Wat vliegt de tijd toch snel om! Vandaag namen we afscheid van onze Lazarotse amigos en amigas en werden we door Mariesol de lieve dame van achter de receptie bracht ons met ons hele hebben en houden richting vlieghaven bracht. Meteen kwamen de mensen die als taak minder valide mensen te helpen ter hulp en was het eenmaal na de douane gepasseerd te hebben konden we ons rustig begeven naar de gate en konden nog wat winkeltjes bekijken. De tijd ging goed vooruit. Een man vroeg of we klaar waren om te boarden in het vliegtuig wat zeker geen probleem was.
De begeleiding hielp ons met ons hele hebben en houden tee dragen en kreeg ik weer een plaatsje vooraan in het vliegtuig. Achteraf bekeken hadden we echt pure sjans dat er nog plaatsjes over waren. Onze namen waren officieel niet doorgegeven. Had het vliegtuig vol gezeten dan waren we de pineut alhoewel t zou ook wel leuk zijn om nog wat langer in de zon moeten blijven genieten.
Eind goed al goed en kwamen we ’s avonds laat weer thuis in het koude smodder weer in België en dat was vooral aanpassen. Geen nood, we Will be back soooooooon, verry soooooooon! Yipyip home sweet home! Tijd om de hele was en plas weer te doen.
Zondag 3 januari 2016
Na een heerlijk ontbijt waagde ik me weer aan een training met Mercedes uit Venezuela . We deden een zware beklimming van meer dan 6 km toen we vertrokken, maar dan de terugweg downhill is wel kicken! Tegen volle snelheid naar beneden shesen was echt wel de max!
Na de training friste ik me wat op en ging ik lekker weer energie opdoen door lekker te eten in de Mai Tai bar
Late namiddag reden we nog naar Playa Honda waar we de vliegtuigen boven ons hoofd zagen landen.
Na het avondmaal genoten we nog van een lekker dafalganneke op de kamer.
Vrijdag 1 januari 2016
Amai mijn eerste dag van het nieuwe jaar begon alvast goed! Ik was Peggy aan het plagen en daardoor miste ik het trapje hierdoor en viel ik pardoes voorover met rolstoel en al patat met een grote klap de grond op en zelfs de zijplaten vielen zelfs van mijn rolstoel vielen er af. Tijdens het ontbijt viel de plateau haast van mijn schoot. Ja watte, het geluk zat em mij niet echt mee!
Vlak na de middag gingen we. Samen met een Belgisch koppel Yolanda en Michel en hun dochter Anouk gingen we met de boot naar het eilandje Graceosa wat een dikke 25 minuten varen was. Het was zalig op de boot en genoten van de prachtige uitzichten.
Eenmaal aan land was het net of de tijd hier stil gestaan had. Enkel zandwegen een mountainbike verhuurbedrijf een café en een restaurant. We hebben een ommetje gemaakt en mega lekker gegeten in het restaurant en namen de laatste boot weer terug.