Ons avontuur in Zwitserland zit er op.
Een busje vol gelukkige mensen reed terug richting België
Ik was zo moe dat ik bijna 6 u geslapen heb in de bus.
Na het tanken moest ik persé vooraan in het busje gaan zitten en ik wist niet waarom.
Toen we mijn straat ingereden kwamen wist ik wel waarom.
Er stonden heel veel mensen om me te feliciteren en heel het gebouw was versiert.
Weer kreeg ik de tranen in mijn ogen. Amai, wat een fijne thuiskomst.
Naar dit WK heb ik zo naar uitgekeken, voor je het goed beseft is het allemaal achter de rug.
Ik heb al veel prachtige wedstrijden gedaan, maar dit is iets uniek.
Volgend jaar zal ik ons land zeker en vast weer vertegenwoordigen in Hamburg en komt er weer een andere uitdaging waar ik ook al lang van droom de Iron Man van Hawaii.
Nu ga ik even genieten van mijn welverdiende rust en zal ik nog vaak denken aan mijn titel in Lausanne en mijn medaille bewonderen