Ondanks ik me nog steeds niet op en top voelde was het vandaag weer tijd om op controle te gaan bij Prof Nijs in UZ Gasthuisberg. Er was vrij vlot verkeer onderweg en in het ziekenhuis zelf ging het ook vlot zodat ik snel bij de prof in de spreekkamer zat.
Hij vroeg me te tonen wat ik allemaal al kon en fier toonde ik heel mijn kunnen. Zijn ogen schreven boekdelen. Vol verbazing keek hij toe. Bij deze zei hij dat ik zeker een maand voorsprong heb op mijn revalidatie misschien zelfs wat meer. Wij samen super fier!
Ik mag nu echt alles doen met mijn arm en schouder! Alles verloopt super, enkel mezelf opdrukken is een ramp, maar heel normaal volgens prof Nijs aangezien de grote schade aan mijn schouder. Maar hetgeen ik al wel kan is wonderbaarlijk goed.
Zo fier als een gieter keerde ik weer met de pendel richting Pellenberg waar we weer met open armen ontvangen werden. Iedereen was blij met het goede nieuws!