ik zocht nog iets om aan te trekken, met ons Heidi gaan shoppen was dus een leuk moment. Ik begin de Lanzarotse manieren al goed over te nemen, alweer genoten we samen van heerlijke tappas en voor de vertering ne goeie siesta op bed.

De rust deed me goed. Ik maakte me klaar voor een training en ging met mijn wheeler op verkenning, het was immers weer een tijdje geleden dat ik hier was geweest.

Het was genieten en afzien tegelijkertijd. Het is hier immers veel heuvelachtiger dan in Matagorda. Soms was het echt stoempen geblazen hoor, maar dat tegen een top snelheid de berg weer afknallen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik soms wel een beetje bang was toen ik tegen 40km/u de berg naar beneden gesneld kwam. Als er een gat in de weg zou zijn zou ik helemaal over kop kunnen gaan. Maar ons Mie zette het verstand op nul en genoot van de kick!

’s Avonds waren Rafa (een Spaanse rolstoelatleet) en ik uitgenodigd in club La Santa voor de prijsuitreiking van de Challenge 10km race dat we deden. Rafa had een knap systeem uit Amerika waarmee je met elke AT auto als rolstoelgebruiker kan rijden zonder dingen stuk te maken voor de aa,passing. Juan Carlos vertrouwde zijn wagen toe aan Rafa en kon ik met hem mee. Grappig om met twee rollers in de wagen te kruipen. Ik ging er eerst in zitten en Rafa zette mijn rolstoel in de koffer. Erna ging hij zelf in de auto zitten en was het een heel gewring om zijn rolstoel tussen ons in op de achterbank te krijgen, maar je ziet wel, moeilijk gaat ook!

Het was donker en Rafa reed bijzonder snel, ik was er niet gerust in en was dan ook blij bij onze aankomst in La Santa. Isa van Tri www stond ons al op te wachten. Samen met haar en nog twee Spaans sprekende mannen aten we iets. Ze spraken zo snel Spaans dat ik er niets van verstond en er eigenlijk wat voor pietsnot bij zat.

De uitreiking van de trofee wat later was gelukkig wel in het Engels! Ik bewonder Kenneth toch steeds hoe hij zich in volle overgave inleeft in dit gebeuren.

We kregen een mooie trofee in Lava die thuis een mooi plaatsje zal krijgen! Met een film van afgelopen challenge wedstrijden konden we nagenieten van ons avontuur!

Moe keerden we weer terug naar casa Sands Beach.