Nadat ik gisteren mijn koffer uitgepakt had viel ik als een blok in slaap.
Het was leuk om al mijn Nautilus vrienden weer te zien!
’s Middags lunchte ik samen met Leda en haar baas en konden we eindelijk bijpraten.
Na een kleine siesta knutselde ik mijn wheeler weer in mekaar, pompte mijn banden op en vertrok voor een training. Het was heerlijk warm. Kan je het je voorstellen op 15 november in sporttopje naast de kust bollen? Ik kan het je verzekeren, het is zaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaalig!
Aan de luchthaven stonden vele mensen vliegtuigen te spotten. Het is dan ook heel indrukwekkend deze te zien landen als ze van over de zee komen. Net boven mijn hoofd landde net een vliegtuig, waaaaaaaaaaaaaaw!!!!!!!!! Echt indrukwekkend! Deze was nog maar net geland of een ander vliegtuig naast me maakte zich klaar om op te stijgen. Het was voor mij ook een beetje kicken, ik maakte me als het ware mee klaar voor de take off en klopte harder en harden tegen mijn wielen om als het ware even snel te gaan als het vliegtuig, maar ja probeer dat maar eens bij te houden. Het gaf wel een beetje een adrenaline stoot.
Mijn training verliep beter dan ik dacht aangezien het al zo lang geleden was dat ik nog lange afstand trainde. Met 22,5km in de armen bolde ik Nautilus weer binnen.
Ik genoot van een zalige douche, het deed zo’n deugd dat ik geen zin had om er onderuit te komen.
De avond sloot ik af met een babbeltje met de Ierse mensen die hier elk jaar ook zijn.