Oh boy, ik heb een week met bitter weinig slaap achter de rug! Met een gemiddelde van 2 a 3 uur slaap per nacht wordt het zombie effect wel zeer groot!
Vannacht verloor ik wel 5x het bewustzijn omwille van pijn! De nachtverpleegster deed super haar best om het me zo comfortable mogelijk te maken!
Na de kiné maakte ik me klaar om voor het weekend naar huis te keren. Ik had voor de rest van de dag zo’n mooie planning maar moest alles omwille van de pijn en omdat ik me zo slecht voelde annuleren. Het prachtige project ve To Improve waar ik fiere meter van ben, daar zou ik een vertel moment hebben met de kinderen, maar moest jammer genoeg pas geven.
Vanavond zou ik Gella Vandecaveye gaan steunen voor haar grote sprong, maar dat was ook jammer genoeg niet haalbaar.
Toch forceerde ik me om naar het fantastische Villa Clemantina het geintegreerd kinderdagverblijf voor minder valide en valide kindjes tesamen, waar ik ook fiere meter van ben een kijkje te gaan nemen op hun kunst expo! Op het hele domein stonden prachtige kunstwerken tentoon gesteld die tvv Villa Clemantina verkocht zullen worden.
Iedereen kan deze prachtige werken komen bewonderen tot en met 8 september.
Vanmorgen werd ik even slecht gezind toen ik hoorde dat ik alweer naar Gasthuisberg moest voor een onderzoek! Konden ze dat dan gisteren niet doen toen ik er toch op consultatie moest was mijn gedacht! Neen, ik kon er echt niet mee lachen na een nachtje van 1 uur slaap! Gelukkig waren de mensen in GHB suuuuuuuper vriendelijk en liet de pendel me niet te lang wachten om me weer naar uz Pellenberg te brengen!
Het is ondertussen een maand geleden dat ik geopereerd werd en mocht ik vanmiddag op consultatie bij prof Nijs. Alhoewel ik me rotslecht voelde omwille van de mega slechte nacht was de prof super tevreden met mijn kunnen! De pijn waar ik nu zo van afzie is heel normaal zei hij. Morgen mag ik alweer wat meer tijdens de kiné wat een goed gevoel geeft!
Ook al verga ik van de pijn en doe ik geen oog dicht, de moraal blijft gelukkig goed! Mede dankzij de vele mensen die me een bezoekje komen brengen, telefoontjes en deugddoende mailtjes!
Vlak na de middag vertrok ik samen met Pascal richting Boom om de Belgium Red Lions in hun finale tegen de Duitsers op de Eurohockey aan te moedigen!
We werden met open armen ontvangen door de organisatie. De sfeer zat er al goed in.
Ik ging op net dezelfde plaats zitten als vrijdag om de match te volgen en had een prachtig zicht over het hockeyveld. Onze premier Elio Di Rupo en minister van sport Philippe Muyters kwamen speciaal van de tribune om een babbeltje met me te slaan. Schitterend!
Sporza vroeg me voor een klein interview dat ik achter de rustbank gaf. Er was zoveel lawaai dat ik haast de vragen niet kon verstaan.
De supporters van de Red Lions waren duidelijk in topvorm! Gezang en Mexican waves in overvloed!
Ook al wist ik dat de Belgen het volkslied zelf zongen, het blijft een groot kippenvel moment!
De eerste helft was super spannend maar het bleef 0–0. Ik schreeuwde de longen haast uit mijn lijf om hen aan te moedigen.
De tweelde helft begon super met een eerste doelpunt van de Belgen! Het hele stadion ging door zijn dak!
Maar de Duitsers waren sterk en scoorden 1-1. Wat er zo knap is aan deze wedstrijd is dat er bij twijfel aan een fout steeds video empire kan aangevraagd worden. Een neutrale man zegt dan iets en kan iedereen op het tv scherm de herhaling bekijken gefilmd vanuit verschillende invalshoeken, erna zegt die man wat hij besluit.
De Duitsers konden nog 2x scoren en werd het 3-1 voor de Duitsers. De telleurstelling was van de gezichten van onze Red Lions aft e lezen. Ik begrijp maar al te goed hun gevoel aangezien mijn telleurstelling even groot was toen ik zilver op de 200m in Londen haalde. Achteraf zal bij de mannen wel het besef komen dat ze het ver geschopt hebben en maar lieft als tweede besten eindigden op dit zeer belangrijke EK!
Man, man, man, wat heb ik weer een rotslechte nacht achter de rug! Niet weten hoe te draaien of keren omwille van de pijnlijke schouder.
Ik deed de was en de plas en pakte alvast mijn koffertje in. Morgen avond keer ik immers terug naar mijn kamertje in uz Pellenberg!
Maatje Pascal pikte me op om samen richting Vossem te rijden. The place to be voor de Grute Plattooprijs Rob Vanoudenhove tvv het kinderkankerfonds.
De sfeer zat er al goed in op deze knotsgekke bekende Vlamingen koers.
Charles stal de show met zijn witte cowboy laarzen onder zijn strakke wierenners outfit. Hij was zeker niet de enige die zich waagde aan een verkleedpartijtje! Iemand had zijn helm wat gepersonaliseerd. Links en rechts hing er een witte en zwarte pens aan te bengelen. Nog iemand anders zijn helm was volgeprikt met tandenstokers waarop snoepjes geprikt zaten. Hij had een rode alarmbel om zijn nek hangen die begon te rinkelen en lichtte op. Dan ging hij hulp zoeken tussen het volk. Zogezegd was zijn suikerspiegel dan te hoog en konden mensen hem helpen door snoepjes van zijn helm te plukken.
Omdat ik dit jaar omwille van mijn schouderopertatie zelf niet kon biken is de organisatie op zoek gegaan naar een oplossing zodat ik toch kon meeproeven van de sfeer. Ik mocht de race meemaken vanop een Trike! Zaaaaaaaaalig!!!!
Iedereen maakte zich klaar voor de start. Hoog en toen nog droog had ik een prachtig overzicht. Alvorens het startsein gegeven werd kregen alle renners de zegen van meneer pastoor die met zijn wc borstel in de hoogtekraan van de brandweerwagen omhoog gehesen werd en zijn zegen gaf. Super grappig!
De renners moesten meteen na de start al een beklimming doen. Onder de deelnemers 1 handbiker die op pure armkracht de berg op worstelde!
Erg gewone dingen zie je er niet. Wielrenners die foefelden door aan te hangen aan één of andere volg wagen of motard .
Halfweg werd er pauze ingelast zodat de deelnemende atleten energie konden sprokkelen. Er werd voor iedereen bier voorzien met de nodige hapjes van de slager zoals dikke stukken salami en kipkap. Zooooo grappig!
De grote spelbreker was de regen! In mum van tijd was ik doormat tot mijn onderbroek toe!
Door het natte wegdek werd het risico op valpartijen zeer groot en bleef de wedstrijd bij 1 grote tour en vielen de plaatselijke ronden door de prachtig versierde straten jammer genoeg weg!
Rob Vanoudenhove bepaalde wie plaats 1, 2 en 3 kreeg. Je moet het maar doen he: deelnemen met een trike en nog de Grute Plattooprijs winnen!
De mannen van hits 4 bits brachten er wel goed de sfeer in op het podium! Charles zijn prijs voor de tweede plaats was een stoel 😉
Ik heb me super geamuseerd ook al was ik drijfnat! Ik kijk nu al uit naar de volgende editie over 2 jaar!
Om deze mooie dag af te sluiten verwende ik mezelf met een super lekker Casa Iberico diner!
Vanmorgen werd ik wakker in een andere kamer, ik was op medium care verzeild geraakt. Er stak een infuus in mijn arm, allerlei plakkers plakten op mijn borstkas, een saturatie metertje op mijn duim en een zuurstofmasker op mijn gezicht. In eerste instantie was ik slecht gezind en dacht ik bij mezelf: “als ze dit elke keer gaan doen als ik het bewustzijn verlies dan zal ik nog heel vaak op deze onaangename plaats wakker worden! Toen de anesthesist me vertelde dat ik gisteren het bewustzijn verloor voor bijna 4u en ook even gestopt was met ademen kreeg ik de krop in de keel en kon ik begrijpen dat deze heisa wel een degelijk een noodzaak was. Het besef sloeg als een bom in, tranen rolden over mijn wangen.
Ik had het moeilijk en op intensieve zorgen valt er helemaal niets te beleven en kon mijn zinnen helemaal niet verzetten. Gelukkig hoefde ik er niet te lang blijven en was ik blij dat ik terug naar mijn kamer mocht. Ons Zenneke mocht de hele tijd bij me blijven. Ze zat op mijn bed toen ik weer bij kwam.
