Het is maandag maar toch heb ik een zondag gevoel. Zaterdag nacht deed ik een serieuze aanval en kreeg ik een verdovend spuitje toegediend. Maandag om 11u ontwaakte ik pas uit deze comateuze slaap. Ik was echt boos dat ik dit toegediend kreeg. Dit is wel extreem lang. Bezoek dat zondag gekomen is weet ik niets van, evenmin van de verzorging. Al die tijd niets gegeten of gedronken dit vind ik een beetje erover!
Zaterdag 22 november 2014
Vanmorgen pikte Eddy me op, ik mocht voor het eerst na 3 volle maanden hospitaal voor een dagje naar huis. Eddy bracht me niet naar de Kautershoek maar naar mijn nieuwe adres. Mijn ouders hadden intussen alles al ingepakt en verhuisd naar mijn nieuwe woning. Ik had voor ogen in de voormiddag even alleen op mijn gemak dingen te sorteren eer er namiddag hulp van goede vriendin Gerd op planning stond.
De rommel van dozen overal verspreid overviel me helemaal en de kasten op de bureau waren helemaal versperd door dozen. Ik kon nergens aan, alles zat in een mengelmoes door mekaar gewoon verschrikkelijk. Ik barstte in tranen uit en stond maar wat rond te draaien met mijn rolstoel en vond het verre van leuk. In tranen belde ik meter Lieve Bullens op die meteen bereid was om in haar wagen te stappen en richting Diest te bollen om me te helpen. Na een dikke troost knuffel nam ze mijn bureau onder handen terwijl ik kledij weg legde in de kast. Tegen de middag arriveerde Eddy met een portie zelf gemaakte paella dat zijn vrouw met liefde gemaakt had, zalig gewoon! Namiddag kwam Gerd een handje toesteken en was ondertussen de bureau en slaapkamer een stuk overzichtelijker en kon ik weer licht in de duisternis zien en fleurde er helemaal van op! We kraakten er een flesje dafalgan (cava) op, zalig gewoon! Gerd en ik sloten onze avond af met een lekkere friet in de Mosterdpot in Diest city! Gewoonweg mijn eerste frieten na 3 maand tijd! En smaken dat dat deed! Hierna bracht ons Gerd me weer veilig tot in Pellenberg. Ik was doodmoe!
Donderdag 20 november 2014
Vanmorgen ging ik met de ergo therapeut voor het eerst na al die tijd op huisbezoek in mijn nieuwe woning. Mijn vrienden en ouders hadden er ondertussen al kei hard gewerkt. Nu is het aan mij om alle dozen weer uit te laden en alles te schikken in en op de kasten. Ja jongens, ik weet wel wat te doen komende tijd!
De tijd vloog om en net op tijd arriveerden we weer in Pellenberg voor mijn middagmaal! Gevolgd door een uurtje Kine. Mijn benen werden gemobiliseerd en kreeg brandwonden litteken massage. Erna nam ik mijn rust want er stond nog een mega drukke plezierige avond op het programma. Uz Pellenberg organiseerde vanavond een “wild” avond voor alle patiënten en hun familie en vrienden. Ik alleen al had ongeveer 30 personen op visite!
Het werd een geweldige avond! Leuke babbels, super lekker eten en veel deugenieterij! Mijn bezoek zat verdeeld over 2 tafels. Afgeschoten cartouches behoorden oa tot de mooie tafel decoratie, maar niet voor lang
Woensdag 19 november 2014
Vandaag was het toch wel geen alledaagse dag in het ziekenhuis. Deze morgen kreeg ik mijn sessie kiné nog maar vlak na de middag vertrok ik samen met coach Jo richting militair hospitaal in Neder-Over-Heembeek voor controle van mijn brandwonden bij dokter Rose.. Psychologe Els wachtte me op in de gang en gingen samen eerst naar de afdeling waar ik enige tijd lag. Het deed raar om er door de gang te bollen met de rolstoel iets wat ik toen zeker nog niet kon. In de refter voor het personeel zag ik alle oude bekende verpleging weer en werd zeer warm onthaald door iedereen! Alle herinneringen kwamen weer naar boven.
Maandag 17 november 2014
Vorige week had ik enkele rotte dagen met heel veel pijn en een mega slechte nachtrust van soms slechts een half uur slaap op een nacht. Ik was totaal uitgeput door de pijn en bitter weinige slaap. Gelukkig ging het na drie rotslechte weer beter en kon ik recupereren.
Gisteren avond mocht ik even ontsnappen uit uz Pellenberg voor een live radio interview bij radio MNM in Brussel. Maatje Jan pikte me op en reden samen naar thé place to be waar we zeer vriendelijk onthaald werden door de MNM crew!
Peter Vandevere leefde zich volledig uit in zijn radio uitzending terwijl ik kennis maakte met Brahim en Astrid waarmee ik in het programma zat maar maakte ook kennis met de 2 toffe zangers van Adil & Aka.
In de studio werd de tafel meteen elektronisch op mijn hoogte gebracht zodat ik goed bij de micro kon. Ik dacht meteen aan de ergo therapie, een perfect modern aangepaste elektronische hoog/laag tafel aanpasbaar voor ieders hoogte zalig gewoon!
Na enkele platen en aankondigen kon mijn gesprek met Brahim en Astrid beginnen over mijn verwondingen en de sport en uiteraard ook over muziek en sport. Het was een leuke babbel en werd ook een klein stukje van het lied dat meter Lieve Bullens en Walter Callebaut speciaal voor mij geschreven en gezongen hebben gedraaid en vervolgd door het lied van Agnes Obel dat ik verkoos als ontspanningsmuziek.
Astrid moest zoveel mogelijk keren pompen in een minuut en de luisteraars moesten gokken hoeveel keer ze zou kunnen pompen binnen die minuut. Ik lag in een deuk van het lachen toen Zenn haar helemaal ging aflikken toen ze uitgeteld op de grond lag na 7 keer pompen. Het was mega grappig. Telkens ik het filmpje bekijk lig ik haast dubbel van het lachen. Wat een zalig ontspannend avondje er tussenuit! Ik genoot er ten volle van. Op de terugweg had Jan nog een aangename verassing voor mij. Hij had in de koelbox een flesje dafalgan (cava) koud staan voor onze terugweg. Met de medicatie en doordat het zo lang geleden was was ik na één glas al aangeschoten en rolde ik al giechelend mijn Pellenbergs kamertje weer binnen. De verpleging die me in bed legden hadden er ook spik in. Ik geniet nog steeds na van mijn zalig avondje uit.
Vandaag was weer een normale dag van therapie. Eerst ergo en vertelde haar meteen over de mega aangepaste tafel in de MNM studio, erna kreeg ik weer tijdens de kiné lidteken massage en werden mijn benen gemobiliseerd. Namiddag genoot ik weer van mijn bezoek.
Maandag 3 november
Gisteren was het precies zoete inval in mijn ziekenhuis kamertje. Echt leuk van begin tot einde van het bezoekuur heb ik geen seconde alleen gezeten zelfs showbizz Bart bracht me een bezoekje en hadden een kei leuke babbel en haalden deugnieterij uit. Ik had al zo lang zin in een glas lekkere cava wat ik dafalgan noem en had nog een fles in de koelbox zitten. Na enige twijfel kraakten we stiekem de fles en verdeelden de cava in plastieken bekertjes onder het bezoek en fun dat we hadden en het smaakte eens zo goed omdat het zo lang geleden was! Niet alleen van de deugnieterij genoot ik maar ook van de kleine Julie die naast me in bed lag en kleine Fien die in de wagen in slaap gevallen was gewoon verder sliep op mijn bed. Zo schattig om te zien! Ik was ’s Avonds doodmoe en viel als een blok ik slaap. Ik denk dat ik ons Zenn echt wel heel erg mis ook al is ze in super goede handen ik had over haar vannacht een nare droom.
Deze ochtend was de verpleging er al vroeg bij voor mijn verzorging ik moest immers om 9u al op de kine zijn voor mijn behandeling. Met mijn onhandige infuus staander bolde ik er zelf heen puur op wilskracht. Er was meteen al sfeer in de grote kine zaal met de radio op die luid aanstekelijke liedjes speelde. Kinesiste Isabelle mobiliseerde mijn benen en deed litteken massage. Mijn huid voelt op bepaalde plaatsen heel raar aan. Door de massage probeert men de huid soepeler te maken.
Na het middagmaal liet ik me even weer op bed leggen omdat ik me niet echt goed voelde en viel in een diepe slaap. Ik miste zelfs mijn sessie ergo zo diep sliep ik.
Namiddag werd de dosis van mijn pomp opgehoogd en kreeg ik het goede nieuws dat ons Zenn morgen op bezoek mag komen! Yes! Wat kijk ik er naar uit!
