Vrijdag 16 november 2012

De tijd vliegt hier veel te snel voorbij! Het voelt aan alsof ik gisteren arriveerde en het is al vrijdag jongens!

Na een stevig ontbijt trok ik mijn sportkledij weer aan voor een training. Ik smeerde mijn armen in met zonnecrème en mijn BES&T sportmassage crème en kroop in mijn wheeler. Alweer was het afzien en genieten tegelijkertijd. Omdat ik gisteren al langere afstand trainde besloot ik vandaag niet zo ver te gaan. Na 16 km bollen arriveerde ik weer in Nautilus waar Zenn me met een kwispelende staart weer stond op te wachten.

’s Middags had Marcella een heerlijke Paella klaargemaakt, jongens dat was smullen hoor.

Goed getraind, lekker gegeten en dan vallen de oogjes dicht. Hier kan ik echt wel aan wennen hoor aan die siestakes na de lunch!

Namiddag ontmoette ik de plaatselijke Lanzarotse Rotary club die Leda kwamen bezoeken.

 

Donderdag 15 november 2012

Nadat ik gisteren mijn koffer uitgepakt had viel ik als een blok in slaap.

Het was leuk om al mijn Nautilus vrienden weer te zien!

’s Middags lunchte ik samen met Leda en haar baas en konden we eindelijk bijpraten.

Na een kleine siesta knutselde ik mijn wheeler weer in mekaar, pompte mijn banden op en vertrok voor een training. Het was heerlijk warm. Kan je het je voorstellen op 15 november in sporttopje naast de kust bollen? Ik kan het je verzekeren, het is zaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaalig!

Aan de luchthaven stonden vele mensen vliegtuigen te spotten. Het is dan ook heel indrukwekkend deze te zien landen als ze van over de zee komen. Net boven mijn hoofd landde net een vliegtuig, waaaaaaaaaaaaaaw!!!!!!!!! Echt indrukwekkend! Deze was nog maar net geland of een ander vliegtuig naast me maakte zich klaar om op te stijgen. Het was voor mij ook een beetje kicken, ik maakte me als het ware mee klaar voor de take off en klopte harder en harden tegen mijn wielen om als het ware even snel te gaan als het vliegtuig, maar ja probeer dat maar eens bij te houden. Het gaf wel een beetje een adrenaline stoot.

Mijn training verliep beter dan ik dacht aangezien het al zo lang geleden was dat ik nog lange afstand trainde. Met 22,5km in de armen bolde ik Nautilus weer binnen.

Ik genoot van een zalige douche, het deed zo’n deugd dat ik geen zin had om er onderuit te komen.

De avond sloot ik af met een babbeltje met de Ierse mensen die hier elk jaar ook zijn.

 

Woensdag 14 november 2012

Deze middag pikte papa me op om me naar de vlieghaven te brengen met een volgepropte wagen.

Het begon al goed, onze vlucht had een kleine vertraging omwille van de staking in Spanje, al bij al viel het gelukkig nog mee.

Met Zenn mocht ik helemaal vooraan plaats nemen aan het raam. Als je veel naar Lanzarote reist begin je op den duur het cabine personeel te kennen wat toch wel leuk is.

De vlucht verliep vlot, ik was nog moe van de korte nacht en dommelde in slaap.

In Lanzarote aan de bagage stond goede vriendin Chaxi me al op te wachten. Ze bracht me naar Nautilus waar ik komende 2 weken zal verblijven. Het was een blij weerzien, ik werd zoals altijd warm onthaald in dit volledig aangepaste bungalowcomplex voor personen met een handicap.

Op mijn keukentafel stond een lekker bordje lasagne klaar wat Marcella met liefde voor me gemaakt had. Het voelde een beetje als thuis komen. I love my Nautilus family!

 

CAFE CORSARI – Heldin op wielen

Get the Flash Player to see this content.

 

Dinsdag 13 november 2012

Vanavond was ik uitgenodigd op het tv programma Café Corsari. Samen met Nick reed ik richting Waalse Kaai in Antwerpen waar de opnames plaats vonden.

We werden fijn ontvangen. Eveline het meisje dat me contacteerde ving ons op en nam de planning nog eens met me door. Ik ontmoette de twee toffe presentatoren Freek en Thomas.

Op het decor had men speciaal voor mij op deze uitzending een oprijlaan voor mijn rolstoel gemaakt. Ik testte het en keurde het goed.

De uitzending kon beginnen iedereen nam zijn plaatsje in.

Ik moest tijdens het eerste gesprekje het hebben over de nieuwste actualiteit. Omdat er al zoveel slecht nieuws verkondigd werd besloot ik een goednieuws item aan te halen dat de populatie van berg gorillas met 200 gestegen is sinds 2006 in Afrika, ik moest meteen aan de apen (met de blauwe ballen) in Kenia denken.

Een optreden van TriggerFinger zorgde voor een ambiance sfeer in de zaal.

Wat later mocht ik de helling opbollen voor mijn gesprek. Freek en Thomas wilden mijn medailles tijdens de uitzending bewonderen. Blijkbaar doen deze mannen tijdens elke uitzending een weddenschap. Ik had het totaal niet in de mot dat ze mij liggen hadden. Ze hadden mijn medaille toch wel niet gepikt uit het doosje zeker!

Toen ik weer naar beneden bolde zei een dame ongerust: “ je weet toch dat Freek jouw medaille in zijn jas gestopt heeft he!” Wel schattig om haar zo bezorgd te horen. Geen zorgen hoor na de uitzending kreeg ik het weer terug.

Ik kon nog gezellig napraten met de aanwezige gasten. Blijkbaar had een figurant ter voorbereiding voor vanavond de hele namiddag met een stoel aan zijn poep rondgesjaffelt om mijn rol te spelen, schitterend! Ik had het willen zien!

Ook met de sympathieke mannen van Trigger Finger had ik nog een leuk gesprek. Hun muziek is perfect om op te trainen!

Ook al kwamen we ’s avonds laat weer thuis in Diest, tot ’s nachts pakte ik mijn koffers vooraleer ik mijn bed inkroop!

 

Maandag 12 november 2012

In de Bozar te Brussel organiseerde Belgacom de TED EX days Verscheidene mensen kwamen een woordje uitleg geven over hun interessante projecten.

Medaille winnaars van afgelopen Paralympics werden hier vanavond even in de spotlights gezet. Het was super om Fredje, Wim, Pieter en de mensen van Parantee nog eens te zien!

Na afloop van de lezingen sprak een Amerikaanse astronaute me aan en vroeg me of het misschien geen uitdaging was om mee naar de ruimte te gaan. Dat zag ons Mie meteen zitten zulle!

Op de receptie konden we nog even napraten een reed ik met Willem weer richting Diest city