Woensdag 16 april 2014

Zaaaaaaaaaaaalig als je zo eens een nachtje kan doorslapen! Ik kon het me haast niet meer herinneren hoe het voelt. Na het ontbijt ging ik de mensen op het Sands Beach kantoor bezoeken en overhandigde enkele T-shirts en gingen meteen op de foto, wat een fijn onthaal hier telkens weer!
10172766_594441493974607_2172550142932650800_n
Zenn en ik trokken erop uit voor een heerlijke wandeling en plofte me erna neer op het zonnebed. Maar warm dat het werd, ik kon het niet lang volhouden en besloot een ploske te doen in het zwembad, mmmmm zooooooo heerlijk! In de zon liet ik me weer opdrogen.
Ik monteerde alvast de wielen op mijn wheeler om er morgen in te kunnen vliegen

Dinsdag 15 april 2014

Vanmorgen kwam papa me met mijn hele hebben en houden oppikken om me naar de vlieghaven in Zaventem te brengen. Toen assistentie me begeleidde naar de controles en de plaats waar we moesten opstappen liet ik Zenn los lopen, wat genoot ze er van! Op het tapijt begon ze kostelijk te rollebollen en zo entertainde ons madam het volk dat op hun vliegtuig wachtten.
Als eerstepassagiers mochten Zenn en ik plaats nemen in het vliegtuig. De max! We kregen de eerste rij van drie zetel alleen voor ons tweetjes! Ik settelde me meteen tegen het raam met mijn vigo kussentje en Zenn sprong op de zetel naast me zalig zo kort bij mij, ik word er letterlijk Zennnnnnnn van 😉
We werden weer goed in de watten gelegd door het Thomas Cook team. Na een tijd viel ik in een diepe slaap. Wat wil je als je languit kan liggen en een week amper geslapen te hebben. Na een dik uur werd ik weer wakker. Zo gaat de tijd wel heel snel voorbij.
Na de landing moest ik tot laatste passagier wachten alvorens assistentie me kwam halen. Mannekes, t is hier een heel stukke warmer dan Belgica. Mijn warme kledij was snel uit!
In Sands Beach werd ik weer onthaald als een queen! Zalig, dit is echt mijn tweede thuis.
Ik kreeg weer een super mooie kamer toegewezen aan het prachtige 25 meter zwembad. Meteen schoten de mensen ter hulp om mijn koffers naar de kamer te brengen.
Voor 4 weken heb je heel wat uit te pakken. Nadat ik helemaal gesetteld was, was het enkel en alleen nog genieten en knuffeltjes uitdelen aan al die lieve mensen. Soooooooooo happy to see them again!

Zaterdag 12 april 2014

Afgelopen dagen ben ik verschrikkelijk slecht geweest. Sinds maandag nacht sliep ik gemiddeld amper 3u per nacht en de pijn bleef gedurende de dag gewoon doorgaan. Ik ging eraan kapot, mijn lichaam was totaal uitgeput, door de pijn had ik ook geen eetlust of dorst meer. Ik stond echt op punt om me te laten opnemen in het ziekenhuis  maar sinds gisteren ben ik gelukkig aan de betere hand!

Woensdag 9 april 2014

Gisteren had ik alweer een rot slechte dag. De verpleegkundige van het Wit/geel kruis vond me ’s ochtends bewusteloos naast mijn bed. Desondanks Ik me de hele dag mega slecht voelde sprokkelde ik al mijn moed bijeen om toch naar Nike te gaan om er mijn lezing te geven voor kansarme jongeren die een sportief dagje aangeboden kregen door Boost. Het ging me totaal niet af, goede vriendin Lief bracht me veilig ter plekke maar voelde dat ik echt moest vechten om bij bewustzijn te blijven. Met veel moeite deed ik mijn best om hen te woord te staan, nog wel in het Engels wat eens zo moeilijk is als je een nachtje niet geslapen hebt en vergaat van de pijn. Ja, de concentratie was ver te zoeken maar het was gelukt en hoop de jongeren met mijn verhaal geïnspireerd te hebben met mijn verhaal!
Vannacht sliep ik amper een paar uurtjes, ik ben doodop van 2 nachten niet te slapen en te vechten tegen de pijn. Om de pijn iets of wat te kunnen verdragen neem ik dezelfde houding aan als in mijn wheeler. Alweer sprokkelde ik mijn moed bijeen en wrong mezelf in het smalle zitje van mijn wheeler en vertrok richting atletiekpiste in Diest. Ik lette even niet op en schrok toen ik plots het beton van het fietspad 2com omhoog zag steken en bruut moest remmen ik slipte er helemaal van door en wipte nog steeds omhoog. Man, man, wat was me dat schrikken! Ik zag mezelf al terug op mijn schouder vallen en dat kunnen we wel missen! Dat wil ik NOOIT meer meemaken!
foto
Met straffe muziek van Rammstein op de oren begon ik aan mijn training op de piste. Ik stond ervan versteld dat het ondanks mijn slechte nachten en de pijn nog zo goed ging en reed de 1500m zelfs met een gemiddelde van 21,2km/u! Wat ben ik trots op mezelf! Wielemie = koppige Mie!
Mentaal een oppepper maar de pijn die bleef jammer genoeg! Ik hoop echt een nachtje door te kunnen slapen want hier ga ik aan kapot!

 

Zondag 6 april 2014

Vanmorgen pikte Greet me op en reden we samen richting Oudenaarde waar de ronde van Vlaanderen plaats vond. Ik had de eer eregenodigde te zijn van Het Nieuwsblad samen met voetbalcoach Peter Maes van Lokeren.
We parkeerden de wagen op de aangegeven parking en stapten over op de shuttle bus richting Oude Klaremont
Security kwam meteen ter hulp om me van de bus te helpen en om me naar thé place to be te begeleiden. Ik liet Zenn even vrij, het was net een springend konijn 😉
Binnen in de reusachtige sjieke tent ontmoette ik Peter Maes en Frank Buyse van Het Nieuwsblad. We werden serieus in de watten  en begonnen onze fijne dag met een glas dafalgan (champagne) en lekkere hapjes.
Tussendoor interviews met Frank, er werd heel wat afgelachen. Ondertussen werd omgeroepen dat de eerste passage van de renners in aantocht waren en haastten we ons naar buiten om ze in levende lijve aan te moedigen op de helse kasseien van de oude Klaremont. In de directiewagen zag ik minister Muyters voorbij snorren. Ik kon het niet laten en belde hem op dat hij de volgende ronde een keertje moest zwaaien 😉
Na een hele resem reclame karavaan zagen we de eerste renners dooreen gerammeld over de kasseien voorbij rijden, we moedigden hen luidkeels aan. Eens ze door waren konden we binnen genieten van een heerlijk wandelend buffet. Heel regelmatig kwam er iemand vragen of hij met me op de foto mocht, wat een eer! Ook de 14 jarige Dean kwam om een foto vragen en vroeg me wat hij moest doen tegen de stress die hij had voor zijn Jiu-Jitsu wedstrijden. Ik kreeg kippenvel toen ik de naam Jiu-Jitsu hoorde, ik had immers toen ik nog kon lopen de bruine gordel van Jiu-Jitsu, ik mis deze fantastische sport nog steeds!
Het Nieuwsblad had van die fantastische petjes van in de oude tijd laten maken met 2 verschillende fantastische teksten op: “Ik ben de pedalen kwijt” en het andere “mijn whereabouts? IK BEN HIER!”
Ik had echt lol met Peter Maes, een echte plaagstok net zoals ik ;-). Telkens er aangekondigd werd dat de renners voor een tweede en derde ronde  op komst waren zoefden we naar buiten om hen aan te moedigen. Hier kreeg ik de eer de enige echte mister Zdenek Bakala te ontmoeten! In zijn centrum in Leuven deed ik onlangs nog een inspanningstest! Schitterend om hem hier tegen het lijf te rollen!
Het werd een spannende strijd naar de finish! De Zwitser Fabian Cancellara won gevolgd door Greg Vanavermaet en op 3 Sep Vanmarcke.
En toen werd er nog maar eens geknald met dafalgan (cava)
Die grote flessen dafalgan (cava) van 6 liter die op de toog stonden, staken al de hele dag mijn ogen uit en zei tegen mijn gezelschap: “jullie kunnen doen wat jullie willen, maar ik neem zo’n fles mee naar huis! Mooi collectors item! Zo gezegd zo gedaan, ons Mie bolde met die gigantische fles naar buiten nadat ik afscheid genomen had van mijn hele fijne gezelschap! De mensen keken nogal naar mij toen ik ermee over straat bolde 😉
Wat een fantastisch dag!

Vrijdag 4 april 2014

Gisteren op stap, vandaag training day! Ik weet niet wat ik had maar voelde me vaak duizelig maar toch reed ik goede 200 meters sprint wat een goed gevoel geeft!