Auteur: Wielemie

Vanmorgen nam ik met pijn in het hart afscheid van coach Jo die weer richting België afreisde. Gisteren deden we nog een kleine fotoshoot aan het Sands Beach Acive zwembad met onze prachtige nieuwe Bioracer outfit.

Sinds vanmiddag ben ik me weer slecht gaan voelen waarom weet ik niet. Het is stralend warm weer, beetje te warm zelfs. Ben een siësta gaan houden binnen op bed en toen hoorde ik plots “tutatutatuta” vanuit mijn onderbuik. Inderdaad, mijn gedacht was: “godmiljaar, niet weer! Enkele uren later van ’t zelfde laken een broek. Ik dacht dat ik iets kreeg! Waarom moet dit telkens in Lanzarote voorvallen! Mijn baclofenpomp weer in alarm. Grrrrrrrrrrr!

Ik moet hout vasthouden (waar is mijn hoofd? ;-)) maar het is tot nu toe bij die 2 keer gebleven. Hoop echt dat het weg blijft!

Ik bleef me echter voor de rest van de dag slecht voelen en moest mijn afspraak om te gaan supporteren op de nachtloop in Arrecife afblazen. De geest zei go, go, goooo! Ga genieten maar het lichaam zei streng neen en heb de wijze beslissing genomen om vroeg mijn bedje in te kruipen.

Vandaag mijn laatste training samen met coach Jo op Lanzarotse bodem, hij vertrekt morgen weer naar ons Belgen landje dus gaven we er nog eens een goeie lap op!

Er was vandaag een zeer stevig windje! Ik werd soms met wheeler en al door de wind heen en weer geslingerd en kon je wel een kreetje horen van een schrikkende Wielemie 😉

Ondanks het soms een heus gevecht was tegen te wind in kon ik mijn training met groot succes uitrijden! Weer maar eens fier op mezelf!

Namiddag na mijn welverdiende rust kon ik ook nog eens genieten van een geweldige Stilo Vitae sportmassage. Genieten en afzien tegelijkertijd! Ja, hij weet de pijnlijke puntjes wel te vinden die moeten losgemaakt worden!  Hij merkte wel op dat ik een zeer hoge pijngrens heb. Hij zei dat hij dat bij de meeste sporters niet moest doen, dat de pijn voor hen ondraaglijk was. Maar ons Mie is al veel gewoon na alle pijn die ik in mijn leven al heb moeten doorstaan!

Gisteren had ik weer een nare ervaring tijdens de training. Het begon goed en kon mooie tijden rijden tot ik plots het bewustzijn verloor tijdens mijn training van hetgeen wat ik erna gedaan heb kan ik mij niets meer herinneren. Coach Jo vertelde me achteraf dat hij het al zo raar vond dat ik zigzag over de lijnen reed.  Pas bij het rijden van de laatste 400m van mijn training was ik weer echt bij mijn positieven en knalde ik er met een zeer hoge snelheid op los! Wat geeft dit een fantastisch gevoel naar aankomend wedstrijd seizoen!

Voor de rest van de dag nam ik goed mijn rust en bleef hetgeen wat er op de piste gebeurt was me toch wel in het hoofd hangen.

Vandaag kan ik me gelukkig alles wel herinneren van de alweer mega training! Bij het rijden van de 1500m haalde ik zelfs een maximum van iets meer dan 26km/u, dan kriebelt het van euforie over je hele lijf!

Na het middagmaal genoot ik van mijn welverdiende rust en s avonds kraakten we met onze toffe bende een flesje dafalgan “cava”. Wat een geweldige dag!

Alvorens Jo en ik vanmorgen naar de training vertrokken maakten we een tussenstop boven bij de staf van Sands Beach om er de verjaardag van Karina te vieren. Super leuk iedereen te samen happy te zien en sneden een mega grote taart aan.

Lang bleven we niet plakken er was immers nog werk aan de winkel!

In het sportstadion werden we zoals altijd vriendelijk onthaald en begon ik aan mijn training. Er was verschrikkelijk veel wind waar ik moest tegenop boksen.

IHet was vandaag een redelijke zware opdracht van 3 reeksen van telkens 4x 200m tegen hoge snelheid.  Ik haalde een veelbelovende maximum snelheid van 26,5km/u op deze korte afstand, het was echt een kippenvel moment! Zo snel reed ik nog nooit eerder op de 200m! En dit na mijn zware  schouder trauma! Het lijkt erop dat ik sterker dan ooit terug kom!

Moe maar super tevreden keerden we terug naar casa Sands Beach, waar ik in de Mai Tai bar mijn hongerige maag kon stillen.

Namiddag kon ik genieten van een mega zalige Stilo Vitae sportmassage. Ruben kan echt een stukske masseren hoor! Hij weet spieren te vinden die vast zitten waar je tot hij er op duwt geen weet van hebt dat ze ooit vast gezeten hebben. Het was pijnlijk en deed deugd tegelijk.

’s Avond was ik zo moe dat ik nauwelijks mijn ogen kon open houden tijdens het avondmaal.