10 mei 1979 – 22 oktober 2019
Nog steeds droom ik weg met de fijne gedachten van mijn grote avontuur van gisteren!
Vandaag ontsnapte ik weer even uit het ziekenhuis om een lezing te geven voor Janssens Farmaceutica in Beerse. Er werd met veel interesse naar mijn levensverhaal geluisterd en kreeg na mijn lezing een groot applaus waar ik kippenvel van kreeg!
Ik had een mindere nacht maar deze werd goed gemaakt met een dag vol aangename verrassingen!
Vanmiddag arriveerden de hele crew voor de opnames van Café Corsari. Vanuit mijn kamer volgden ze me richting kiné waar Isabel me al stond op te wachten.
Ze filmden mijn oefeningen aan het sportraam en de massage op tafel die ik van Isabel kreeg.
Ik nam afscheid van de mannen van de filmploeg en genoot van mijn middagmaal.
Ik voelde me weer niet goed en werd door de verpleging in bed geholpen en kreeg een ijspak om de pijn in mijn schouder te verlichten. Ik was met iemand aan het telefoneren toen ik onverwachts bezoek kreeg van een man in chirurgen outfit met mondmaskertje, het was niet zomaar een chirurg, het was Rob Vanoudenhove met een gigantisch grote teddybeer onder zijn arm! Zalig! Ik lag in een deuk van het lachen! “Wacht effe, ik moet even iets gaan halen zei hij” En verdween. Op dat moment kwam peter Piet Den Boer binnen gewandeld met een magnum fles dafalgan (champagne)! Zalig! Man, man, man, wat een bijzondere dag! I like it!
Ik nam voor de tweede maal afscheid van de cameraploeg die nu zogezegd echt weg waren!
In de cafetaria ging ik samen met Rob en Piet en een mede revalidant iets drinken. Toen ik iets na 17u terug naar mijn kamer keerde om iets te gaan eten was mijn plateau nog niet aangekomen en wachtte ik geduldig af. Het werd half zes, nog steeds niets te zien. Om zes u toen ik nog steeds niets had begon mijn maagske echt wel te grollen. Net toen ik van plan was te gaan vragen waar mijn plateau bleef kwam er iemand met een dienkar naar binnen gerold. Het was tv kok Wim Ballieu die een hele stapel lekkere pannenkoeken voor me gebakken had, zaaaaaaaalig! Jongens toch, die surprises bleven komen! Hij had niet alleen voor mij een verwenbordje op zijn karretje dat piekfijn verzorgd was met wit laken en roos en al, voor ons Zenneke had hij ook een bord met brokken en lekkere beentjes voorzien. De broken vlogen haast in het rond toen Zenn ze hevig opschrokte. Tot slot kreeg ik nog een overheelijk pakket met chocolade en koekjes van mijn lievelingswinkeltje chocolat!
Keeeeei grappig, de GOPRO camera die onder de tv geplaatst was had blijkbaar zijn werk niet goed gedaan en moest ik zogezegd nog eens overdoen hoe verrast ik was dat Wim binnen kwam, grappig! Terwijl ik genoot van de lekkere pannenkoeken kwam de cameraploeg weer afscheid nemen. “Ja, ja, ….., en ik moet dat geloven?! Welke knappe prins komt me slapen leggen?” Zei ik, maar kreeg geen reactie.
Terwijl ik mijn koelkastje vulde met wat drank kwam meter Lieve Bullens binnen gewandeld met een powow. Ik kreeg tranen in mijn ogen, ik had haar hier immers niet verwacht aangezien haar man net een operatie had ondergaan.
Ze stelde voor om iedereen mee te laten genieten van mijn powow drum. In onwetendheid deed ik wat ze zei en klopte in volle overgave en genoot terwijl meter me verder duwde. Tot ik in de gemeenschappelijke zaal kwam….. Hier zaten al mijn mederevalidanten in een versierde zaal! Hier werd ik opgewacht door Laura-Lynn en Matthias Lens die een lied voor me zongen begeleid met de accordeon “jij doet de wolken verdwijnen,……..”. Op het eerste moment was het weer een krop in de keel moment maar deze werd snel omgetoverd naar vreugde en maakte een dansje met meter! De andere revalidanten klapten in hun handen op maat van de muziek, zalig!
Tot slot mocht ik van Laura Lynn en Mattias een prachtig reuzen boeket bloemen ontvangen!
Meter en Walter hadden mijn lievelings instrument meegebracht! De grote POWOW! Ik kreeg de sticks in handen om me samen met meter op het prachtige instrument volledig te laten gaan, zalig!
Ik voelde alle negatieve energie wegstromen en een massa positieve energie kon ik weer opnemen. De trillingen van de POWOW gingen door merg en been! Zoooooo fantastisch!
Café Corsari, you make my day!
Zwaar onder de indruk liet ik Zenn uit en hielp de lieve verpleging me verder!
In bed kon ik wegdromen met al die mooie herinneringen van deze bijzondere dag!
Oh boy, ik voelde me gisteren tijdens de degustatie al niet zo lekker. Deze nacht werd een heuse rotnacht.
Ik werd door de verpleging gewassen en erna kwam Johan Boskamp alias den Bossie me kidnappen om samen wat tijd te vertoeven. We genoten van een warme chocolademelk bij Lief in mijn lievelingswinkeltje chocolat.
Ik was zo slecht op het moment dat ik alleen thuis was dat Cathy besloot me vroeger terug te brengen naar Pellenberg. Ze had een hele stapel pannenkoeken bij die vers gebakken waren in Het Chocolatmoment, mmmmmmmmmmmmmm!
Eigenlijk moet ik eerlijk bekennen dat ik heerlijk geslapen heb tijdens het 24u EEG! Ik vind het wel jammer, nu kan er niets geregistreerd worden.
Vanmorgen werden mijn haren gewassen met olie om het vettige plakspul van de elektroden eruit te krijgen. Zonder ontbijt vertrok ik richting Pellenberg. De verpleging was niet tevreden dat ik ongewassen en nuchter terug keerde.
Opnieuw wasten ze mijn haren, deze keer met shampoo en kamden het plakspul eruit.
Vlak na de middag na mijn kiné beurt verliet ik het ziekenhuis voor een geurdegustatie wat een bedrijf deed als teambuilding. Ik was de verrassingsact en wist totaal niet waaraan ik me moest verwachten.
Met een dafalganneke (cava) werd ik goed onthaald.
Toen de deelnemende dames en heren binnen waren mocht ik tevoorschijn komen.
In groepjes van 3 mochten we de geuren gaan snuiven aan flesjes en glazen. Voor mij was meteen duidelijk welke geuren mij de voorkeur gaven.
Op mijn schouders en ellebogen werden mijn favoriete geuren gespoten en zo kon ik mijn keuze maken.
De nr 62 was mijn absolute keuze, het gekke was dat deze geur echt bij mijn karakter past. Ik kreeg kippenvel bij het lezen van de bijhorende tekst.
Ja mijn parfum degustatie bij In Fine zal ik niet snel vergeten!
Terwijl de anderen iets gingen eten keerde ik samen met mijn chauffeur Cathy weer terug richting Pellenberg. Onderweg hadden we serieuze vertraging door een ongeval.
De verpleging van de late shift werkte speciaal om mij te helpen verder en maakten de tijd om naar mijn verhaal te luisteren, wat een schatten!
Vanmorgen werd ik al omstreeks 06.00u gewassen door de nachtverpleegkundige. Ik voelde me niet zo op en top en braakte alles weer uit.
Met de pendel werd ik met bed en al naar gasthuisberg gebracht en zag vele oude bekenden. Ik werd in een kamer gelegd vergelijkbaar met de big brother room op tv en werd ik aan vele electroden aangekoppeld aan computers en monitoren. Gelukkig kon ik op veel bezoek rekenen wat super was!
Zo ging de tijd snel voorbij!
Vanmorgen voelde ik me nog onwel maar daar kwam gelukkig verandering in na verloop van tijd!
Voormiddag ging ik ijverig in de grote kiné zaal mijn extra oefeningen doen. Vlak na de middag verliep de kiné behandeling met Isabel ook goed. Het is nog zeer pijnlijk maar de beweging gaat stilaan beter. Ik besef wel dat ik nog een lange weg af te leggen heb, maar het geeft een goed gevoel!