10 mei 1979 – 22 oktober 2019
Mmmmmmm ik heb geslapen als een roosje! Na een heerlijk ontbijt kwam verpleging voor mijn verzorging ik had best wel redelijk wat pijn aan mijn wonden. Ik had een hele leuke dag met Leda en Chaxi.
Namiddag nam ik mijn rust zodat ik dubbel en dik met mijn nieuwe Belgische vriendinnen extra kon genieten van het overheerlijke Kerst diner!
Om 5u vanmorgen werd ik gewekt door het irritante wekker geluid. Mijn Ado assistente en verpleegkundige van het wit/geel kruis maakten me klaar voor vertrek richting warmere oorden in Lanzarote. Omstreeks 6 u pikte papa me op en bracht me richting luchthaven waar ik weer super goed opgevangen werd.
In het vliegtuig kreeg ik vooraan een plaats toegewezen. Bij het opstijgen was Zenn er niet gerust in en ons madam kroop op mijn schoot. Ik moet eerlijk toegeven dat ik even moeite had om mijn tranen te bedwingen. Alles wat ik afgelopen maanden meegemaakt had kwam als een film weer in me op. Het was voor de rest een aangename vlucht en al snel konden we ons voorbereiden op een landing die deze keer toch wel wat naar aanvoelde door een rukwind terwijl we de grond raakten.
De mensen die me kwamen helpen kenden me nog van de vorige keer. Het is hier toch wel een heel stuk warmer. Ik werd geholpen met mijn bagage en er stond iemand van Sands Beach me al op te wachten, zalig!
In Sands Beach stond het personeel me al op te wachten en kon ik mijn tranen even niet bedwingen. Ik was zo blij om hen eindelijk weer te zien en de blijdschap was wederzijds.
Op mijn kamer genoot ik van een siësta.
Toen ik op deze Kerst avond plaats nam aan een tafeltje in het Hacienda restaurant kwam er een jonge dame op me af. Ze was van België en had me herkend. Ze was met 2 vriendinnen hier op vakantie en vroeg of ik bij hen aan tafel wilde zitten wat super was! Ik had een kei gezellige Kerst avond met 3 nieuwe vriendinnen!
Een tijdje geleden belde Steven me op met een bijzondere vraag waarop ik meteen zonder nadenken ja op antwoordde! In Westerlo was men bezig met het bouwen van een volledig nieuw zwembad en Steven vroeg me of ik voor de officiële opening eens een kijkje wilde nemen en mijn bevindingen als rolstoelgebruiker kon doorgeven wat goed was aangepast en wat nog beter kon. Dit mag men heel veel vragen! Ik vind het zeer belangrijk dat personen met een beperking betrokken worden met een aanpassing van een gebouw of openbare weg!
Vanmorgen pikte Steven me op om eens een kijkje te gaan nemen. Ik werd fijn ontvangen door het kersverse toffe team! Na een korte babbel kreeg ik een rondleiding in het super knappe zwembad waar ik zeker ook wel eens een plonsje wil wagen! Aan praktisch alles was gedacht voor de rollers onder ons maar toch enkele kleinigheden waar je eigenlijk als dagelijks gebruiker aan denkt, konden nog iets beter en werden genoteerd om zeker later aan te passen.
Ik vond het leuk om deze bijzondere taak op mij te nemen en te verbeteren waar nodig ook al was het niet veel. Nu zaterdag gaat het zwembad officieel open en wil ik mensen met een beperking meegeven, ga er gerust naar toe alles is aangepast, een paradijs voor de rollers!
Namiddag pakte ik mijn koffer om morgen gepakt en gezakt naar het zalige Lanzarote te kunnen vliegen.
Man, man ik had 2 helse dagen en nachten om u tegen te zeggen! Nachten van amper een uurtje slaap, voor de rest niets andere dan pijn en pure ellende om snel te vergeten en weer te genieten van de goede momenten!
Ik heb vannacht geslapen als een roosje! Zalig gewoon!
Alles gaat nu weer zijn gangetje zoals voor mijn ongeval al is het nog steeds wat raar aanvoelen. Om 9u arriveerde al iemand van het wit/geel kruis voor mijn verzorging.
Voor de rest van de dag wist ik wel wat te doen! Dozen uitpakken en spulletjes zijn plaats geven. Hans kwam mijn kaders ophangen wat al onmiddellijk meer gezelligheid in mijn huisje bracht!
Voor vanavond had ik pasta op het menu, ik moet toegeven dat de nare herinneringen weer naar boven kwamen toen ik het water op het vuur zette!. Gene paniek! Ik heb het zelf niet gekookt of afgegoten, dat deed de Ado assistent, en het was nog lekker ook!
Deze namiddag mocht ik na 4 maand eindelijk het ziekenhuis voorgoed verlaten.! Het deed eerlijk gezegd toch wel raar om van iedereen afscheid te nemen. Omstreeks 14u arriveerde papa en laadde mijn hele hebben en houden in. Tja, na zo’n lange tijd in het ziekenhuis verzamel je zo vanalles.
Het was een super fijn gevoel om weer thuis te zijn!