10 mei 1979 – 22 oktober 2019
Zondag heb ik het geluk om naar Kenia te mogen vertrekken om er de projecten van Annick for Kenia te bezoeken. Ik ben zo benieuwd om de waterputten en schooltjes te mogen bezoeken die ze met dit project aan het bouwen zijn en gebouwd hebben.
Wielen met mountainbike banden en het freewiel vooraan moeten volstaan! Ben deze mensen ongelofelijk dankbaar voor hun diensten!
Interview aanvragen blijven komen van magazines waar ik nog nooit eerder van gehoord had. Fijn om dit allemaal te leren kennen. De telefoon rinkelt regelmatig, op straat mensen die me komen feliciteren en een massa mails en facebook berichten. Het is allemaal super leuk en indrukwekkend maar toch ook wel wat vermoeiend. Ik krijg momenteel zoveel mails aan en wil ik mij excuseren dat ik niet onmiddellijk antwoord.
Tussendoor probeer ik zoveel mogelijk mijn rust te nemen en daar geniet ons Zenneke ook van. Dan komt ze bij me liggen in de zetel met haar snoezeligste koppeke op mijn buik, zaaaaaaaaaaaaaaaaalig!
Vanavond was ik uitgenodigd op de vergadering van Rotary club Turnhout waar ik eerder dit jaar aanwezig was op hun Moved to help project. Cathy was meteen bereid om me terplekke te brengen. Onderweg lagen we bijna dubbel van het lachen. We reden namelijk achter een trage mestwagen. Voor te lachen deed ik het raam open en bootste het geluid van een ambulance na. Het was net alsof hij het verstond want hij sloeg vrijwel onmiddellijk af.
We werden door de Rotaryers vriendelijk onthaald. De jonge mensen van Rotaract stelden hun knappe projecten voor en erna mocht ik mijn levensverhaal brengen.
Ik ben een grote gelukzak om meter te zijn van een hele school namelijk Freinet school De Pit in Diest. I love my petekinderen van De Pit!
Op deze mooie vrijdag werd ik bangelijk onthaald in de school. Door 2 bodygards werd ik opgewacht aan de schoolpoort. Met een coole zonnebril op hun neus, een das en epoletten op hun biceps wat hun forsbollen moesten voorstellen, echt geweldig! Deze 2 stoere kerels begeleidden me naar de zaal waar alle klassen zaten. Ik bolde de grote kring rond en deelde high fives uit.
Van begin tot einde waren het kippenvel momenten! Elke klas had iets voor me in mekaar geknutseld: een luchtballon met kusjes in, tekeningen, zelf gemaakte medailles, een fantastisch uitgevonden medaillekast, een ingekaderde stempeltekening en zongen een lied over mij. Daar stond ik dan met tranen in de ogen als ze daar zongen: “Van je Wielewielewielemie………”
Achteraf ging ik nog in elk klasje apart een kijkje nemen.
Vanavond vond er ook een wijnactie plaats van Rotary Diest ten voordele van het goede doel, ik had de eer met mijn vzw één van de goede doelen te zijn wat natuurlijk heel fijn is om reserve materiaal te kunnen bekostigen.
Het vond plaats in de sfeervolle Hallezaal in Diest city. Het was zeer gezellig en buiten het proeven van de heerlijke wijnen en “dafalgannekes” (=champagne) was het een prima gelegenheid om bij te babbelen met oude bekenden! Ik was echter dood moe van de vreselijk drukke dagen dat ik het niet laat maakte.
Vanavond ging ik naar de benefietavond van foundation 1904 waar peter Piet Den Boer organisator van is. Het vond plaats in een zaal van het dierenpark Plankendael. Het was bij wijze van spreken “beestig goed”! De mensen konden genieten van een lekker diner en optredens van onder andere Jacques Vermeire en Gunther Neefs. Op het einde van de avond werd er bekend gemaakt hoeveel geld deze organisatie ingezameld had en over welke goede doelen ze dit verdeelden. 20.000euro. Net zoals vorig jaar kreeg ons Zenn de eer om enkele mensen gelukkig te maken door tombola lotjes uit de prijzenpot te trekken. Ikzelf kreeg een prachtige foto op doek van mijn overwinning in Londen. Het was zo een gezellige avond en de tijd vloog weer veel te snel voorbij.
Omstreeks 08.30u pikte papa om richting Wemmel te rijden waar prof. Wim Distelmans zijn nieuwe centrum voor levenseinde W.E.M.M.E.L. officieel openende. Dit centrum is het expertisecentrum van het levenseinde geworden met respect voor ieders recht op zelfbeschikking, ongeacht afkomst, taal, sociale status of filosofische overtuiging. Om alle activiteiten in één naam te kunnen bundelen, het centrum heet W.E.M.M.E.L.. met een verwijzing naar de plaats waar het gelegen is, maar die letters staan voor waarden en begrippen waar het centrum voor staat, zoals bijvoorbeeld Wetenschappelijk, Eerbiedig, Mantelzorgend, Medisch, Expertisecentrum over Levenseinde
Ik heb de grote eer mascotte te zijn van dit prachtige centrum. In de inkom hing een mega grote foto van mij en Zenn met mijn gouden en zilveren medaille, daaronder mijn spreuk: “leef en geniet van elk aller kleinste moment in je leven!” Prachtig!
Er was echt warmte en genegenheid te voelen in dit centrum dat draait op de kracht van fantastische vrijwilligers, verpleegkundigen, artsen en psychologen die samen 1 prachtig team vormen.
Ik was nog niet zo lang binnen en werd al geïnterviewd voor het VRT nieuws. Levenseinde is normaal een onderwerp wat men liefst negeert maar ik heb er geen probleem mee om hierover te praten. Sinds mijn documenten voor euthanasie in orde zijn heeft het mij rust gebracht en kan ik echt genieten van elk allerkleinste moment met het gedacht dat ik mijn leven zelf in handen heb en als het echt mensonwaardig wordt ik zelf de keuze heb tot waar ik wil gaan.
Er werden verschillende lezingen gegeven en konden naar pakkende getuigenissen luisteren van mensen.
Plots kreeg ik telefoon van productiehuis Woestijnvis of ik vanavond live op het programma “Het Kruitfabriek” wilde komen. Mijn eerste gedacht was van thuis eerst nog wat te rusten maar aangezien ik nog een lezing moest geven in het centrum zou het meer vermoeiend zijn om nog een lange rit over en weer te doen op huis te doen.
Woestijnvis zorgde voor een chauffeur en kon papa weer naar huis.
Ik had nog zeer aangename gesprekken met de medewerkers van W.E.M.M.E.L en aanwezigen luisterden met volle aandacht naar mijn levensverhaal dat ik bracht.
In de late namiddag werd ik opgepikt door een chauffeur die me naar de studio van Woestijnvis in de prachtige gerenoveerde oude kruitfabriek. De gasten werden vriendelijk onthaald en er werd ons een warme maaltijd aangeboden.
We werden nog even opgetut door de plaatselijke schminksters en kregen een microfoon om.
Voor de opnames mocht ik plaatsnemen aan de tafel met Tom Lenaerts en leden van SPA. Ik had een goed en respectvol interview.
Met de taxi werd ik weer naar huis gebracht en lag weer veel te laat in mijn bed.
Op deze mooie dinsdag vond er een persvoorstelling van mijn boek plaats in Karteria Diest. Ik deed het ene interview na het andere. Het was leuk, maar toch ook wel best vermoeiend! Op den duur wist ik niet meer wat ik tegen wie gezegd had.