Het duurde vannacht weer lang eer ik de slaap kon vatten en werd meerdere keren wakker.
Om 6.40u deze ochtend schrok ik wakker van mijn wekker die afliep en maakte me klaar.
Het ontbijt sloeg alweer tegen. Man, man, oud brood wat verre van smakelijk was. Er waren nog mensen duidelijk niet content van het ontbijt.
Na het ontbijt nog snel tanden poetsen, inpakken en wegwezen richting Pratteln!
Pffff, er was mega veel wind en regenwolken dreigden in de lucht. Voor mijn eerste wedstrijd van de dag kreeg ik alweer de slechte positie van baan 5 toegekend. Ik was enorm telleurgesteld! Weer maar eens en ik die top tijden wilde neerzetten!
Maar goed, ik kon er alleen maar het beste van maken. Toen ik uit de callroom kwam was het gelukkig nog droog en nam ik plaats in baan 5 aan de startlijn.
Het beloofde een 200m tegen de wind knokken te worden. Ik zette me schrap voor de start! Na het schot ging ik er goed vandoor. Na de bocht zag ik links een Japanse atlete me voorbij gaan. Dit was een super uitdaging voor mij om nog sneller te kloppen op mijn wielen en haalde het onderste uit de kan. Yeeeeeeeees, in de laatste meters kon ik haar inhalen en reed ik als eerste over de finishlijn!
Ik ben super tevreden met mijn tijd van 00.35.39 met een tegenwind van 1.5! Coach Jo en Zenneke vonden het ook super!
Jo hielp me weer in mijn gewone rolstoel en namen weer onze rust in de Hyundai. Ik laadde mijn energie weer op met een lekkere Starmeal.
Voor mijn 800m race besloot ik met volle wielen te rijden. Mijn handen stonden al vol wondjes van me te bezeren aan mijn 4spaaks wielen. Met de volle wielen kan ik dit niet voor hebben en deed een wielen wissel met de hulp van coach Jo, wij twee oei pardon Zenneke wij drie zijn 1 geheel, het Wielemie dream team!
Toen we te weten kwamen dat ik in de 800m race alleen moest rijden was ik weer maar eens teleurgesteld! Ik die records wilde verbreken toevalligheden willen me hier precies aan weerhouden! Shit man! Ik had er helemaal geen zin meer in eigenlijk! Jo Ging nog vragen of ik de 800m niet in de T54-T53 reeks mocht doen om goede tijden te halen maar dit werd niet toegestaan. Dan maar alleen.
De wind ging flink tekeer de tenten wapperden helemaal en het werd donkerder en donkerder. Ik had het koud en mocht gelukkig iets eerder in de callroom waar ik toch al meer beschut zat!
Nummer 3 werd er op mijn helm gekleefd. Ik mocht me naar deze baan begeven om te starten.
Vlak voor mijn start werd er iemand van het Nederlandse team even onwel na haar race en lag op de grond. Gelukkig was er niets ergs aan de hand en kon ik eindelijk overgaan naar mijn start. Ik was ondertussen bevrozen van de koude!
Omdat ik heel alleen was zat er maar weing spanning en strijdlust in mij. Het startschot klonk en was snel weg! Wind mee ging ik zelfs met een maximum snelheid van 27km/u, maar dan,…… na de bocht, wind pal op kop. Ik kan jullie verzekeren, dat is ter plekke sterven! Man, man, man!
Ik verkrampte compleet en kreeg in de volgende bocht mijn stuur nog bijna niet recht geklopt en reed ik bij wijze van spreken zigzag al seen dronkaard puur op koppigheid. Vele mensen moedigden me aan, super gewoon! Wat was ik blij toen ik over die finishlijn bolde!
En als je dan wat later op de uitslag lijst ziet dat je het Europees record met een tijd van 02.18.53 met een dikke 8 seconden verbeterd zelfs in deze weersomstandigheden is het wel echt een vreugdenkreetje waard en een warme omhelzing met coach Jo!
Ik was total leeg en op maar met een geweldig mentaal gevoel reden we terug naar onze verblijfplaats in Mulhouse.
‘s Avonds na een deugddoende douche en een dikke lag BES&T recup gesmeerd te hebben op mijn pijnlijke spiertjes verkondigden we het goede nieuws via skype aan coach Rudi Diels die natuurlijk ook zeer tevreden was met mijn resultaat!