Omstreeks 08.30u pikte papa om richting Wemmel te rijden waar prof. Wim Distelmans zijn nieuwe centrum voor levenseinde W.E.M.M.E.L. officieel openende. Dit centrum is het expertisecentrum van het levenseinde geworden met respect voor ieders recht op zelfbeschikking, ongeacht afkomst, taal, sociale status of filosofische overtuiging. Om alle activiteiten in één naam te kunnen bundelen, het centrum heet W.E.M.M.E.L.. met een verwijzing naar de plaats waar het gelegen is, maar die letters staan voor waarden en begrippen waar het centrum voor staat, zoals bijvoorbeeld Wetenschappelijk, Eerbiedig, Mantelzorgend, Medisch, Expertisecentrum over Levenseinde
Ik heb de grote eer mascotte te zijn van dit prachtige centrum. In de inkom hing een mega grote foto van mij en Zenn met mijn gouden en zilveren medaille, daaronder mijn spreuk: “leef en geniet van elk aller kleinste moment in je leven!” Prachtig!
Er was echt warmte en genegenheid te voelen in dit centrum dat draait op de kracht van fantastische vrijwilligers, verpleegkundigen, artsen en psychologen die samen 1 prachtig team vormen.
Ik was nog niet zo lang binnen en werd al geïnterviewd voor het VRT nieuws. Levenseinde is normaal een onderwerp wat men liefst negeert maar ik heb er geen probleem mee om hierover te praten. Sinds mijn documenten voor euthanasie in orde zijn heeft het mij rust gebracht en kan ik echt genieten van elk allerkleinste moment met het gedacht dat ik mijn leven zelf in handen heb en als het echt mensonwaardig wordt ik zelf de keuze heb tot waar ik wil gaan.
Er werden verschillende lezingen gegeven en konden naar pakkende getuigenissen luisteren van mensen.
Plots kreeg ik telefoon van productiehuis Woestijnvis of ik vanavond live op het programma “Het Kruitfabriek” wilde komen. Mijn eerste gedacht was van thuis eerst nog wat te rusten maar aangezien ik nog een lezing moest geven in het centrum zou het meer vermoeiend zijn om nog een lange rit over en weer te doen op huis te doen.
Woestijnvis zorgde voor een chauffeur en kon papa weer naar huis.
Ik had nog zeer aangename gesprekken met de medewerkers van W.E.M.M.E.L en aanwezigen luisterden met volle aandacht naar mijn levensverhaal dat ik bracht.
In de late namiddag werd ik opgepikt door een chauffeur die me naar de studio van Woestijnvis in de prachtige gerenoveerde oude kruitfabriek. De gasten werden vriendelijk onthaald en er werd ons een warme maaltijd aangeboden.
We werden nog even opgetut door de plaatselijke schminksters en kregen een microfoon om.
Voor de opnames mocht ik plaatsnemen aan de tafel met Tom Lenaerts en leden van SPA. Ik had een goed en respectvol interview.
Met de taxi werd ik weer naar huis gebracht en lag weer veel te laat in mijn bed.