Ik kan nog kop nog staart krijgen van mijn pomp! Ze is voorlopig weer even gestopt met piepen!
Na het ontbijt bereidde ik me voor om samen met de andere Parantee atleten deel te nemen aan een kleine triathlon, allé een stuk toch, omdat ik hier geen handbike heb deed ik enkel het zwemmen en het wheelen.
Ondanks ik het zwemmen niet meer train ging het zeer vlot en was mijn km al snel uitgezwommen. Terwijl de anderen op hun handbike of fiets aan het zwoegen waren kon ik me voorbereiden voor het wheelen en genoot ik van de mensen die een dubbel triatlonetje deden op hun trainingskamp in Sands Beach. De banen werden uit het water gehaald en vier grote boeien werden in het water gelegd om een echt zwemparcours zoals bij de triathlon aan te leggen. Ze zwommen 250m = 3 touren rond de boeien, liepen erna naar hun fiets om te wisselen en reden 7km om dan aan hun loopparcours te beginnen. Na het lopen was het niet afgelopen, dan moesten ze onmiddellijk alle disciplines opnieuw doen.
Ik was blij dat ik Koen terug zag, dat wilde zeggen dat ik kon starten met wheelen. Er was veel wind, maar ik was sterker! Het was weer opletten geblazen met de vele touristen die zonder nadenken plots aan de andere kant van de weg gaan wandelen enz. Zo vervelend! Op mijn terugweg had ik een stevig windje op kop maar kon nog tegen 16,5km/ de berg op knallen. Wat was ik fier op mezelf!
