Een dag om snel te vergeten!
Gisteren kreeg ik het bericht dat ik vandaag al moest overkomen naar Pellenberg. Kan je je het al voorstellen net bijgekomen uit het one day bad, net in slaap geweest voor de Wondzorg en dan dit … Het nieuws sloeg in als een bom ik had niet eens de tijd om afscheid nemen van mijn schatten van personeel, alles werd boef baf ingepakt. Ik huilde het uit van ellende! Gelukkig was psychologe Els in mijn buurt waar ik goed mee kon babbelen.
Na het ontbijt kwam de ambulancier me oppikken met zijn nieuwe high tech ambulance . Ik had het geluk dat dokter Thomas Rose himself, verpleger Gunther en psychologe Els me naar pellenberg begeleidden. Mama en Patricia waren mijn vele kaarten aan het ophangen en sfeer in de keet aan het brengen. Ik voelde me alleen niet thuis en dat werd naar de pijn toe enkel maar beaamd…