Zaterdag 25 januari 2014

Om half drie vanmorgen liep mijn wekker af en was meteen klaar wakker! Mijn kledij had ik sinds gisteren al aan dus dat was al tijd uitgespaard. Ik keek alles nog eens snel na zodat ik niets zou vergeten.

Papa was zo lief om me zo vroeg in de ochtend om niet te zeggen nacht me richting luchthaven in Zaventem te brengen.

Mijn hele hebben en houden werd op de band gezet en vanaf toen ging het er heel relax aan toe voor mij. Aan boord van het Thomas Cook vliegtuig was ere en oude bekende steward aan het werk. Wat leuk om hem na al die tijd weer te zien! Het was een zeer aangename vlucht. De assistentie in Lanzarote luchthaven was een andere zaak. 1 Assistent voor 2 personen is niet echt een goed idee, wat een gesukkel jongens toch!

In het Sands Beach resort werd ik weer zeer warm onthaald, zalig gewoon! Ik kreeg een bungalow aangewezen aan het grote trainingszwembad. Heerlijk om de atleten baantjes te zien trekken!

Mijn baclofenpomp is in alarm gegaan. Het is best wel akelig als er iets in je buik loopt te piepen! Ik ben er niet gerust in moet ik eerlijk bekennen!

 

Vrijdag 24 januari 2014

Oh boy wat een drukke dag zo voor mijn vertrek richting Lanzarote! Ik had nog heel wat inpak werk om zo vroeg in de ochtend morgen naar de zon te vertrekken!

Mijn training heb ik door alle drukte moeten annuleren.

We hebben alvast al mijn bagage in de wagen gezet om vannacht geen tijd te verliezen.Inpakken studio

 

Dinsdag 21 januari 2014

Ik heb een weekend achter de rug dat ik liefst zo snel mogelijk wil vergeten. Zaterdag nacht lag ik tot na 5u in de ochtend wakker van de pijn, maar echt helse pijnen! In Lanzarote had ik 3 rotte dagen op 3 weken tijd, als ik hier 3 dagen achter mekaar goed ben mag ik al van geluk spreken!

Vandaag ging het gelukkig weer beter en kon ik genieten en afzien tegelijkertijd tijdens mijn training van coach Rudi en Jo. Het is altijd leuk supporters langs de zijlijn te hebben! Niet alleen Steven van Parantee en mijn lieve ex buurvrouw van in het ziekenhuis waren er maar ook maatje Johan Boskamp en zijn kameraad Jos!

Luc van Loek pictures was ook aanwezig en leefde zich weer volledig uit met zijn fototoestel met dit als prachtig resultaat:

1

 

Donderdag 16 januari 2014

Vannacht ben ik weer door een heuse hel gegaan omwille van pijn. De hele dag door kreunde ik het uit van de pijn, niet normaal! Haast al mijn geplande afspraken belde ik af. Wat ben ik toch een gelukzak dat de mensen van het wit/gele kruis me komen helpen als het wat slechter met me gaat. Ik moet eerlijk toegeven dat het in het begin moeilijk voor me was om deze hulp te aanvaarden maar ben nu echt wel blij dat ze er zijn!

Ik snak naar de Lanzarotse warme zonnestralen waar ik merkwaardig veel minder slechte dagen heb!

 

Woensdag 15 januari 2014

Ik voelde me niet zo best toen ik vanmorgen opstond en had veel pijn . Ik had verre van goed geslapen en voelde me rot. Omdat ik me zo slecht voelde belde ik zelfs mijn sportmassage af en het diner dat ik op Nike zou hebben en eer ik zulke dingen afzeg moet het al zeer ernstig zijn.

In de loop van de dag voelde ik me beter en beter, net goed genoeg om naar de training te gaan, achteraf gezien heb ik een beetje spijt dat ik gegaan ben. Ik had echt schrik van de rondvliegende ballen van de voetballers op het voetbal plein. Ik beelde me al in dat zo’n bal tussen mijn wielen zou komen en ik weer over kop zou gaan, alles behalve een leuk idee! Het stukje training met de parachute was een nieuwe ervaring, wel leuk eigenlijk!

 

Dinsdag 14 januari 2014

Ik voelde al eerder dat het goed zit met de training maar de inspanningstest op Bacala in Leuven moest uitwijzen in hoeverre mijn conditie daadwerkelijk is.

Er was veel lawaai in de ruimte waar de test doorging. Ik wrong mezelf in het smalle zitje van mijn wheeleren werd met wheeler en al de reusachtige loopband opgehoffen.

Ik werd vastgemaakt met een soort van rekker en een beveiligingsstaaf werd aan mijn wheeler bevestigd.

De man die de test afnam trok blauwe handschoenen aan om om de 3 minuten bloed te komen prikken in mijn oorlel. Ik mocht starten aan een tempo van 5 km/u wat nog easy was. Telkens na 3 minuten werd er boed geprikt en werd de snelheid met 3km/u opgedreven. De laatste blok van 3 minuten werd een zuurstofmasker op mijn hoofd geplaatst om di took te kunnen meten. Ik geraakte uiteindelijk aan 23km/u en een lactaat van 17.9 wat bewijst da tons Mie een echt karakter madammeke is 😉

Mijn coaches en ikzelf uiteraard waren super blij met dit resultaat! Ik zit nu al aan de kracht van vorig jaar april!

Veel tijd om na te praten hadden we niet. Ik had een afspraak in Gasthuisberg om mijn pomp bij te tanken.