Maandag 5 augustus 2013

Vanmorgen werd ik opgepikt door de mensen van patienten vervoer om me met bed en al naar de plaats voor mijn EEG onderzoek te brengen. Ons Zenn stal de show door de hele weg op mijn bed te blijven zitten.

Het onderzoek kende ik ondertussen al uit mijn duimpje met het vettige papje op mijn hoofd om de draden die mijn hersenwerking controleren te doen kleven.

Al snel keerden we weer terug naar mijn suite op het vijfde verdiep en kreeg ik weer heel wat lieve vrienden over de vloer die me het hart onder de riem kwamen steken, super gewoon!

 

Zondag 4 augustus 2013

Mijn goede moraal komt langzaam maar zeker terug! Ik heb vechtlust om de lange revalidatieweg te ondergaan. De Canadese concurente waardoor ik dit schouder trauma opliep wil ik kost wat kost terug pakken, niet met woorden, maar wil beetje bij beetje in de toekomst alle records in mijn bezit nemen!

Elke dag weer worden mijn zinnen verzet door de vele mensen die me een bezoekje komen brengen, hier put ik mijn energie uit Bedankt allemaal!

 

Zaterdag 3 augustus 2013

Ons Zenneke vindt het best wel ok om me te vergezellen in het ziekenhuis. Aandacht van iedereen! Verpleging, verzorging of bezoekers die altijd wel bereid waren om mijn kleine meid uit te laten.

Haar plaatsje vlak voor de airco of languit in bed, daar kan ze precies wel aan wennen!

Donderdag 1 augustus 2013

Ik moet eerlijk bekennen dat ik vandaag een behoorlijk moeilijke dag achter de rug heb. Het besef dat ik voor langere tijd zo goed als niets meer kan kwam naar boven. Voor elk klein ding heb ik hulp nodig zoals bvb naar het toilet gaan, in bed gaan liggen, mezelf verleggen in bed,…. Ja watte, een serieuze brok ik de keel moment!